کارگرانِ بیکارترین استان کشور چگونه صبح را به شب می‌رسانند؟!

به گزارش جهانبین نیوز؛ خواستم بگویم روز کارگر مبارک، اما یادم آمد سال ۹۶ سال خوبی برای کارگران استانم نبود، بسیاری از کارگران از کار بیکار شدند و شاید امروز که روز گرامیداشت مقام این بزرگ‌مردان وطنم است آن‌ها بیکار باشند و شرمنده زن و فرزندان خود.

کسی نمی‌داند کارگران اخراج شده کارخانه برفاب، صبافولاد زاگرس، دیگر کارخانه‌ها و کارگاه‌های تولیدی بعد از اخراج، زندگی خود را چطور می‌گذرانند؟ بسیاری از آن‌ها مستاجر بودند و بعد از بیکاری مجبور شدند خانه‌های‌شان را هم تحویل دهند، اما بی‌خانه شدن کمترین مشکل این کارگران بود، زندگی برخی از این کارگران به علت بیکاری از هم پاشید و با وجود داشتن فرزند کارشان به طلاق کشیده شد، ناگفته نماند هنوز برخی از آن‌ها امیدوارند به کار بازگردند.

در چهارمحال و بختیاری که همواره سکان‌دار جایگاه اول یا دوم بیکاری در کشور است، کارگران اوضاع مناسبی ندارند و حتی برخی از آن‌ها برای کسب روزی حلال مجبور به ترک خانه و خانواده و عزیمت به سایر استان‌ها هستند، رنج دوری از خانواده را این کارگران با تک تک تار و پود وجودشان لمس می‌کنند، البته از بحث دوری کارگران از خانواده‌ها که بگذریم، خطرات بسیاری نیز جان این مردان زحمت‌کش را تهدید می‌کند و چهارمحال و بختیاری همواره شاهد بازگشت پیکر جوانان کارگرش از سایر استان‌هاست.

حقوق کارگران در بسیاری از موارد هیچ تناسبی با کارشان ندارد و کار بسیار در مقابل مزد اندک تبدیل به قانون کار برای آنها شده است.

دستان پینه بسته و چشمان خسته کارگران در بیشتر مواقع شرمنده نگاه فرزندانی‌ست که نمی‌دانند حقوق پدرانشان ناچیز است و توقع دارند همه آنچه که در کیف هم‌کلاسی‌هایشان است را داشته باشند.

قناعت خود به خود سرلوحه زندگی کارگران می‌شود و این انسان‌ها به حق خود راضی هستند، این نکته نباید از قلم بیوفتد که فرزندان نان حلال خورده این کارگران قدر زحمات پدرانشان را خوب درک می‌کنند و کم نیستند پزشکان، مهندسان، معلمان و سرشناسانی که از دامان این کارگران زحمت‌کش پا به جامعه می‌گذارند.

انتهای پیام/1026ج