عید غدیر آمد، سادات! عیدی فراموش نشود

از زمان کودکی تا کنون به یاد دارم که عید غدیر، عید الله اكبر و عید آل محمد است و به خاطر می‌آورم که در این روز مثل اینکه عید نوروز شده بود با لباس‌های نو به تن به دیدن بزرگترها و دست و روبوسی با هفت نفر از سادات می‌رفتم و آخر سر با دستی پر از عیدها برمی‌گشتم.
حالا پس از گذشت آن سال‌ها می‌فهم که عید غدیر ارزشمندترین و والاترین عید اسلامى ‏است و هیچ روزى در طول سال، فرخنده‏تر و مبارك‏تر از این روز مقدس نزد شیعیان اهل‏ بیت نیست. و چه زیبا امام صادق علیه السلام مى‏فرمایند که «ان یوم غدیر خم بین الفطر و الاضحى و الجمعه كالقمر بین الكواكب...»؛ روز عید غدیر خم در میان سه عید فطر و قربان و جمعه، مانند درخشندگى ماه در میان ‏ستارگان است. چه تعبیر ظریفى امام دارد كه عید غدیر را تشبیه به ماه كرده است و دیگر اعیاد را به ستاره؛ زیرا در این روز بزرگ بود كه خدا جانشین و خلیفه بعد از رسول خدا را تعیین کرد و دین خدا را تکمیل و تمام نمود.
اینکه چرا به عید غدیر به سادات معروف شده و باید به دیدن سادات می‌رفتم را حالا دریافتم و فهمیدم که روز عید غدیر خم روز منصوب شدن حضرت امیرالمومنین به جانشینی سرور عالمیان حضرت محمد مصطفی(ص) است و خداوند در این روز به وسیله تعیین امام علی (ع)به عنوان خلیفه پیامبر خاتم دین خود را كامل كرد. و از آنجا كه امیرالمومنین سرسلسه تمام سادات میباشند و تمام سادات فرزندان امام علی (ع)به حساب می‌آیند، نصب امام علی(ع)را به عنوان خلیفه،به سادات تبریك می‌گویند و این عید را عید سادات می‌نامند.
به عبارت دیگر سادات، جزو خانواده پیامبر و از نسل پاک او به شمار می‌روند. همان گونه که اهل بیت پیامبر جایگاه والایی نزد پروردگار دارند، مقام و شأن فرزندان آنان نیز در نگاه مردم با احترام و تکریم همراه است. بزرگداشت و احترام سادات از سوی مردم در همه زمانها صورت می‌گیرد، ولی این امر در روز غدیر که زمان به ولایت و امامت رسیدن حضرت علی علیه السلام است، به فرهنگ خاصی در میان مردم تبدیل شده است. آنان با رفتن به خانه سادات و تبریک گفتن چنین روزی، احترام و اکرام خود را به ایشان آشکار می‌سازند.
حالاست که آن عیدی‌های که از دست پدربزرگمان (خدابیامرز ) گرفتیم، چقدر برایمان زیباست و با گفتن "روحت شاد آقاجون" آن روزهای شاد و خوش از ذهنم می‌گذرد و مصمم‌تر از سال‌های پیش به دیدن سادات می‌رویم و به خاطر داریم که حتما جمله« الحمد الله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه امیر المومنین علی ابن ابی طالب (ع) والائمه المعصومین علیهم الاسلام» را هنگام دست دادن با سادات به زبان آورم، چرا که می‌خواهم با گفتن این جمله عهدی با مولایمان ببندیم تا در این روز نه تنها با دست همت بلکه با تمام وجود با امام علی(ع) بیعت کنیم بیعتی که در آن عمل باشد نه شعار، حق باشد نه باطل، گذشت باشد نه ظلم، ایمان باشد نه کفر، تقوا باشد نه فساد، آخرت باشد نه دنیا، راه علی باشد نه راه شیطان و نفس، و در نهایت رضایت خدا و پیامبر و ولی باشد نه غیر.
همه خوب می‌دانیم که عاشق نمي‌شديم اگر مرتضي نبود و عشق علي قسمت هركس نمي‌شود، و اگر مولا نبود، عجم سرشكسته بود و اسلامی که ما داریم نتيجه لبخند مرتضي است و خوب می‌دانیم که ما از دعاي خير علي رزق مي‌خوريم و رونق نداشت حجره انصاف‌هايمان و بركت به كار و كسب تجارت نداشتيم.
مریم ایروانی