با گذشت سه سال از روند بیداری اسلامی در خاورمیانه، مسأله ی فلسطین به عنوان یکی از آرمان های اثرگذار در بروز بیداری اسلامی، دربین دولت های اسلامی مغفول واقع شده است.
مسأله فلسطین از 65 سال گذشته تا کنون جزء مهمترین مباحث جهان اسلام بوده است که امام خمینی (ره) به عنوان معمار انقلاب اسلامی ایران، همواره بر مسأله فلسطین و تمرکز مسلمانان بر روی آن تأکید داشتند.
اما آنچه که طی دو، سه سال گذشته در جهان اسلام شاهد آن بوده ایم، کمرنگ شدن مسأله فلسطین در اذهان کشورها و دولت های اسلامی است.
تعداد معدودی بر این باورند که به خاطر طولانی شدن این مسأله در طی 65 سال گذشته، این موضوع به یک مسأله تکراری تبدیل شده است و مردم نیز به دلیل مشکلات جدید زندگی خود، گرایش های خود را نسبت به فلسطین از دست داده اند.
اما دلایل قابل توجه تری برای توجیه کمرنگ شدن مسأله فلسطین در میان دولت ها وجود دارد که می توان به روی کار آمدن دولت های غیر هم جنس با آرمان های مردم انقلابی در کشورهایی که بیداری اسلامی در آنها رخ داده است، اشاره کرد.
در واقع ماهیت اسلامی انقلاب های منطقه در شعارها، مطالبات و نحوه ی شکل گیری تجمعات آنها در مساجد و نماز جمعه ها ظهور یافت؛ اما در این میان، حاکمان استعماری کشور های عربستان، قطر، امارات و بحرین که از انقلاب های مردم کشور خود هراس داشتند، تمام همت خود را برای خاموش کردن، انحراف و یا حتی کم اثر کردن موج مقدس بیداری اسلامی به کار گرفتند.
این حاکمان با همکاری دو دشمن اصلی اسلام ناب محمدی یعنی آمریکا و شبکه ی تروریستی القاعده، پروژه ی انحراف بیداری اسلامی و دور کردن آن از ماهیت مردمی اش را آغاز کردند و به نوعی بیداری اسلامی را در این کشورها متوقف کردند.
برای مثال در کشور تونس و مصر با روی کار آوردن اخوانی های تندرو که متمایل به گروهک القاعده بودند، نوعی اسلام ارتجاعی و غیر قابل احیاء را بر این کشورها حاکم ساختند و به جای پیگیری و تحقق مطالبات و اهداف انقلابی مردم، به حمایت از جریان های تروریستی وابسته به استکبار پرداختند
این عمل دولت های وابسته به جریان های سلفی، باعث شد حتی روشنفکران مسلمان این کشورها اعتراض خود را نسبت به این موضوع اعلام کردند و به صف معترضین نسبت به جریان به اصطلاح اسلام گرا پیوستند.
یکی از والاترین اهداف و مسائل دخیل در وقوع انقلاب در مصر، خشم مقدس مردم و جوانان نسبت به قرارداد ننگین کمپ دیوید و حمایت نکردن حسنی نامبارک از مردم مظلوم فلسطین بوده است؛ به گونه ای که با پیروز شدن انقلاب مصر، گذرگاه رفح پس از 4 سال توسط مردم باز شد، به خط لوله ی گاز میان مصر و رژیم حمله کرده و سفارت رژیم صهیونیستی در مصر را به آتش کشیدند.
پس از گدشت زمان اندکی از انقلاب و شکل گیری دولت مرسی که در ظاهر نماینده ی پیروزی اسلام گرا ها بود، گذرگاه رفح دوباره بسته شد و سفارت اسرائیل مجدداً در مصر شروع به کار کرد.
به این صورت دو جریان مخالف بیداری اسلامی، یعنی ارتجاع و استعمار تا حدی به ظاهرتوانستند آرمان های اسلامی ملت های منطقه را به حاشیه بکشانند؛ در این میان یکی از مهمترین آرمان های مغفول مسأله ی فلسطین و آزادسازی قدس شریف بود.
انتظار می رود اقشار مختلف مردم و کانون های فکری، فرهنگی کشورهای اسلامی با برنامه های مردمی و حضور همه جانبه بتوانند به حول و قوه ی الهی، مسأله فلسطین را عاملی برای بیداری مسلمانان و اتحادشان علیه کفر و استکبار و رهایی قدس شریف تبدیل کنند.