من قدمی که در این راه گذاشتم با آگاهی کامل بود نه بر اساس جبر و زور و برای مال دنیا بر اساس فلسفه اسلام این امور نمی‌باشد.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۷ شهريور ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۵
کد مطلب : ۵۵۴۷۰
شهید رفیعیان می‌نویسد:
قدمی که در این راه گذاشتم با آگاهی کامل بود
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»،پاسدار شهید کیومرث رفیعیان در وصیت‌نامه خود می‌نگارد:
بسم رب الشهداء
خشنودم که خداوند پروردگار من است و اسلام دین من و حضرت محمد (ص) که درود خدا بر او و آلش باد پیغمبر من است.
و ائمه معصومین امام علی (ع) و فرزندانش که درود خدا بر ایشان باد پیشوایان و آقایان من‌اند، با ایشان دوستی می‌کنم و از دشمنان ایشان دوری می‌جویم.
آری من افتخار می‌کنم که خداوند پروردگار من است و بر همین اساس اسلحه بر دوش گرفتم و در رکاب امام زمان (عج) علیه دشمنان خدا شتافتم.
من قدمی که در این راه گذاشتم با آگاهی کامل بود نه بر اساس جبر و زور و برای مال دنیا بر اساس فلسفه اسلام این امور نمی‌باشد.
برای دنیا باید دنیاطلب‌ها بجنگند، مارکسیست‌ها بجنگند، مشرکین و منافقین بجنگند که اصالت را به شکم می‌دهند.
ما برای این اهداف نمی‌جنگیم زیرا ما هدفی بالاتر از این‌ها داریم. هدف ما پیوستن به لقاءالله و شهادت درراه الله است که با شهادت جامه فاخری است که خداوند بر تن دوستان خاص خود می‌پوشاند و این عسل مصفا را به عبدهای مخصوص خود عنایت می‌کند.
آری خط من خط سرخ حسین (ع) است. خط من پشتوانه اسلام با فقاهت است. خط من پاسداری از ارزش‌های مکتب اسلام نه پاسداری از منیت‌های خود.
اگر کسی خواست بداند که این مکتب انسان‌ساز کدام مکتب است و من پیرو کدام مکتب بودم، قرآن را بخواند، نهج‌البلاغه را بخواند، تاریخ فداکاری‌ها و شجاعت‌های امام امت خمینی کبیر را بخواند تا درک کند که این مکتب چه مکتبی است.
اما در این قسمت از وصیت‌نامه‌ام خطابم به تمام ابر جنایتکاران جهان است خصوصاً ابر جنایتکاران شرق و غرب که به‌حق دولبه قیچی می‌باشند که متحدمی شوند و می‌برند.
انتهای پیام/1030 ج
بسم رب الشهداء
خشنودم که خداوند پروردگار من است و اسلام دین من و حضرت محمد (ص) که درود خدا بر او و آلش باد پیغمبر من است.
و ائمه معصومین امام علی (ع) و فرزندانش که درود خدا بر ایشان باد پیشوایان و آقایان من‌اند، با ایشان دوستی می‌کنم و از دشمنان ایشان دوری می‌جویم.
آری من افتخار می‌کنم که خداوند پروردگار من است و بر همین اساس اسلحه بر دوش گرفتم و در رکاب امام زمان (عج) علیه دشمنان خدا شتافتم.
من قدمی که در این راه گذاشتم با آگاهی کامل بود نه بر اساس جبر و زور و برای مال دنیا بر اساس فلسفه اسلام این امور نمی‌باشد.
برای دنیا باید دنیاطلب‌ها بجنگند، مارکسیست‌ها بجنگند، مشرکین و منافقین بجنگند که اصالت را به شکم می‌دهند.
ما برای این اهداف نمی‌جنگیم زیرا ما هدفی بالاتر از این‌ها داریم. هدف ما پیوستن به لقاءالله و شهادت درراه الله است که با شهادت جامه فاخری است که خداوند بر تن دوستان خاص خود می‌پوشاند و این عسل مصفا را به عبدهای مخصوص خود عنایت می‌کند.
آری خط من خط سرخ حسین (ع) است. خط من پشتوانه اسلام با فقاهت است. خط من پاسداری از ارزش‌های مکتب اسلام نه پاسداری از منیت‌های خود.
اگر کسی خواست بداند که این مکتب انسان‌ساز کدام مکتب است و من پیرو کدام مکتب بودم، قرآن را بخواند، نهج‌البلاغه را بخواند، تاریخ فداکاری‌ها و شجاعت‌های امام امت خمینی کبیر را بخواند تا درک کند که این مکتب چه مکتبی است.
اما در این قسمت از وصیت‌نامه‌ام خطابم به تمام ابر جنایتکاران جهان است خصوصاً ابر جنایتکاران شرق و غرب که به‌حق دولبه قیچی می‌باشند که متحدمی شوند و می‌برند.
انتهای پیام/1030 ج