شهید«شهریار اسکندری بروجنی» در وصیتنامه خود مینگارد: «هدفم را معین کردم و مىدانم به کجا مىروم. همیشه دنبال یک فرصت مىگشتم تا بتوانم انجام وظیفه کنم و این بهترین فرصت است براى من. اِن شاء الله خداوند از من راضى باشد و مرا به درگاه خود بخواند.»
به گزارش جهانبین نیوز ؛ شهید شهریار اسکندری بروجنی، دوم فروردین ۱۳۴۳، در شهرستان بروجن به دنیا آمد. پدرش رضا، در کارخانه ذوب آهن کار میکرد. دانش آموز دوم متوسطه در رشته اتومکانیک بود. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. چهارم فروردین ۱۳۶۱، در عین خوش توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر، شهید شد. مزار او در روضة الشهدای زادگاهش قرار دارد.
وصیتنامه شهید شهریار اسکندری بروجنی
بسم الله الرحمن الرحيم
با سلام به امام [زمان] و نایب برحقش امام خمینى و سلام بر ملت شهیدپرور و درود بر پدران و مادران شهیدپرور.
من از خداى تبارک و تعالى طلب آمرزش مىخواهم و همچنین از پدر و مادر عزیزم که سالها براى من زحمت کشیدند، طلب بخشش مىخواهم؛ امیدوارم از من هیچ ناراحتى نداشته باشید.
از تمام فامیل و دوستان طلب بخشش مىکنم. من هدفم را معین کردم و مىدانم به کجا مىروم. همیشه دنبال یک فرصت مىگشتم تا بتوانم انجام وظیفه کنم و این بهترین فرصت است براى من. إن شاء الله خداوند از من راضى باشد و مرا به درگاه خود بخواند. من دیگر سخنى براى نوشتن ندارم.
فقط از پدر و مادر و بستگانم میخواهم که راه شهیدان را ادامه دهند. اگر چنانچه راه آنان را ادامه ندهند در پیشگاه خداوند مورد سئوال قرار خواهند گرفت.
انشاالله که بتوانید از پیامهاى امام درس بگیرید و سخنان او را گوش فرا دهید. من به امام پیام مىدهم که اى امام، اى رهبر عالیقدر، اى که ذهن و فکرت فقط خداست. به کلام تو لبیک مىگویم و راه تو را ادامه مى دهم.
إن شاء الله خداوند ما را مورد رحمت خود قرار دهد و این جمله، آخرین جمله باشد.