حاشيه‌هاي سفر استاندار به اردل/ کاروان استاني تدبير و اميد کانون هزينه‌هاي گزاف بيت‌المال مردم اردل

به گزارش جهانبین نیوز به نقل از هفت چشمه، ظاهرا داستان سوءمديريت بيت المال، يلدايي به درازاي چندين سال دارد از باب مشت نمونه خروار،‌ کافي است به همين بنرهاي بزرگ و متعدد خوشامد به جناب استاندار توسط شوراي شهر و شهرداري اشاره کرد و احتمالا در هزينه هاي گزاف #دورهمي ها تأمل شود؛ بنرهايي که هزينه‌ تهيه و نصب آن‌ها هرچند اندک، از ‌بيت‌المالي پرداخت مي‌شود که محرومان جامعه نيز در آن سهم دارند و نفس اين‌گونه هزينه‌کردها نه‌تنها هيچ نفعي براي مردم ندارد،‌ بلکه ناخواسته پيامدهاي منفي قابل توجهي را به دنبال خواهد داشت.

شايد برخي خرده بگيرند که در اين وانفساي سوءاستفاده‌هاي کلان، چه جاي اين‌گونه ایرادهاست؛ غافل از اين که به مصداق «الناس علي دين ملوکهم» متصديان برجسته در جمهوري اسلامي بايد خود پيشتاز رعايت «احتياط» در مصرف بيت‌المال باشند تا بتوانند زيردستان اداري و سپس توده‌هاي جامعه را هم به اين مهم فراخوانند.

توصيه‌اي که امام امت نيز با تاسي به آن، به دولتمردان فرمودند: «کسانى که در حکومت هستند و در دستگاه‌هاى دولتى هستند، سيره آن بزرگوار را در نظر بگيرند و ببينند که بايد چه بکنند. البته قدرت اين‌که آن‌طور کسى عمل بکند، ماها نداريم، کسى ندارد. به طورى که نقل کردند در يکى از چيزهايى که به بعض از عمال خودشان نوشتند، نوشته‌‏اند که: «سر قلم‌ها را نازک بگيريد، سطرها را نزديک هم بنويسيد، از چيزهايى که فايده ندارد، احتراز کنيد». اين يک دستورى هست براى همه؛ يعنى، دستورى هست براى کسانى که در بيت‌المال دست دارند. اين طور حضرت امير- سلام‌اللَّه‌عليه- در وقت حکومتش دستور مى‌‏دهد براى صرفه‌‌جويى. او مضايقه مى‌‏کند که در يک صفحه که مى‌‏شود ده سطر نوشت، پنج سطر نوشته بشود؛ يک قلم که مى‏‌تواند آن مرکّبى که در آن وقت بوده است صرف کند، سرش ريزه باشد تا کم صرف بشود، حرف‌هاى غيراصولى نوشته نشود که صرفه واقع بشود. باز از ايشان نقل شده است که حساب بيت‌المال را مى‏‌کشيدند، چراغى روشن بود، شمعى روشن بود و کسى آمد با ايشان حرف ديگرى مى‏‌خواست بزند، شمع را خاموش کردند، فرمودند که اين مال بيت‌المال است، تو مى‌خواهى حرف ديگر بزنى.» کارگزاران حکومت اسلامي! لطفاً «بيت المال مسلمين را بزرگ بشماريد... بيت‌المال مسلمين صرف آن چيزى بشود که براى مسلمين است... به اندازه ضرورت مشاور بگيرند، به اندازه ضرورت خدمتگزار بگيرند، نه به اندازه دلخواه؛ و اين معنا را بايد همه ما بدانيم که دلخواه‌هاى ما آخر ندارد.» (صحيفه امام، ج‏۱۹، ص ۳۷۵- ۳۷۳)

آقايان محترم! به جاي توجيه هزينه‌‌کردهاي بي‌فايده از بيت‌المال، اين پاسخ رهبري به توجيه‌تراشي‌هاي يک وزير تجملاتي را نصب‌العين خود قرار دهيد: «يكي از وزرا انواع و اقسام سنگ‌هاي گران‌قيمت كشور را در نماي وزارتخانه‌اش به كار برده بود. من او را خواستم و به او گفتم: شما چرا اين كار را كردي؟ او گفت: مسافران خارجي وقتي به وزارتخانه مي‌آيند و سنگ‌ها جلو چشمشان قرار مي‌گيرد، باعث جذب مشتري مي‌شود! گفتم: شما را به خدا آيا اين منطق قابل قبول است؟! اين همه خرج كنيم براي اين‌كه مشتري پيدا كنيم؟! شما مي‌توانيد در سالن اصلي وزارتخانه انواع و اقسام سنگ‌هايتان را به شكل خيلي بديع و زيبا به نمايش بگذاريد، هر مهماني كه آمد، به عنوان اداي احترام، او را به آن‌جا ببريد تا سنگ‌ها را تماشا كند، هم تماشا و هم جذب مشتري است. اين كارها بهانه‌اي است براي تجمل‌سازي و اصلاً مناسب نيست»