عدم حمایت دولت، سهم اندک استان در بودجه سالانه کشور، عدم حمایت کشاورزان، نبود زیرساختهای گردشگری و عدم توجه ویژه مسئولین به صنعت گردشگری موجب افزایش نرخ بیکاری در چهارمحال و بختیاری دشه است.
به گزارش جهانبین نیوز؛ استان چهارمحال و بختیاری در زمره استانهای محروم قرار دارد، بخش مهمی از استان همچنان نیازمند امکانات اولیه برای زندگی هستند، بسیاری از روستاها با تانکر آبرسانی میشوند و در برخی مناطق هنوز خبری از برق و گاز نیست، جادههای ارتباطی استان همچنان در بحران قرار دارد و نبود راه آهن بخش اعظمی از استان را در بن بست قرار داده است.
باتوجه به مشکلات عدیدهای همچون عدم حمایت دولت و نبود زیرساخت خبری از سرمایهگذاری درون استان نیست، عدم حمایت کشاورزان بخش عمدهای از صنعت کشاورزی استان را تهدید و کشاورزان را از ادامه کار بازداشته است، نبود زیرساختهای گردشگری و عدم توجه ویژه مسئولین به صنعت گردشگری درآمد قابل توجهی را از گردشگران عائد مردم استان نمیکند.
محصولاتی همچون هلو، بادام و گردو که ظرفیت ایجاد کارنجات بستهبندی و صادرات حتی به خارج از کشور را دارد به دست دلالها و با نرخ اندکی از باغداران خریداری میشود و سود اندکی نصیب باغداران میکند.
این موارد را میتوان در کنار موضوع سهم استان در بودجه سالانه کشور قرار دارد که سهم استان در مقایسه با سایر استانهای توسعهیافته بسیار ناچیز است، این در صورتی است که عدالت در اختصاص دادن بودجه بیشتر برای استانهایی است که نیاز به توسعه و پیشرفت دارند اما این مهم هیچگاه محقق نشده است.
طبق آخرین آمار منتشر شده استان چهارمحال و بختیاری بعد از استان کرمانشاه بیشترین آمار بیکاری را از آن خود کرده است و این بدان معنی است که استان ما با وجود ظرفیتهای عظیم اشتغالزایی مانند گردشگری و کشاورزی دچار سوءمدیریت است.
آنچه در این سالها و با روی کار آمدن دولتها همواره جزء سیاستهای اصلی توسعه استان ما بوده است پرداختن به ایجاد صنایع گوناگون در استان است بهعنوان مثال صنایعی مانند فولاد، سیمان، پتروشیمی و مانند آنها که با هزینهای بسیار گزاف کمترین آمار اشتغال را در برداشتهاند، بعضا با هزینههایی که صنعتی مانند فولاد اشتغال ایجاد میکند میتوان با هزینهکرد همین مبلغ در مواردی که ظرفیت آن در استان وجود دارد به مراتب آمار اشتغالزایی بیشتری را محقق کرد.
تلاش برای صنعتیسازی استانی همچون استان ما چیزی جز آلودگی آب، هوا و خاک در بر ندارد بگذریم از اینکه برخی از این صنایع هم جزء صنایع آببر هستند و در این وضعیت اسفبار کمبود آب، این غول صنعت بخش اعظمی از آب استان را نیز هدر میدهد.
یکی از ضعفهایی که امروز استان از آن رنج میبرد عدم وجود سند توسعه بلندمدت استان است یعنی سیاستهای توسعه استان با تغییر مدیران ریشهای تغییر میکند و در این بین آنچه اصلا مورد توجه قرار نمیگیرد ظرفیتهایی است که استان ما را از سایر استانها متمایز کرده است، ظرفیتهایی مانند گردشگری و کشاورزی که باید مورد توجه مدیران قرار گیرد و سالهاست به دست فراموشی سپرده شده است.
فرار نخبگان به سایر استانها، اصلیترین دلیل افزایش بیکاری
مجتبی حیدری کارشناس ارشد برق قدرت در گفتوگو با جهانبین نیوز؛ با اشاره به نبود ظرفیت در این استان برای حضور و بکارگیری نخبگان اظهار کرد: قطعا یکی از دلایل افزایش آمار بیکاری استان، فرار نخبگان به شهرهای بزرگتر مانند اصفهان و تهران است، چون ظرفیتی برای بکار گیری نخبگان در استان وجود ندارد.
وی ادامه داد: استان چهارمحال و بختیاری قطعا یکی از استانهای برتر در زمینه نخبهپروری است، بسیاری از اساتید دانشگاه و همچنین مدیران کلان کشوری از فرزندان همین استان هستند اما نبود زیرساختهای لازم برای به فعلیت رساندن تواناییهایشان آنان را به کوچ به سایر استانها وادار میکند.
حیدری اضافه کرد: اگر ظرفیتهای لازم برای حضور این نخبگان فراهم شود قطعا هیچ کجای کشور برای خدمت بهتر از استان خودشان نخواهند دید، وقتی حضور نخبگان در استان با سختی روبهرو شود قطعا خبری از سرمایهگذاری خارجی و ایجاد صنایع تولیدی نیست، که اگر هم صنعتی ایجاد شود عوامل اجرایی از سایر استانها استخدام میشوند.
اداره کار آنگونه که باید از کارگران حمایت نمیکند
یکی از کارگرانی که به دلیل خصوصیسازی یکی از شرکتهای استان اخراج شده است در گفتوگو با جهانبین نیوز؛ بیان داشت: متاسفانه برخی از کارفرماها نهتنها به تعهدات خودشان عمل نمیکنند بلکه توقع امضای قرارداد سفید از کارگران دارند.
وی افزود: چگونه وقتی یک کارفرما از کارگری میخواهد با مبلغی زیر حقوق مصوب کارگران به کار مشغول شود کارگر میتوانند به کارش ادامه دهد؟ علاوهبراین هنگام بستن قرارداد کارفرما تاکید میکند که هیچ تعهدی نسبت به ادامه همکاری با کارگران ندارد و هر زمان که اراده کند میتوانند آنان را از کار بیکار کند و این یعنی امنیت شغلی وجود ندارد، برخی کارگران ترجیح میدهند بیکار باشند تا با این وضعیت به کار ادامه دهند،. متاسفانه اداره کار از کارگران آن گونه که باید حمایت نمیکند.
قرارداد ۸۹ روزه راهی برای فرار کارفرما از شکایت و پرداخت بیمه
یکی دیگر از کارگران اخراج شده از یکی از کارخانههای معروف استان در گفتوگو با جهانبین نیوز؛ تاکید کرد: برخی کارفرماها با کارگران قرارداد ۸۹ روز میبندند تا نهتنها خبری از بیمه نباشد بلکه کارگر هم نتواند در صورت اخراج مطالبهای داشته باشد.
وی ادامه داد: برخی کارخانجات به صورت فصلی کارگر استخدام میکنند یعنی در صورت اخذ قرارداد برای تولید، کارگران استخدام میشوند و با پایان تولید و نبود اعلام نیاز برای آن کالا، کارگران اخراج میشوند تا شاید در آینده کارخانه قراردادی امضا کند و دوباره کارگر استخدام کند.
اخراج کارگران، راهی برای تحت فشار قرار دادن مسئولان دولتی
یکی از فعالان صنعت استان در گفتوگو با جهانبین نیوز؛ با اشاره به عدم نظارت برای فعالیت برخی کارخانهها در استان خاطرنشان کرد: متاسفانه در برخی کارخانهها حقوق کارگران اصلا رعایت نمیشود، برخی مدیران کارخانهها برای تحت فشار قراردادن مدیران استان و جذب کمک، اقدام به اخراج تعداد زیادی از کارگران میکنند تا بدین وسیله بتوانند جوی علیه مدیریت استان راه انداخته و مطالبات خود را بدست بیاورند.
وی اضافه کرد: به دلیل عدم نظارت دقیق بر فرآیند استخدام کارگران در برخی کارخانهها و شرکتها حقوق اولیه کارگران هم وصول نمیشود و این به بیکار شدن بسیاری از کارگران دامن میزند.
این فعال عرصه صنعت در استان خاطرنشان کرد: یکی دیگر از علل افزایش بیکاری در این دولت کاهش صادرات تولیدات استان است، که متاسفانه در این دولت به یک دهم صادرات دولت گذشته کاهش صادرات یافته و اگر صادرات و سرمایهگذاری خارجی در استان رونق بیابد شاهد این آمار بیکاری اسفبار نخواهیم بود.
وی افزود: وقتی کاهش صادرات صورت پذیرد قطعا کارخانه ها توانایی اداره کارخانه را نداشته و تنها ترین راه اخراج کارگران بدون پناه است که همین به افزایش بیکاری در استان منجر می شود.