طبل است که نواخته مي‌شود، زنجيرهاست که فرود مي‌آيد، صداي روضه‌خوان به گوش مي‌رسد و قافله‌هاي عزاداري يکي پس از ديگري غروب‌هاي محرم را تا رسيدن به آن روز عظيم و غروب آتشين همراهي مي‌کنند.
۰
به گزارش جهانبین نیوز به نقل از زنگ خبر، هلال خميده محرم که در آسمان شب طلوع مي‌کند زمزم اشک است که بر چشم حلقه مي‌زند و زمزمه آه است که بر لب مي‌نشيند، به راستي که شيعيان از باقيمانده تربت اهل بيت عليهم السلام آفريده شده‌اند و غم جان‌کاه شهادت شهيد حرم شاهدي است براين کلام معصوم (ع) که فرمود: ولايت ما در سرشت آنان عجين گشته است.*
محرم که از راه مي‌رسد دل‌هاي شيعيان به تاسي از ماتم اهل بيت عليهم السلام در هاله‌اي از غم و اندوه فرو مي‌رود.
روز هجدهم ذي‌الحجه به پايان مي‌رسد. غدير خم که به فراموشي سپرده شد کربلا متولد شد...؛ منتظران ماه، پس از عيد باشکوه غدير خيمه‌هاي عزا به پا مي‌کنند و گوشه گوشه شهر پر از نواي محرم و عطر سيب مي‌شود.
سيه‌پوشان محرم، حسينيه دل را به نام صاحب سرزمين نينوا مزين مي‌کنند و روزها و شب‌هاي دهه به دنبال يافتن کنجي دنج براي شکستن بغض مانده در گلو هستند.
هيئات و دسته‌هاي عزاداري است که با علم و طبل و سنج در جاي جاي شهر گسيل مي‌شود؛ طبل است که نواخته مي‌شود، زنجيرهاست که فرود مي‌آيد، صداي روضه خوان به گوش مي‌رسد و قافله‌هاي عزاداري يکي پس از ديگري غروب‌هاي محرم را تا رسيدن به آن روز عظيم و غروب آتشين همراهي مي‌کنند.
امسال نيز به رسم هرساله حرکت دسته‌جات سينه‌زني پس از پايان شبيه‌خواني و تعزيه، گرد غم به چهره شهر مي‌پاشد و جوانان جا پاي پيرغلامان شهر، ادامه‌دهنده گذشتگان در آيين عزاداري مي‌شوند.
به هر سو که مي‌نگري نشاني از عشق و علاقه به قافله سالار کربلا به چشم مي‌خورد؛حضور نوجوانان و کودکان با معصوميتي که در قاب نگاه‌شان نشسته پرنده خيال را به سوي شهيد نوجوان کربلا پرواز مي‌دهد.
صاحبان نذر، ذبح قرباني در کنار هيئت و سفره‌هاي نذري را پيش‌کش کوچکي مي‌دانند و خادمي به عزاداران را توشه راه آخرت مي‌کنند.
جوانان علمدار، پيرغلامان جلودار، زنان عزادار و گاه صداي گريه نوزداي از دامن يک مادر...
همه و همه آتش به دل مي‌زند و ناله و گريه تسلاي دل پرآشوب و داغدار مي‌شود.
*امام صادق عليه السّلام فرمودند:
شِيعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِينِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلايَتِنا يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا ويَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا.
شيعيان ما از باقيمانده گل ما آفريده شده‌اند، ولايت ما در سرشت آنان عجين گشته است، آنان با خوشي ما خوشحال و با ناراحتي ما ناراحتند.
شجره طوبي، ج ۱، ص ۳
نويسنده : ليلا نادري
انتهاي پيام1026ج /۵۲۰ز
محرم که از راه مي‌رسد دل‌هاي شيعيان به تاسي از ماتم اهل بيت عليهم السلام در هاله‌اي از غم و اندوه فرو مي‌رود.
روز هجدهم ذي‌الحجه به پايان مي‌رسد. غدير خم که به فراموشي سپرده شد کربلا متولد شد...؛ منتظران ماه، پس از عيد باشکوه غدير خيمه‌هاي عزا به پا مي‌کنند و گوشه گوشه شهر پر از نواي محرم و عطر سيب مي‌شود.
سيه‌پوشان محرم، حسينيه دل را به نام صاحب سرزمين نينوا مزين مي‌کنند و روزها و شب‌هاي دهه به دنبال يافتن کنجي دنج براي شکستن بغض مانده در گلو هستند.
هيئات و دسته‌هاي عزاداري است که با علم و طبل و سنج در جاي جاي شهر گسيل مي‌شود؛ طبل است که نواخته مي‌شود، زنجيرهاست که فرود مي‌آيد، صداي روضه خوان به گوش مي‌رسد و قافله‌هاي عزاداري يکي پس از ديگري غروب‌هاي محرم را تا رسيدن به آن روز عظيم و غروب آتشين همراهي مي‌کنند.
امسال نيز به رسم هرساله حرکت دسته‌جات سينه‌زني پس از پايان شبيه‌خواني و تعزيه، گرد غم به چهره شهر مي‌پاشد و جوانان جا پاي پيرغلامان شهر، ادامه‌دهنده گذشتگان در آيين عزاداري مي‌شوند.
به هر سو که مي‌نگري نشاني از عشق و علاقه به قافله سالار کربلا به چشم مي‌خورد؛حضور نوجوانان و کودکان با معصوميتي که در قاب نگاه‌شان نشسته پرنده خيال را به سوي شهيد نوجوان کربلا پرواز مي‌دهد.
صاحبان نذر، ذبح قرباني در کنار هيئت و سفره‌هاي نذري را پيش‌کش کوچکي مي‌دانند و خادمي به عزاداران را توشه راه آخرت مي‌کنند.
جوانان علمدار، پيرغلامان جلودار، زنان عزادار و گاه صداي گريه نوزداي از دامن يک مادر...
همه و همه آتش به دل مي‌زند و ناله و گريه تسلاي دل پرآشوب و داغدار مي‌شود.
*امام صادق عليه السّلام فرمودند:
شِيعَتُنا خُلِقُوا مِنْ فاضِلِ طِينِتِنا وَ عُجِنُوا بِماءِ وَلايَتِنا يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا ويَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا.
شيعيان ما از باقيمانده گل ما آفريده شده‌اند، ولايت ما در سرشت آنان عجين گشته است، آنان با خوشي ما خوشحال و با ناراحتي ما ناراحتند.
شجره طوبي، ج ۱، ص ۳
نويسنده : ليلا نادري
انتهاي پيام1026ج /۵۲۰ز