صله ارحام، دستگیری از فقرا و احترام سالمندان و تفقد از ایتام و اصلاح بین برادران دینی از جنبه های بسیار مثبت عید نوروز و موارد تأیید و تأکید اسلام است؛ ولی در مقابل بعضی رفت و آمد های عید نوروز منجر به گناه و معصیت می شود، که باید به آنها توجه و از بروز آنها اجتناب کرد تا ایام عید به گناه آلوده نشود.
۰
به گزارش جهانبین نیوز، خبر برکسی پوشیده نیست که صله ارحام، دستگیری از فقرا و احترام سالمندان و تفقد از ایتام و اصلاح بین برادران دینی از جنبه های بسیار مثبت عید نوروز و موارد تأیید و تأکید اسلام است؛ ولی در مقابل بعضی رفت و آمد های عید نوروز منجر به گناه و معصیت می شود، که باید به آنها توجه و از بروز آنها اجتناب کرد، تا ایام عید به گناه آلوده نگردد.
مولی الموحدین علی (ع) فرمود: «هر روزی که در آن گناه و معصیت پروردگار نشود، آن روز عید است».
برخی از مصادیق امور منفی عبارتند از:
الف) اسراف
در دستورات اسلامی، بر پذیرایی از میهمان تأکید فراوانی شده است؛ اما در مقابل اسراف در لغت ، معنی وسیعی دارد که هرگونه تجاوز و تعدی از حد را شامل می شود، اگر چه غالباً در مورد بخشش ها و هزینه ها و مخارج به کار می رود. البته باید توجه داشت که علی رغم تصور عمومی، عدم اسراف و صرفه جویی، کم مصرف کردن نیست بلکه درست و بجا استفاده کردن است. اسراف یکی از اعمال مذموم از دیدگاه قرآن و سنت است.
قرآن مجید با نهی از اسراف می فرماید:« اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست ندارد» و نیز با تعبیری تکان دهنده می فرماید« اسرافکاران اهل آتشند.» ائمه اطهار(ع) نیز نهی از اسراف را مورد سفارش قرار داده و اسراف را موجب فقر و کم شدن مال بسیار بر شمرده اند. امام علی (ع) می فرماید:« اسراف ، ثروت زیاد را بر باد می دهد» و اسراف کار سه نشانه دارد: ۱- انچه فراخور حالش نیست می خورد۲- آنچه در شأن او نیست می پوشد ۳- آنچه در شأن او نیست - و به آن نیاز ندارد) می خرد.
و امام صادق(ع) می فرماید: « کم ترین حد اسراف و زیاده روی، به دور ریختن ته مانده ظرف (آب و غذا و تبدیل لباس بیرون به خانه و دم دستی است.)»
ب) لهو و لعب
یکی از نیاز های انسان به تفریح و سرگرمی است. دین مبین اسلام این نیاز را در مورد تأیید قرار داده است. رسول خدا(ص) می فرماید:«سرگرمی داشته باشید و تفریح کنید چرا که خوش ندارم در دین شما درشتی و سختی دیده شود.» در روایات متعددی بر گردش، شوخی و برخی تفریحات و مسابقات مثل شنا، اسب سواری، تیراندازی و کشتی تاکید فراوانی شده است.
در مقابل، اسلام انسانها را از تفریحاتی که انسان را از یاد خدا دور می سازد، منع می کند. چنین اموری که به ظاهر تفریح نام نهاده می شود، در قرآن و روایات به لهو و لعب تعبیر شده است.
علامه طباطبایی( رحمة ا.. علیه) در ذیل سوره عنکبوت می فرماید: « لهو به معنای هر چیز و هر کار بیهوده ای است که انسان را از کارهای مهم و مفیدش باز دارد و به خود مشغول سازد و لعب کار یا کارهای منظمی است که با نظم خیالی و برای غرض خیالی انجام می شود؛ مثل بازی بچه ها که عده ای یا حرص و شور و هیجان عجیبی یک بازی را شروع می کنند و بر سر بازی داد و فریاد راه می اندازند، ولی زود از آن سیر شده و از هم جدا می شوند.»
امام علی(ع) می فرماید:« از سرگرمی و کارهای غفلت آور دوری کن؛ زیرا تو بیهوده آفریده نشده ای تا به سرگرمی بپردازی و مهمل رها نشده ای تا بیهودگی کنی.»
و امام باقر(ع) می فرماید: «مبادا مردم تو را از خود غافل گردانند؛ زیرا نتیجه آن به خودت می رسد نه به آنها و روز خود را با چه و چه سپری مکن؛ زیرا همراه تو کسی است که آنچه از تو سر می زند ثبت می کند.» همچنین امام علی (ع) می فرماید:« مجالس لهو و گناه را فاسد می کند.»
ج) غیبت
یکی دیگر از مفاسد بعضی جمع ها، غیبت دیگران می باشد.
این آفت زیان بار زبان، از گناهان کبیره به شمار رفته و از جمله گناهانی است که خداوند(ص) فرمود:« از غیبت بپرهیزید که غیبت از زنا بدتر است؛ زیرا زنا کار ممکن است توبه کند و خدا توبه او را بپذیرد، اما غیبت کننده مورد عفو قرار نمی گیرد مگر اینکه طرف او( غیبت شونده) راضی شود.»
امام علی (ع) می فرمایند« دشمن ترین خلایق در نزد خدا، غیبت کننده است.» امید است با استفاده از فرصت های طلایی پیش گفته و پرهیز از اموری که انسان را به گناه می آلاید، رضای خدا را کسب کرده، ایام به کامتان گردد.
حجت الاسلام والمسلمین زمانپور
مولی الموحدین علی (ع) فرمود: «هر روزی که در آن گناه و معصیت پروردگار نشود، آن روز عید است».
برخی از مصادیق امور منفی عبارتند از:
الف) اسراف
در دستورات اسلامی، بر پذیرایی از میهمان تأکید فراوانی شده است؛ اما در مقابل اسراف در لغت ، معنی وسیعی دارد که هرگونه تجاوز و تعدی از حد را شامل می شود، اگر چه غالباً در مورد بخشش ها و هزینه ها و مخارج به کار می رود. البته باید توجه داشت که علی رغم تصور عمومی، عدم اسراف و صرفه جویی، کم مصرف کردن نیست بلکه درست و بجا استفاده کردن است. اسراف یکی از اعمال مذموم از دیدگاه قرآن و سنت است.
قرآن مجید با نهی از اسراف می فرماید:« اسراف نکنید که خداوند مسرفان را دوست ندارد» و نیز با تعبیری تکان دهنده می فرماید« اسرافکاران اهل آتشند.» ائمه اطهار(ع) نیز نهی از اسراف را مورد سفارش قرار داده و اسراف را موجب فقر و کم شدن مال بسیار بر شمرده اند. امام علی (ع) می فرماید:« اسراف ، ثروت زیاد را بر باد می دهد» و اسراف کار سه نشانه دارد: ۱- انچه فراخور حالش نیست می خورد۲- آنچه در شأن او نیست می پوشد ۳- آنچه در شأن او نیست - و به آن نیاز ندارد) می خرد.
و امام صادق(ع) می فرماید: « کم ترین حد اسراف و زیاده روی، به دور ریختن ته مانده ظرف (آب و غذا و تبدیل لباس بیرون به خانه و دم دستی است.)»
ب) لهو و لعب
یکی از نیاز های انسان به تفریح و سرگرمی است. دین مبین اسلام این نیاز را در مورد تأیید قرار داده است. رسول خدا(ص) می فرماید:«سرگرمی داشته باشید و تفریح کنید چرا که خوش ندارم در دین شما درشتی و سختی دیده شود.» در روایات متعددی بر گردش، شوخی و برخی تفریحات و مسابقات مثل شنا، اسب سواری، تیراندازی و کشتی تاکید فراوانی شده است.
در مقابل، اسلام انسانها را از تفریحاتی که انسان را از یاد خدا دور می سازد، منع می کند. چنین اموری که به ظاهر تفریح نام نهاده می شود، در قرآن و روایات به لهو و لعب تعبیر شده است.
علامه طباطبایی( رحمة ا.. علیه) در ذیل سوره عنکبوت می فرماید: « لهو به معنای هر چیز و هر کار بیهوده ای است که انسان را از کارهای مهم و مفیدش باز دارد و به خود مشغول سازد و لعب کار یا کارهای منظمی است که با نظم خیالی و برای غرض خیالی انجام می شود؛ مثل بازی بچه ها که عده ای یا حرص و شور و هیجان عجیبی یک بازی را شروع می کنند و بر سر بازی داد و فریاد راه می اندازند، ولی زود از آن سیر شده و از هم جدا می شوند.»
امام علی(ع) می فرماید:« از سرگرمی و کارهای غفلت آور دوری کن؛ زیرا تو بیهوده آفریده نشده ای تا به سرگرمی بپردازی و مهمل رها نشده ای تا بیهودگی کنی.»
و امام باقر(ع) می فرماید: «مبادا مردم تو را از خود غافل گردانند؛ زیرا نتیجه آن به خودت می رسد نه به آنها و روز خود را با چه و چه سپری مکن؛ زیرا همراه تو کسی است که آنچه از تو سر می زند ثبت می کند.» همچنین امام علی (ع) می فرماید:« مجالس لهو و گناه را فاسد می کند.»
ج) غیبت
یکی دیگر از مفاسد بعضی جمع ها، غیبت دیگران می باشد.
این آفت زیان بار زبان، از گناهان کبیره به شمار رفته و از جمله گناهانی است که خداوند(ص) فرمود:« از غیبت بپرهیزید که غیبت از زنا بدتر است؛ زیرا زنا کار ممکن است توبه کند و خدا توبه او را بپذیرد، اما غیبت کننده مورد عفو قرار نمی گیرد مگر اینکه طرف او( غیبت شونده) راضی شود.»
امام علی (ع) می فرمایند« دشمن ترین خلایق در نزد خدا، غیبت کننده است.» امید است با استفاده از فرصت های طلایی پیش گفته و پرهیز از اموری که انسان را به گناه می آلاید، رضای خدا را کسب کرده، ایام به کامتان گردد.
حجت الاسلام والمسلمین زمانپور
مرجع : بام ایران خبر