دانشجو باید نقاب تزویر ومردم فریبی استکبار را کنار بزند

به مناسبت 16 آذر روز دانشجو، پایگاه خبری جهانبین گفتگوی تفصیلی با فریدون طاهری کارشناس مسائل سیاسی داشته است که مشروح آن در زیر آمده است:

۱۶آذر برای ما یادآور "استکبار ستیزی دانشجویان" است. به نظر شما ظهور این خصیصه در دوران حاضر چه ویژگیهایی دارد؟

اجازه بفرمایید ابتدا مروری سریع به حوادث آ ن سالها، داشته باشیم:در ۱۶ آذر سال ۱۳۳۲، سفر نیکسون معاون رییس جمهور آمریکا به ایران، با به خاک و خون کشیده شدن دانشجویان این مرز و بوم همراه شد. بعد از گذشت ۴ ماه از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ نیکسون با هدف مشاهده و بررسی نتایج کودتا به ایران آمده بود.

نکته حایز اهمیت آنست که دانشجویان آن زمان، با دشمن شناسی آگاهانه ای که داشتند توانستند حضور توطئه گر ها و استکبار را به خوبی شناسایی و به مقابله با آن بپردازند.و این در حالی بود که ۶۰ سال بعد از آن واقعه، سران آمریکا به دخالت خود در کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ اعتراف کردند. آن چه که بسیار اهمیت دارد این است که دانشجویان آن زمان توانستند ۶۰ سال جلوتر را ببینند و با بصیرت نافذی که داشتند جلوتر از زمان خود حرکت کنند و به این سفر اعتراض کنند که در نهایت منتج به پیروزی انقلاب اسلامی ایران شد.

آن چه که انتظار می رود اینست که دانشجویان حال حاضر نیز جلوتر از مردم عادی وقایع را تحلیل کنندو پیشقدم باشند.

الگوگیری از دانشجویان مبارز ایران اسلامی در برهه های مختلف علی الخصوص مبارزات انقلاب و جنگ تحمیلی، این افق را فراهم می کند که بتوانند نقاب مردم فریبی استکبار را کنار بزنند همانگونه که احمد قندچی، شریعت رضوی و مصطفی بزرگ نیا ها این کار را کردند .

بالطبع از دانشجویان این انتظار می رود که دشمن را در هر لباس و با هر چهره ای به خوبی بشناسند و با شگردهای دشمن از جمله تحریم، عملیات های روانی و جنگ نرم و ابزار های رسانه ای آن به مقابله بپردازند.

نکته مهم دیگر آنست که دانشجویان سال ۳۲ با اسلام پیوند ناگسستنی داشتند.همان طور که در سال ۳۲ آیت الله کاشانی با اعلام عزاداری ، به دفاع از جنبش دانشجویی اصیل پرداختند. و این پیوند تاکنون نیز ادامه داشته است و این یکی از راهکار های طلایی برای جنبش دانشجویی است.

با تاسی از منویات حضرت آقا، جنبش دانشجویی دارای ویژگیهایی از جمله مطالبه گری، استقلال، آرمان خواهی، عدم وابستگی به احزاب سیاسی و پرهیز از سیاست زدگی است. به نظر شما عملیاتی شدن این مولفه ها در حال حاضر چگونه است؟

دانشجو دارای دو ویژگی برجسته است: یکی جوان بودن و دیگری به دنبال آگاهی و علم بودن.

طبیعی است که با این ویژگی ها، دانشجو، فریب احزاب و گروهها را نخورد و به دنبال تامین منافع آنها و حتی صرفا منفعت های فردی خودش هم نباشد.

واسطه بودن بین مردم و مسئولین، ویژگی دیگر دانشجویان است که بدین واسطه می تواند با دیدن مشکلات، آسیب شناسی مسائل جاری کشور و با توجه به روحیه علمی که خروجی ان چیزی جز نقد کارشناسی نیست می تواند در زمینه های مختلف اقتصادی، فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی و حتی مهارتی و فنی نقش خود را ایفا کند.

یکی از عرصه های حضور آگاهانه و مسئولانه دانشجویان، برگزاری اردوهای جهادی است که گام موثر دانشجویان برای محرومیت زدایی با اتکا به سرمایه های تخصصی خودشان است.

با توجه به اینکه مطالبه گری یکی از ارکان اصلی نظام وجودی دانشجویان است و با توجه به اینکه حضرت آقا بر تقویت این روحیه تاکید دارند، به نظر شما ویژگیهای این مطالبه گری چیست و تفاوت آن با تخریب چیست؟

برای پاسخ به این سوال لازم است ابتدا مفاهیم مطالبه گری، تخریب و انتقاد تعریف شوند.

انتقاد منصفانه آنست که نقاط قوت، فرصت ها و کارهای انجام شده به همراه آسیب ها و نقاط منفی دیده شود. آن گاه برای برطرف شدن این آسیب ها به مطالبه گری پرداخته شود که خروجی ان از بین رفتن مشکلات است.

اگر این مطالبه گری همراه با صداقت و برآمده از وجهه علمی و کارشناسی دانشجو باشد، مسئولین قاعدتاً می پذیرند و دارای تاثیرگذاری بالایی است.

اما تخریب بدین معنی است که فقط نقاط ضعف دیده و برجسته شود، بدون اینکه به نقاط قوت اشاره ای شود.

با توجه به اینکه دانشجویان حد واسط بین مردم و مسئولین هستند، با آسیب شناسی صادقانه و جامع می توانند مشکلات را رصد کرده و سپس با ابزار هایی که در اختیار دارند از جمله تشریات دانشجویی، جلسات حضوری با مسئولین و ... این مشکلات را به مسئولین مربوطه انتقال دهند.

انتظار آن است که در تحلیل دانشجویی از وضعیت کشور، به جایگاه بین الملل ایران در عرصه جهانی و پیشرفت های علمی کشور که در زمینه های مختلف از جمله فناوری هسته ای، دستاورد های فضایی ، دستاورد های نظامی و دفاعی ، توانمندی های راهسازی، سد سازی و .... توجه شود که این پیشرفت ها مرهون تلاش تمامی دولت های دلسوز بوده است.

به عبارت دیگر مطالبه گری به معنای تلاش برای برطرف کردن آسیب است اما تخریب یعنی اینکه به اصطلاح کنار گود بنشینی و القای یاس و ناامیدی داشته باشی.

با توجه به توافقنامه ژنو، به نظر شما دانشجویان چگونه در قبال این موضوع می توانند نقش آفرینی داشته باشند؟

این توافقنامه در مجموع اتفاق خوبی است اما نکته مهم آنست که قضاوت زودهنگام نداشته باشیم و توجه کنیم که این توافق، گام اول است

برای رسیدن به این گام اول هم مقدماتی وجود داشته که مهم هستند. ۳۴ سال مقاومت ، عبور از بحران های متعدد، استقلال خواهی، تقدیم شهدا، تلاش مستمر دولت های مختلف مقدمات این توافق هستند. یادمان نرود که دشمنان ما غنی سازی را به هیچ وجه و با هیچ درصدی برای ما نمی خواستند اما امروز مجبور شدند که حق غنی سازی ما را به رسمیت بشناسند.

این توافقنامه، نه فتح الفتوح است و نه ژنوچای(همانند ترکمنچای). هر دو نادرست است. باید منتظر گامهای بعدی بود. به هر حال رژیم غاصب صهیونیستی از این توافقنامه عصبانی هستند و راضی به این توافق نامه نیستند. از دانشجو هم انتظار می رود که همانند دانشجویان سال ۳۲ که جلوتر از آحاد مردم آینده را رصد می کردند، با هوشیاری، عملیات روانی دشمن را رصد کنند. با حفظ وحدت، ضمن حمایت از تیم مذاکره کننده ، در صورت لزوم به انتقاد از آن ها بپردازند تا ان شاالله آن ها هم با دیپلماسی اسلامی و انقلابی، به دفاع از حقوق ایران اسلامی بپردازند.