شهید غلامحسین حسین‌میرزایی یکی از جانبازان شیمایی هشت سال دفاع‌مقدس است که پس از تحمل 25 سال بیماری در نهایت دوم مهرماه 1389 در شهرستان بن به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۴ مهر ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۰
کد مطلب : ۵۸۶۸۸
در گفتگو با جهانبین نیوز مطرح شد؛
راهی که آخر به شهادت رسید
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، شهید غلامحسین حسین‌میرزایی یکی از جانبازان شیمایی هشت سال دفاع‌مقدس است که پس از تحمل 25 سال بیماری در نهایت دوم مهرماه 1389 در شهرستان بن به درجه رفیع شهادت نایل آمد.
صبر، استقامت، حجب و حیای ایشان در کار زبان‌زد بود
طیبه طاهری‌فر در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، می‌گوید: شهید حسین‌میرزایی بعد از اینکه جنگ تمام شد خدمت خودش را در سپاه حضرت قمربنی‌هاشم (ع) استان ادامه داد، در این مدت نیز از تحصیل علم غافل نشد و در سال ۷۸ مدرک خودش را در مقطع کارشناسی گرفت.
او ادامه می‌دهد: حاجی همیشه در فعالیت‌های اجتماعی و مذهبی شهر حضور پرشور داشت و بعد از احساس مسئولیت در زمینه اشتغال به همراه دوستانش اقدام به پیگیری و راه‌اندازی طرح کشاورزی طوبی 1 نمود و اکنون پس از گذشت چندین سال دعای خیر مردم بدرقه راه ایشان و دیگر دست‌اندرکاران این طرح می‌باشد.
طاهری‌فر می‌گوید: حاجی در هیئت ثارالله و ستاد نماز جمعه هم فعالیت می‌کرد و همیشه شرکت در برنامه‌های دیگر و خارج از ساعت کاری برایشان مهم بود به‌طوری که اکثر مواقع در گشت‌های شبانه به بچه‌های بسیج کمک می‌کرد و اصلا مسائل کاری را در منزل بازگو نمی‌کرد و همیشه صبر، استقامت، حجب و حیای ایشان در کار زبان‌زد همه بود.
او اضافه می‌کند: حاجی بسیار اهل سفر بود حتی در فصل سرما می‌گفت: «حاج خانم وسایل را آماده کن برویم یک جایی برای گشت و تفریح»، ایشان به نماز اول وقت توجه زیادی داشت و همیشه فرزندان و همسر خود را به این امر تشویق نموده و حتی برای فرزندان جوایزی را به جهت انجام این کار تهیه می‌کرد.
همسر شهید غلامحسین حسین‌میرزایی می‌گوید: این شهید بزرگوار صله‌رحم را در بدترین شرایط جسمی و در زمان بیماری که از گاز خردل به‌جامانده از جنگ بود با دید و بازدید از پدر و مادر خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران ترک نکردند، یکی از خصوصیات بارز حاجی این بود که اصلا عصبی نمی‌شد.
او بیان می‌کند: زمانی که با حاجی و دخترم فاطمه و پسر کوچکم رسول به مکه مشرف شدیم برای خمس و زکات مبلغی برای ساخت مسجد و مدرسه اختصاص داد، همچنین در وصیت‌نامه ایشان ذکر شد و تاکید کردند یک پنجم از اموال و دارایی‌هایشان را برای پایگاه بسیج، کمک به اهالی و فقرای شهر و امور خیریه هزینه کنیم.
حیف که بابا را آن‌گونه که باید نشناختیم
فاطمه حسین‌میرزایی در ادامه در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، می‌گوید: بابا همیشه مثل یک فرد عادی و بدون لباس رسمی در مراسمات شرکت می‌کرد و ما فقط یک‌بار آن هم زمانی که بعد از حضور در رزمایش گردان بسیج از راه به منزل آمد ایشان را در لباس نظامی دیدیم.
او در ادامه اضافه می‌کند: بابا اهل مطالعه و کتاب بود، او یک الگوی به تمام معنا برای ما و اقوام بود، من از پدرم درس قناعت و زندگی یاد گرفتم، من و بابا اصطلاحاتی داشتیم که دیگران متوجه نمی‌شدند مثلا هر وقت می‌گفت «یا حسین» من متوجه می‌شدم بابا الان آب می‌خواد یا زمانی که می‌گفت «قرص خواب» یعنی کتابم را بیاور.
دختر شهید غلامحسین حسین‌میرزایی ادامه می‌دهد: با وجود جانبازی پدر و جراحت‌های زیاد وی چه شیمیایی و چه دیگر جراحت‌ها اما هیچ‌وقت پدر راضی به تشکیل پرونده ایثارگری و جانبازی نشد، او نمونه یک ایثارگر ازخودگذشته بود، حیف که ما بابا را آن‌گونه که باید نشناختیم... .
قبل از جانبازی پسرم، خوابش را دیدم
ام‌کلثوم حسین‌میرزایی در ادامه در گفتگو با خبرنگار «جهانبین نیوز»، می‌گوید: یک شب قبل از بمباران شیمیایی در عملیاتی که غلامحسین در آن مجروح شیمیایی شد در عالم خواب دیدم که مردم در میدان بزرگ شهر «بن»، جمع شدند و راهپیمایی می‌کنند.
او می‌گوید: من در عالم خواب به پدرش گفتم: «چرا همه جمع شدند ولی فرزندان ما در جبهه هستند و ما برای راهپیمایی نرفتیم؟»، که از خواب پریدم و سه، چهار روز بعد از آن خواب، غلامحسین برای مرخصی آمد که دیدیم شیمیایی شده است.
مادر شهید غلامحسین حسین‌میرزایی بعد از مکث کوتاهی و درحالی که صدایش از بغض می‌لرزد ادامه می‌دهد: مهر و علاقه بین مادر و فرزند به اندازه‌ای است که غم از دست دادن غلامحسین پدرش و من را از پای درآورد.
شهید حسین‌میرزایی همیشه به رزمنده‌ها روحیه می‌داد
ولی‌الله علی‌بیگی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، بیان می‌دارد: سال ۶۵ حاجی به جبهه اعزام شده بود و به‌عنوان مسئول توپ ۱۰۶ گردان ضدزره ۲۱۱ ائمه به واحد ما معرفی شد.
او ادامه می‌دهد: حاجی همیشه شوخ‌طبع بود و به رزمنده‌ها روحیه می‌داد، ایشان همچنین بسیار فعال بود و کلاس‌های رزمی و روخوانی قرآن برگزار می‌کرد.
هم‌رزم شهید حسین‌میرزایی می‌گوید: بالاخره ایشان پس از گذشت ۲۵ سال که یادگاری به نام گاز خردل را در ریه‌های خود حمل می‌کرد، در سحرگاه جمعه دوم مهرماه ۱۳۸۹ دعوت حق را لبیک گفته و به دیدار یار شتافت.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، پیکر پاک شهید غلامحسین حسین‌میرزایی پس از تشییع بر روی دستان همکاران و همشهریان قدرشناسش در قطعه ایثارگران باغ‌رضوان شهر بن آرمید.
انتهای خبر/1026ج
صبر، استقامت، حجب و حیای ایشان در کار زبان‌زد بود
طیبه طاهری‌فر در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، می‌گوید: شهید حسین‌میرزایی بعد از اینکه جنگ تمام شد خدمت خودش را در سپاه حضرت قمربنی‌هاشم (ع) استان ادامه داد، در این مدت نیز از تحصیل علم غافل نشد و در سال ۷۸ مدرک خودش را در مقطع کارشناسی گرفت.
او ادامه می‌دهد: حاجی همیشه در فعالیت‌های اجتماعی و مذهبی شهر حضور پرشور داشت و بعد از احساس مسئولیت در زمینه اشتغال به همراه دوستانش اقدام به پیگیری و راه‌اندازی طرح کشاورزی طوبی 1 نمود و اکنون پس از گذشت چندین سال دعای خیر مردم بدرقه راه ایشان و دیگر دست‌اندرکاران این طرح می‌باشد.
طاهری‌فر می‌گوید: حاجی در هیئت ثارالله و ستاد نماز جمعه هم فعالیت می‌کرد و همیشه شرکت در برنامه‌های دیگر و خارج از ساعت کاری برایشان مهم بود به‌طوری که اکثر مواقع در گشت‌های شبانه به بچه‌های بسیج کمک می‌کرد و اصلا مسائل کاری را در منزل بازگو نمی‌کرد و همیشه صبر، استقامت، حجب و حیای ایشان در کار زبان‌زد همه بود.
او اضافه می‌کند: حاجی بسیار اهل سفر بود حتی در فصل سرما می‌گفت: «حاج خانم وسایل را آماده کن برویم یک جایی برای گشت و تفریح»، ایشان به نماز اول وقت توجه زیادی داشت و همیشه فرزندان و همسر خود را به این امر تشویق نموده و حتی برای فرزندان جوایزی را به جهت انجام این کار تهیه می‌کرد.
همسر شهید غلامحسین حسین‌میرزایی می‌گوید: این شهید بزرگوار صله‌رحم را در بدترین شرایط جسمی و در زمان بیماری که از گاز خردل به‌جامانده از جنگ بود با دید و بازدید از پدر و مادر خانواده شهدا، جانبازان و ایثارگران ترک نکردند، یکی از خصوصیات بارز حاجی این بود که اصلا عصبی نمی‌شد.
او بیان می‌کند: زمانی که با حاجی و دخترم فاطمه و پسر کوچکم رسول به مکه مشرف شدیم برای خمس و زکات مبلغی برای ساخت مسجد و مدرسه اختصاص داد، همچنین در وصیت‌نامه ایشان ذکر شد و تاکید کردند یک پنجم از اموال و دارایی‌هایشان را برای پایگاه بسیج، کمک به اهالی و فقرای شهر و امور خیریه هزینه کنیم.
حیف که بابا را آن‌گونه که باید نشناختیم
فاطمه حسین‌میرزایی در ادامه در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، می‌گوید: بابا همیشه مثل یک فرد عادی و بدون لباس رسمی در مراسمات شرکت می‌کرد و ما فقط یک‌بار آن هم زمانی که بعد از حضور در رزمایش گردان بسیج از راه به منزل آمد ایشان را در لباس نظامی دیدیم.
او در ادامه اضافه می‌کند: بابا اهل مطالعه و کتاب بود، او یک الگوی به تمام معنا برای ما و اقوام بود، من از پدرم درس قناعت و زندگی یاد گرفتم، من و بابا اصطلاحاتی داشتیم که دیگران متوجه نمی‌شدند مثلا هر وقت می‌گفت «یا حسین» من متوجه می‌شدم بابا الان آب می‌خواد یا زمانی که می‌گفت «قرص خواب» یعنی کتابم را بیاور.
دختر شهید غلامحسین حسین‌میرزایی ادامه می‌دهد: با وجود جانبازی پدر و جراحت‌های زیاد وی چه شیمیایی و چه دیگر جراحت‌ها اما هیچ‌وقت پدر راضی به تشکیل پرونده ایثارگری و جانبازی نشد، او نمونه یک ایثارگر ازخودگذشته بود، حیف که ما بابا را آن‌گونه که باید نشناختیم... .
قبل از جانبازی پسرم، خوابش را دیدم
ام‌کلثوم حسین‌میرزایی در ادامه در گفتگو با خبرنگار «جهانبین نیوز»، می‌گوید: یک شب قبل از بمباران شیمیایی در عملیاتی که غلامحسین در آن مجروح شیمیایی شد در عالم خواب دیدم که مردم در میدان بزرگ شهر «بن»، جمع شدند و راهپیمایی می‌کنند.
او می‌گوید: من در عالم خواب به پدرش گفتم: «چرا همه جمع شدند ولی فرزندان ما در جبهه هستند و ما برای راهپیمایی نرفتیم؟»، که از خواب پریدم و سه، چهار روز بعد از آن خواب، غلامحسین برای مرخصی آمد که دیدیم شیمیایی شده است.
مادر شهید غلامحسین حسین‌میرزایی بعد از مکث کوتاهی و درحالی که صدایش از بغض می‌لرزد ادامه می‌دهد: مهر و علاقه بین مادر و فرزند به اندازه‌ای است که غم از دست دادن غلامحسین پدرش و من را از پای درآورد.
شهید حسین‌میرزایی همیشه به رزمنده‌ها روحیه می‌داد
ولی‌الله علی‌بیگی در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، بیان می‌دارد: سال ۶۵ حاجی به جبهه اعزام شده بود و به‌عنوان مسئول توپ ۱۰۶ گردان ضدزره ۲۱۱ ائمه به واحد ما معرفی شد.
او ادامه می‌دهد: حاجی همیشه شوخ‌طبع بود و به رزمنده‌ها روحیه می‌داد، ایشان همچنین بسیار فعال بود و کلاس‌های رزمی و روخوانی قرآن برگزار می‌کرد.
هم‌رزم شهید حسین‌میرزایی می‌گوید: بالاخره ایشان پس از گذشت ۲۵ سال که یادگاری به نام گاز خردل را در ریه‌های خود حمل می‌کرد، در سحرگاه جمعه دوم مهرماه ۱۳۸۹ دعوت حق را لبیک گفته و به دیدار یار شتافت.
به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «جهانبین نیوز»، پیکر پاک شهید غلامحسین حسین‌میرزایی پس از تشییع بر روی دستان همکاران و همشهریان قدرشناسش در قطعه ایثارگران باغ‌رضوان شهر بن آرمید.
انتهای خبر/1026ج