بازی والد-فرزند و تکامل ابعاد شناختی و روانی کودک

اسدی روانشناس در گفت‌وگو با جهانبین نیوز؛ اظهار کرد: فعالیتی به‌عنوان بازی تلقی می‌شود که دارای چند ویژگی باشد، به‌عنوان مثال باید از درون انگیخته باشد، آزادانه انتخاب شود و نباید کودک به اجبار مجبور به انجام فعالیتی شود، واقعیت‌گریز باشد و عنصر وانمودسازی در این فعالیت لحاظ شود و در نهایت فرد در این فعالیت مشارکت داشته باشد.
 
وی بیان داشت: فرزندان در بازی‌های رایانه‌ای شرکت ندارند و به‌نوعی تماشاگر محسوب می‌شوند، بنابراین این نوع از بازی‌ها در حیطه بازی قرار نمی‌گیرند.
 
اسدی تصریح کرد: بازی‌ها علاوه‌بر اینکه موجب رشد جسمانی در بچه‌ها می‌شوند، موجب تکامل ابعاد شناختی و روانی کودک نیز می‌شود و این اهمیت بالایی دارد، از همین‌رو بازی والد با فرزند موجب می‌شود کودک در حد کنترل محیط قرار گیرد و تشویق به کاووش محیط پیرامون می‌شود.
 
این روانشناس ادامه داد: بازی این امکان را به والدین می‌دهد که نظارت غیرمستقیم بر عملکرد کودک داشته باشد، همچنین بازی پدر و مادر با کودک کمک می‌کند تا بهداشت روانش تامین شود.
 
وی گفت: وقتی کودک با والدین بازی می‌کند حس دیده شدن در آن ارضاء می‌شود که موجب ارتقاء مهارت صمیمیت و عشق‌ورزی والدین به فرزند و برعکس می‌شود، والدین باید به‌عنوان یک جهت‌دهنده ماهر اجتماعی می‌توانند الگودهنده خوبی برای آینده کودک باشند.
 
اسدی یادآور شد: بازی همچنین موجب ارتقاء احساس دلبستگی فرزند و والد می‌شود و از طرفی به پدر و مادرها این امکان را می‌دهد تا بسیاری از رفتارهای اجتماعی و فرهنگی را به فرزندانشان بیاموزند.
 
انتهای پیام/1026ج