ناصر فیض گفت: شاعر انقلاب اسلامی آن کسی نیست که در همه مواقع به صورت افراطی همراهی میکند، بلعکس شاعر انقلاب اسلامی دلسوز انقلاب است و در مقابل کاستی ها و مشکلات واکنش نشان داده و مراتب اعتراض خود را می رساند.
به گزارش جهانبین نیوز به نقل از سرویس فرهنگی شیرازه، دومین شب از سلسله برنامه های مسیر ماندگار که به همت نهضت سوادرسانه ای انقلاب اسلامی استان فارس تدارک دیده شده است با حضور ناصر فیض شاعر و طنزپرداز برگزار شد.
در این برنامه ناصر فیض با اشاره به تاثیر ادبیات و شعر فارسی در راستای تقویت مبارزات انقلاب اسلامی بیان کرد: شعر و ادبیات انقلاب از چندین جهت اهمیت بالایی دارد، البته باید بین شعر انقلاب و شعر انقلابی تفکیک قائل شویم؛ به عنوان مثال شعر انقلابی برخواسته از یک جریان اجتماعی است بدین صورت که ادبیات در بستر یک اتفاق مبارزاتی متولد و پرورش پیدا میکنید.
وی افزود: شعر انقلابی میتواند در جایی مطرح گردد که هنوز انقلابی صورت نگرفته است و به عنوان پیش زمینه یک اتفاق اجتماعی به عرصه خواهد آمد.
این شاعر معاصر معرفی نوع نگاه یک جمعیت هدف مشخص، جوشش احساسات و حس ملی گرایی، بیان فضائلی همچون ظلم ستیزی و عدالت خواهی و... را از ویژگی های شعر انقلابی دانست و تشریح کرد: اما شعر انقلاب تفاسیر مختلفی دارد، یکی از تفاسیر، شعر انقلاب را شعری میداند که از ابتدا و از زمان شکل گیری با مضامین انقلاب همراه بوده است.
فیض ادامه داد: برخی ها شعر و ادبیات انقلابی را صرفا به محتواهای تولید شده بعد از انقلاب اسلامی منتهی میکنند اما دید صحیح هم گذشته و هم حال وضعیت ادبیاتی شعر انقلاب را در بر میگیرد. با ایننگاه حافظ را نیز میتوان شاعر انقلابی دانست زیرا تمام دغدغه های متعالی انسانی را در اشعار خود به عرصه نمایش گذاشته است.
وی با اشاره به مسئله زمان و جغرافیا درباره شعر شناسی انقلاب اظهار داشت: با در نظر گرفتن این دو ویژگی میتوان گفت اشعار و ادبیات زاییده پس از انقلاب، در اولویت نامگذاری این دسته از اشعار جای میگیرند.
این طنز پرداز خلاق جریان شعری انقلابی را جریانی معرفتی_هنری دانست و افزود: بعد معرفتی شعر انقلابی، آن را به شعری که به ماورالطبیعه و مفاهیم والای انسانی اعتقاد دارد تبدیل کرده و همین مسئله باعث میشود که این نوع ادبیات خود را در مقابل جریان ظلم قرار دهد.
فیض با اشاره به ابعاد شعر انقلاب بیان کرد: اما در شعر انقلاب ما چندین زمینه مختلف نظیر اشعار آیینی را نیز مشاهده میکنیم و به دلیل پیوند عمیق این ادبیات و حوزه هایی نظیر مذهب، ویژگی های متعالی انسانی و ارزش های اجتماعی شاهد هستیم که همه این ها به صورت منظومهای به یک دیگر وابسطه هستند.
وی با اشاره به جمله ای از رهبر انقلاب که شعر را یک ثروت ملی دانسته اند گفت: رفتار،اعتقادات و عملکرد مردم یک جامعه به وصیله هنر آنها آشکار میگردد و شعر انقلاب بیشتر و بهتر نشان دادن همین ویژگی های اعتقادی و متعالی ما است.
نویسنده کتاب "فیض بوک" با اشاره به کاربرد شعر و هنر تشریح کرد: شعر و هنر با به کارگیری همه ابزار های ادبی و تاريخي جنبه های مختلفی من جمله عواطف و عقلانیت مخاطب را در یک بسته بندی مناسب و معقول به هیجان وا میدارد.
وی با اشاره به آفات محدودیت شعر انقلاب اظهار داشت: با تعاریف بالا می توان شعر انقلاب را یک حوزه وسیع ملی،مذهبی، اجتماعی دانست از همین جماعت میتوان اشعار با محتوای ضد ظلم و دارای معانی عمیق اللهی_انسانی را در دسته شعر انقلاب دانست.
فیض با اشاره به مفهوم جمهوری اسلامی تحت عنوان یک جایگاه مردم سالار دینی در برابر مقوله شعر گفت: شعر انقلاب و انقلابی در دوران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی رشد چشم گیری داشته تا آنجا که هر حوزه از آن دارای جایگاه ویژه و انجمن های تخصصی متعدد گشته است و در هیچ دوره ای جایگاه شعر و ادب فارسی به این حد از گستردگی و عمومی نبوده است.
وی افزود: شعر انقلاب قالب جدیدی را ارائه نداده و قرار هم بر ارائه نبوده اما در محتوا و رویکرد شعری اتفاقات شگرفی رغم خورده است و به صورت کلی نیز انقلاب اسلامی یک انقلاب محتوایی در همه زمینه ها قلمداد میشود.
این شاعر معاصر پیروزی انقلاب اسلامی را عاملی بر انقلاب محتوایی شعر و هنر دانست و افزود: با پیروزی انقلاب اسلامی بخش زیادی از جهانخواران احساس خطر جدی کردند به همین جهت به دشمنی با ملت ایران در حوزه هایی نظیر اقتصاد و علم و فرهنگ برخواسته و یکی از این زمینه ها دشمنی در زمینه شعری بود.
فیض با تشریح سبک دشمنی ایادی کفر در زمینه شعری اظهار داشت: ورود جریانات تحریفی شعری، تقلیل آرمان خواهی به مسائل مادی و مسائلی از این نظیر برنامه دقیق طرف مقابل در جهت ضربه به شعر و هنر ایرانی است.
وی با انتقاد به محدود سازی شعر انقلاب اسلامی گفت: باید تفهیم شود که شعر انقلاب دارای دروازه وسیع و بزرگی است و هرکس دغدغه مند مفاهیم انسانی، اللهی، اجتماعی و ... می باشد، در خیمه شعر انقلاب جایگاه دارد.
فیض با بیان نکته ای پیرامون سبک برخورد رهبر انقلاب با مسائل شعری و هنری افزود: گاهی اوقات رهبر انقلاب اسلامی که خود از شعر شناسان و ادبا نیز شناخته میشوند پیرامون افرادی صحبت میکنند که طیفی از هنرمندان حتی از بردن نام آنها به دلایلی سر باز میزنند، این دقیقا همان تفکری است که میگوید هر کس قرابتی با ما داشته باشد در خیمه انقلاب اسلامی جای دارد.
این شاعر مطرح در فضای ادبی کشور پیرامون وضعیت فعلی شعر انقلاب و شاعران این حوزه بیان کرد: در حال حال حاضر شعر اعتراض نیز برگرفته از شعر انقلاب قلمداد میشود؛ به عنوان مثال شاعری از برخی مدیران و مسئولین گلایه مند است و اعتراض خود را به گونه شعر منتقل میکند، این شاعر نیز جزو شاعران انقلاب اسلامی جای میگیرد.
وی افزود: شاعر انقلاب اسلامی آن کسی نیست که در همه مواقع به صورت افراطی همراهی میکند، بالعکس شاعر انقلاب اسلامی دلسوز انقلاب است و در مقابل کاستی ها و مشکلات واکنش نشان داده و مراتب اعتراض خود را می رساند.
فیض با بیان شناسنامه انقلاب اسلامی و اهداف والا و درخشان این میراث گران بهای حضرت امام خميني(ره) بیان کرد: به دلیل عملکرد برخی میداران افراطی و ناکارآمد این شناسنامه ارزشمند در معرض آماج حملات قرار گرفته است در صورتی که اصل خاستگاه معرفتی انقلاب اسلامی یک ریشه غنی و معتبر انسانی و اللهی دارد.
این استاد زبان شناس با اشاره به خاطره ای پیرامون حضور در یکی از جشنواره های خارجی بیان کرد: در این جشنواره قرار بر این بود که اشعار فارسی به صور ترجمه شده در اختیار شعرای غیر ایرانی قرار بگیرد اما با در خواست یکی از اساتید بزرگادبی جهان که گفت ما شنیدن شعر فارسی از زبان شعرای فارسی زبان را از شنیدن شعر به زبان خودمان لذت بخش تر میدانیم رویه جشنواره تغییر کرد.
بنابه گفته این شاعر ایرانی، این بزرگی جایگاه زبان پارسی را نباید با جهل و ورود لغات غربی و خارجی به زبان فارسی زیر سوال ببریم.زبان فارسی یکی از محبوب ترین و خوش آوا ترین زبان های دنیا است و قله های زیادی باید وسيله هنر و ادبیات غنی ایرانی فتح شود.
فیض در پایان افزود: شعر انقلاب و شعرای انقلاب را باید به صورت مفصل بررسی کرد، به کرات در دیدار شعرا و رهبر انقلاب اسلامی مشاهده کرده ام که حضرت آقا با جزئی ترین مسائل کتاب شعر شعرای حاضر را بدریی و نقد های دقیق و حرفه ای نیز وارد می کردند به گونه ای که باعث شگفت زدگی حضار در جلسه میشد.