مردم چهارمحال و بختیاری در ۲۶ و ۲۷ ماه رمضان آداب و رسوم خاصی دارند که از گذشته تا به امروز در بین آنها رایج بوده و مطالعه آن خالی از لطف نیست.
۰
تاریخ انتشاردوشنبه ۲۰ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۰۸:۲۰
کد مطلب : ۴۷۴۷۰
جهانبین نیوز گزارش می‌دهد
آداب و رسوم چهارمحالی‌ها در بیست و هفتم ماه رمضان، از حنابَران تا کاکولی‌پزان
به گزارش جهانبین نیوز؛ ما ایرانی‌ها در بيشتر مناسبت‌های ایرانی-اسلامی ازجمله عید نوروز، اعیاد دینی، ایام عزاداری‌های مذهبی و... آیین و سنن متفاوتی داریم که در هر استان و حتی در هر شهر و روستا متفاوت بوده و این نشات گرفته از فرهنگ اصیل و تاریخ کهن ایرانیان است.
ماه رمضان ازجمله ماه‌هایی است که هر شهر و روستایی به فراخور موقعیت آب و هوایی و جغرافیایی و همچنین فرهنگ منطقه خود در مناسبت‌های متفاوت آن ازجمله شب‌های قدر، ایام شهادت امام علی (ع)، افطار و عید فطر رسم و رسوم خاصی داشته که شناخت و مطالعه آن در جای خود خالی از لطف نیست.
چهارمحال و بختیاری نیز از این امر مستثنی نبوده و در ماه مبارک رمضان در کنار رسومی چون دادن هدیه تحت عنوان سرافطاری به نوعروسان از سوی خانواده عروس و داماد، طبخ نان یوخا قبل از ماه رمضان، خواندن ذکر "لا اله الا الله" به نخود و نقل، پخت اش نذری در عید فطر، بردن عیدی برای نوعروسان در عید فطر آدابی نیز برای ۲۶ و ۲۷ ماه رمضان دارند.
مردم این استان باتوجه به این روایت که قرآن در بیست و هفت ماه رمضان نازل شده است این روز را گرامی می‌دارند و در بیشتر نقاط در روز ۲۶ و ۲۷ ماه رمضان اقدام به طبخ کاکولی که به‌نوعی شیرینی سنتی این استان است و مانند نان در تنور پخته می‌شود، می‌کنند، این شیرینی محلی در بروجن و فرخشهر هم طبخ می‌شود و در بروجن به آن کپچی گفته می‌شود.
میزان کاکولی پخته شده بستگی به بضاعت هر خانوار دارد و توسط بانوان پخته می‌شود، شهرکردی‌ها این شیرینی محلی را بعد از طبخ در امامزاده حليمه و حکیمه خاتون در بین نمازگزاران و زائران توزیع می‌کنند.
عده‌ای دیگر از شهرکردی‌ها در شب بیست و هفتم اقدام به برگزاری احیا در خانه‌هایشان کرده و این شب را نیز به‌عنوان یکی از شب‌های قدر قبول دارند، به این ترتیب که با دعوت اقوام و آشنایان آداب و رسوم شب قدر را به جا آورده و با این امید که شاید این شب هم ازجمله شب‌های قدر است به دنبال کسب ثواب و بخشیده شدن در آن هستند.
علاوه‌بر آن آیین‌های معنوی احیای شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان به عنوان آخرین شب از لیالی پر فیض قدر در مساجد، تکایا، حسینیه ها، بقاع متبرکه و اماکن مذهبی شهر‌ها و روستا‌های استان چهارمحال و بختیاری نیز برپا می‌شود.
برخی از شهرکردی‌ها در عصر روز بیست و هفتم اقدام به توزیع حنا در امامزاده شهرکرد کرده که با هدف حاجت‌روایی صورت می‌گیرد.
برخی از زنان نیز پس از اقامه نماز صبح، به امامزاده می‌آیند و حنا را تا عصر کنار ضریح امامزاده حلیمه و حکمیه نگهداری می‌کنند.
آیین حنابَران در عصرگاه روز ۲۷ ماه مبارک رمضان قدمتی تاریخی دارد و حنابران در نزد بانوان این استان به "حنای مراد" و "حنای اولاد" تقسیم می‌شود.
در آیین حنابَران زنان ظرف حنا را در صحن امامزاده می‌چرخانند و هر کدام از آنها یک قاشق از محتوای حنای خشک را از ظرفی دیگر در ظرف خود می‌ریزند و از ظرف حنای خود نیز قاشقی به زنان دیگر هدیه می‌دهند.
پخت شله‌زرد، آش و... از ديگر اقداماتی است که در این روز صورت می‌گیرد و بیشتر خانواده‌ها نذری که برای سلامتی خود و فرزندانشان آماده می‌کنند را در این روز طبخ و توزیع کرده و برای آن ارزش والایی قائل هستند.
از آنجایی که مردم این استان معتقد هستند حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) در روز ۲۷ ماه مبارک رمضان با هم ازدواج کردند بیشتر نذری‌هایی که برای این روز انتخاب می‌گردد شیرین بوده و با هدف شیرین شدن کام مردم توزیع می‌شود.
انتهای پیام/۱۰۲۶ج
ماه رمضان ازجمله ماه‌هایی است که هر شهر و روستایی به فراخور موقعیت آب و هوایی و جغرافیایی و همچنین فرهنگ منطقه خود در مناسبت‌های متفاوت آن ازجمله شب‌های قدر، ایام شهادت امام علی (ع)، افطار و عید فطر رسم و رسوم خاصی داشته که شناخت و مطالعه آن در جای خود خالی از لطف نیست.
چهارمحال و بختیاری نیز از این امر مستثنی نبوده و در ماه مبارک رمضان در کنار رسومی چون دادن هدیه تحت عنوان سرافطاری به نوعروسان از سوی خانواده عروس و داماد، طبخ نان یوخا قبل از ماه رمضان، خواندن ذکر "لا اله الا الله" به نخود و نقل، پخت اش نذری در عید فطر، بردن عیدی برای نوعروسان در عید فطر آدابی نیز برای ۲۶ و ۲۷ ماه رمضان دارند.
مردم این استان باتوجه به این روایت که قرآن در بیست و هفت ماه رمضان نازل شده است این روز را گرامی می‌دارند و در بیشتر نقاط در روز ۲۶ و ۲۷ ماه رمضان اقدام به طبخ کاکولی که به‌نوعی شیرینی سنتی این استان است و مانند نان در تنور پخته می‌شود، می‌کنند، این شیرینی محلی در بروجن و فرخشهر هم طبخ می‌شود و در بروجن به آن کپچی گفته می‌شود.
میزان کاکولی پخته شده بستگی به بضاعت هر خانوار دارد و توسط بانوان پخته می‌شود، شهرکردی‌ها این شیرینی محلی را بعد از طبخ در امامزاده حليمه و حکیمه خاتون در بین نمازگزاران و زائران توزیع می‌کنند.
عده‌ای دیگر از شهرکردی‌ها در شب بیست و هفتم اقدام به برگزاری احیا در خانه‌هایشان کرده و این شب را نیز به‌عنوان یکی از شب‌های قدر قبول دارند، به این ترتیب که با دعوت اقوام و آشنایان آداب و رسوم شب قدر را به جا آورده و با این امید که شاید این شب هم ازجمله شب‌های قدر است به دنبال کسب ثواب و بخشیده شدن در آن هستند.
علاوه‌بر آن آیین‌های معنوی احیای شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان به عنوان آخرین شب از لیالی پر فیض قدر در مساجد، تکایا، حسینیه ها، بقاع متبرکه و اماکن مذهبی شهر‌ها و روستا‌های استان چهارمحال و بختیاری نیز برپا می‌شود.
برخی از شهرکردی‌ها در عصر روز بیست و هفتم اقدام به توزیع حنا در امامزاده شهرکرد کرده که با هدف حاجت‌روایی صورت می‌گیرد.
برخی از زنان نیز پس از اقامه نماز صبح، به امامزاده می‌آیند و حنا را تا عصر کنار ضریح امامزاده حلیمه و حکمیه نگهداری می‌کنند.
آیین حنابَران در عصرگاه روز ۲۷ ماه مبارک رمضان قدمتی تاریخی دارد و حنابران در نزد بانوان این استان به "حنای مراد" و "حنای اولاد" تقسیم می‌شود.
در آیین حنابَران زنان ظرف حنا را در صحن امامزاده می‌چرخانند و هر کدام از آنها یک قاشق از محتوای حنای خشک را از ظرفی دیگر در ظرف خود می‌ریزند و از ظرف حنای خود نیز قاشقی به زنان دیگر هدیه می‌دهند.
پخت شله‌زرد، آش و... از ديگر اقداماتی است که در این روز صورت می‌گیرد و بیشتر خانواده‌ها نذری که برای سلامتی خود و فرزندانشان آماده می‌کنند را در این روز طبخ و توزیع کرده و برای آن ارزش والایی قائل هستند.
از آنجایی که مردم این استان معتقد هستند حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) در روز ۲۷ ماه مبارک رمضان با هم ازدواج کردند بیشتر نذری‌هایی که برای این روز انتخاب می‌گردد شیرین بوده و با هدف شیرین شدن کام مردم توزیع می‌شود.
انتهای پیام/۱۰۲۶ج