روستای یاسه‌چای یکی از روستای‌های زیبا و دیدنی در شهرستان سامان است که در 52 کیلومتری شهرکرد و در حاشیه زاینده‌رود واقع شده و با ۴۰۰ سال قدمت دارای معماری خاص و منحصر به فرد است.
۱
تاریخ انتشارسه شنبه ۷ ارديبهشت ۱۴۰۰ - ۰۹:۴۵
کد مطلب : ۴۷۲۴۲
جهانبین نیوز گزارش می‌دهد
"یاسه چای" روستایی که شما را به عمق تاریخ می‌برد/ اینجا خبری از کوچه و خیابان نیست
به گزارش جهانبین نیوز؛ روستای یاسه‌چای یکی از روستای‌های زیبا و دیدنی در شهرستان سامان است که در 52 کیلومتری شهرکرد و در حاشیه زاینده‌رود واقع شده و دارای معماری خاص و منحصر به فرد است.
این روستا با ارتفاع یک هزار و 900 متر از دریا دارای آب و هوای ملایم و مطبوع در فصول بهار و تابستان و زمستان‌های نسبتا سرد است.
"یاسه چای" کلمه‌ای مرکب و ترکی به معنای جایی است که پهنای رودخانه زیاد می‌شود و از دو بخش "یاسو" به معنای "رودخانه" و "چای" به معنای "پهن" تشکیل شده، این نام‌گذاری به این دلیل است که روخانه زاینده‌رود که در شرق روستا جاری است در این نقطه عریض شده است.
یاسه‌چای قدمت تقریبا طولانی دارد و ثبت 400 سال قدمت و معماری خاص برای آن سبب شده همه ساله مقصد بسیاری از گردشگران باشد، بافت قدیمی و متراکم روستای یاسه‌چای (یاسه‌چاه) بگونه‌ای است که مردم روستا از طریق چهار دالان که هر کدام به طول تقریبا 400 متر و سرپوشیده به هم متصل شده و درب همه خانه‌ها به داخل آن باز می‌شود که اهالی از داخل آن آمد و شد می‌کنند.
این چهار تونل به‌صورت سرپوشیده است و می‌توان یکی از علل مهم آن را تامین امنیت برای روستا دانست، درواقع باید گفت، روستای یاسه‌چای هیچ کوچه‌ای ندارد و از دالان‌های تونل شکل از جنس خشت و گلی که از ابتدا تا انتهای روستا ساخته شده است، تشکیل می‌شود و همین بافت تاریخی و قدیمی موجب شده تا روستا بسیار مورد توجه قرار گیرد و زیبایی خاصی به آن بخشیده است، روستای تاریخی یاسه چای دوازدهم شهریور سال 1393 با شماره 31108 در لیست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
یکی از علت‌های مهمی که سبب شده تا روستای یاسه‌چای (یاسه‌چاه) بافت متراکمی داشته باشد، کمبود زمین است و مردم برای صرفه‌جویی در مصرف زمین اقدام به ساخت روستایی کرده‌اند، که تحت عنوان روستای بدون کوچه ایران شهرت یافته است.
اما دلیل دیگر تراکم خانه‌ها در کنار هم این است که استقرار آبادی در اقلیم سرد و کوهستانی، بوده و همچنین خطراتی مردم روستا را تهدید می‌کرده است و همین امر باعث شده تا خانه‌ها در کنار هم و به‌طور پلکانی ساخته شود، همچنین برخی خانواده‌ها، از پشت‌بام دیگری برای محوطه حیاط استفاده می‌کنند.
دو دروازه اصلی هم در روستا وجود دارد که در زمان حمله و هجوم اقوام بیگانه در ادوار گذشته، توسط اهالی بسته و راهی برای دفاع از مردم روستا بوده است.
اما وارد روستا که شویم دو بافت تاریخی و بافت جدید به چشم می‌خورد که در شیب دامنه کوه و در کنار هم به صورت پلکانی و با دید مشرف به مناظر طبیعی روستا و زاینده رود ساخته شده‌اند.
بافت تاریخی روستا از خشت و گل ساخته و متعلق به دوره صفويه است، هسته اوليه روستا در بخش غربي و اطراف حمام و مسجد بوده و کم کم به سمت شرق توسعه يافته است، عمده مصالح بکار رفته در اين بافت خشت و گل، چوب، سنگ، ملات‌های گل و اندود و کاهگل بوده و مصالح رايج بناهای روستا خشت است که به دليل وجود سنگ ريزه در خاک منطقه حاوی مقدار زيادی خرده سنگ است.
مردمان روستای یاسه‌چای (یاسه‌چاه) به زبان ترکی سخن می‌گویند و معروف‌ترین سوغات آن خشکبار و و انواع میوه‌جات خشک و تر است و به دليل قرارگیری در حاشيه رودخانه زاينده‌رود، از موقعیت‌های مناسب کشاورزی، باغ‌داری و گردشگری برخوردار است.
انتهای پیام/۱۰۲۶ج
این روستا با ارتفاع یک هزار و 900 متر از دریا دارای آب و هوای ملایم و مطبوع در فصول بهار و تابستان و زمستان‌های نسبتا سرد است.
"یاسه چای" کلمه‌ای مرکب و ترکی به معنای جایی است که پهنای رودخانه زیاد می‌شود و از دو بخش "یاسو" به معنای "رودخانه" و "چای" به معنای "پهن" تشکیل شده، این نام‌گذاری به این دلیل است که روخانه زاینده‌رود که در شرق روستا جاری است در این نقطه عریض شده است.
یاسه‌چای قدمت تقریبا طولانی دارد و ثبت 400 سال قدمت و معماری خاص برای آن سبب شده همه ساله مقصد بسیاری از گردشگران باشد، بافت قدیمی و متراکم روستای یاسه‌چای (یاسه‌چاه) بگونه‌ای است که مردم روستا از طریق چهار دالان که هر کدام به طول تقریبا 400 متر و سرپوشیده به هم متصل شده و درب همه خانه‌ها به داخل آن باز می‌شود که اهالی از داخل آن آمد و شد می‌کنند.
این چهار تونل به‌صورت سرپوشیده است و می‌توان یکی از علل مهم آن را تامین امنیت برای روستا دانست، درواقع باید گفت، روستای یاسه‌چای هیچ کوچه‌ای ندارد و از دالان‌های تونل شکل از جنس خشت و گلی که از ابتدا تا انتهای روستا ساخته شده است، تشکیل می‌شود و همین بافت تاریخی و قدیمی موجب شده تا روستا بسیار مورد توجه قرار گیرد و زیبایی خاصی به آن بخشیده است، روستای تاریخی یاسه چای دوازدهم شهریور سال 1393 با شماره 31108 در لیست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
یکی از علت‌های مهمی که سبب شده تا روستای یاسه‌چای (یاسه‌چاه) بافت متراکمی داشته باشد، کمبود زمین است و مردم برای صرفه‌جویی در مصرف زمین اقدام به ساخت روستایی کرده‌اند، که تحت عنوان روستای بدون کوچه ایران شهرت یافته است.
اما دلیل دیگر تراکم خانه‌ها در کنار هم این است که استقرار آبادی در اقلیم سرد و کوهستانی، بوده و همچنین خطراتی مردم روستا را تهدید می‌کرده است و همین امر باعث شده تا خانه‌ها در کنار هم و به‌طور پلکانی ساخته شود، همچنین برخی خانواده‌ها، از پشت‌بام دیگری برای محوطه حیاط استفاده می‌کنند.
دو دروازه اصلی هم در روستا وجود دارد که در زمان حمله و هجوم اقوام بیگانه در ادوار گذشته، توسط اهالی بسته و راهی برای دفاع از مردم روستا بوده است.
اما وارد روستا که شویم دو بافت تاریخی و بافت جدید به چشم می‌خورد که در شیب دامنه کوه و در کنار هم به صورت پلکانی و با دید مشرف به مناظر طبیعی روستا و زاینده رود ساخته شده‌اند.
بافت تاریخی روستا از خشت و گل ساخته و متعلق به دوره صفويه است، هسته اوليه روستا در بخش غربي و اطراف حمام و مسجد بوده و کم کم به سمت شرق توسعه يافته است، عمده مصالح بکار رفته در اين بافت خشت و گل، چوب، سنگ، ملات‌های گل و اندود و کاهگل بوده و مصالح رايج بناهای روستا خشت است که به دليل وجود سنگ ريزه در خاک منطقه حاوی مقدار زيادی خرده سنگ است.
مردمان روستای یاسه‌چای (یاسه‌چاه) به زبان ترکی سخن می‌گویند و معروف‌ترین سوغات آن خشکبار و و انواع میوه‌جات خشک و تر است و به دليل قرارگیری در حاشيه رودخانه زاينده‌رود، از موقعیت‌های مناسب کشاورزی، باغ‌داری و گردشگری برخوردار است.
انتهای پیام/۱۰۲۶ج