تصور ما این بود که این مسیر طولانی را می رویم به استقبال این شهید ، در صورتیکه ایشان برنامه ریزی کردند و به استقبال ما آمده بودند .
۱
تاریخ انتشاردوشنبه ۸ دی ۱۳۹۹ - ۰۷:۵۴
کد مطلب : ۴۶۲۳۳
خاطراتی از شهید مدافع حرم حجت الاسلام والمسلمین محمدعلی قلی زاده قشقایی
شهید قلی زاده خود به استقبال ما آمد
ایشان بدون این که مطلبی را بیان کنند با آن تواضعی که داشتند گفتند من مسئولیتی را در قم پذیرفتم و معذورم ولی دلم می خواهد که بیایم و از طرفی جا به جایی من کار مشکلی است .
تواضع او چه در کلام و چه در برخورد برای ما قابل توجه بود و خود بنده بعد از شهادت رده مسئولیتی ایشان را متوجه شدم . حتی دوستان نزدیک ایشان هم در شهر نقنه از جایگاه نظامی ایشام مطلع نبودند . و من در برخورد اول ایشان به کلیه ویژه گی های ایشان پی بردم فردی بی ریا، بی آلایش و با صفا ، تکبر در رفتار ایشان قابل مشاهده نبود .
صبح روز پنج شنبه من یک برنامه ای در اصفهان داشتم که به من اطلاع دادند حاج آقا قلی زاده از روحانیون نقنه در سوریه به شهادت رسیده در لحظه اول با توجه به این که شناختی از ایشان داشتم پذیرش آن برایم سخت بود و از سوریه رفتن ایشان هم اطلاعی نداشتم .
با شنیدن این خبر بلافاصله از اصفهان به شهر نقنه برگشتم . و ستادی برای استقبال از ایشان تشکیل دادیم و آن روز ، برای من روز پر کاری بود .
تا دیر وقت مشغول برنامه ریزی ایشان بودیم و جلسه ما تا دور موقع طول کشید . صبح روز بعد ،دعای ندبه و برنامه های دیگر از جمله نماز جمعه را برگزار کردیم .
مجددا عصر آن روز جلسه ای با حضور خانواده شهید برای استقبال از شهید برگزار کردیم و این موضوع تا ساعت 11 شب در دفتر امام جمعه ادامه داشت .
در کنار این جلسات من با تعدادی از بچه ها تصمیم گرفتیم صبح زود برای استقبال شهید به شهر قم برویم و با پیکر این شهید برگردیم .
این دو روز روزهای پر کاری بود و خستگی خاص خودش را نیز داشت . من ساعت یک بامداد برای استراحت به منزل رفتم .از اضطرابی که داشتم، ساعت 30/2 بود که از خواب پریدم و بلافاصله به ساعت نگاه کرده و با بچه هایی که قرار داشتیم تماس گرفتم و با هماهنگی که بعمل آمد ساعت30/3 با دو دستگاه خودرو از مسیر کاشان به سمت قم حرکت کردیم. برنامه مدونی نداشتیم .
قرار شد اول به سپاه استان قم برویم و از آنجا بعد از پرس و جو به استقبال شهید برویم .
آخرین عوارضی که رسیدیم همزمان چهار آمبولانس از طرف تهران وارد عوارضی شدند و ناخودآگاه یقین پیدا کردیم که پیکر حاج آقا در یکی از این آمبولانس است بنابراین دنبال آخرین آمبولانس حرکت کردیم .
آمبولانس ها وارد سپاه علی ابن ابیطالب شدند و ما هم به دنبال آن با ارائیه کارت شناسایی وارد شدیم .
در آمبولانس ها را یکی یکی باز می کردند و آمبولانس چهارمی که ما به دنبال آن بودیم ، پیکر شهید داخل آن بود .
برای ما این اتفاقات خیلی سخت نبود زیرا اعتقاد داریم شهدا حَی و زنده اند ومنظور این حی این است که شهدا در مرتبه ای از قدردانی از حیات قراردارند و برای حفظ حیات حاضرند جان خود را فدا کنند و این ابراز لیاقت که داشتند خداوند متعال نه تنها حیات اخروی را می دهد ، حتی حیات دنیوی را نیز از آنها نمی گیرد .
لذا ما وقتی متوسل می شویم به حضرت عباس و امام حسین (ع) چون آن ها حی اند ومی توان با آن ها ارتباط پیدا کرد .
بنابراین تصور ما این بود که این مسیر طولانی را می رویم به استقبال این شهید ، در صورتیکه ایشان برنامه ریزی کردند و به استقبال ما آمده بودند .
انتهای پیام/۱۰۲۰ج