چند نکته پیرامون خودکشی غم انگیز جوان خوزستانی و جو زدگی های فضای مجازی/ واقعیات و ابهامات ماجرا چیست؟

ارسلان غمگین مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوزستان در مورد این اتفاق گفت: دلیل خودکشی کارگر یک شرکت پیمانکاری نفت در محدوده شهرستان هویزه، براساس تحقیقات به عمل آمده برخلاف آنچه دریافت نکردن حقوق معوقه گفته شده، نبوده و بررسی و تحقیقات اداره بازرسی و روابط کار اداره تعاون، کار و رفاه اجتماعی خوزستان نشان می‌دهد که این شرکت تنها حقوق اردیبهشت ۹۹ را پرداخت نکرده که آن هم قرار بوده در هفته آینده پرداخت شود.

دوم؛ در این مساله که قوانین و ساز و کارهای موجود در مورد شرکتهای پیمان کار در صنایع ما زمینه ساز ظلم و بی عدالتی در حق کارگران و کارمندان شده و فکری اساسی هم برای آن نمی شود تردیدی نیست؛ البته ریشه را هم باید در ذات و روحیه سرمایه سالار تئوریها و ساختار اقتصادی حاکم بر دولتهای بعد از جنگ و به ویژه همین دولت کنونی پیدا کرد. همان روحیه سرمایه سالارانه ای که در مسکن، خانه نساختن می شود افتخار وزیر مسکنش، خودت بمال می شود راهکار وزیر بهداشتش برای یک مراجعه کننده مستضعف و بستن قرارداد نفتی با شرکتهای پررو و بی تعهد خارجی و عدم امکان سازی برای شرکتهای داخلی هم می شود پز و افتخار وزیر پیر نفتش.

 

سوم؛ عمران محمدی روشن که به اشتباه در فضای مجازی به اسمهای دیگری مثل روشنی مقدم یا شریفی مقدم خوانده شده، قطعا مانند بسیاری از کارگران دیگر زندگی فقیرانه، ساده و سختی را با حقوق کمتر سه میلیون تومان در ماه داشته است و حتما فقر یکی از ریشه های مشکلات او در زندگی بوده است.

 

چهارم؛ اما همه موارد پیش گفته دلیل و سند خوبی برای عجله در فهم ماجرای خودکشی او و نسبت یابی فوری آن با مساله فقر یا نپرداختن حقوق نمی شود. متاسفانه فضای تلخ خبری به ویژه در فضای مجازی که البته بخشی از آن به حق ناشی از تلخیهای رخ داده در واقعیت است، عموما اجازه نمی دهد فعالان این بستر چه انقلابی و چه غیر از آن، به ناامیدسازی و منفی نگری به نکته دیگری هم فکر کنند. 

 

در همین ماجرای اخیر با انتشار خبر خودکشی جوان جنوبی در محل کارش در میدان نفتی، همه به روایتی که اولین منتشر کننده از این واقعه بیان کرده بود، استناد کردند و خودکشی را ناشی از فقر و نگرفتن حقوق عنوان کردند. 

در حالیکه در ادامه مشخص شد این فرد تا پایان فروردین حقوقش را به طور کامل دریافت کرده بوده و حتی در ماه فروردین سر کار هم حاضر نشده بوده ولی به جهت موارد انسان دوستانه که در سند منتشر شده از سوی شرکتی که محمدی روشن در آن کار می کرده مساله حضور در کمپ و کمک به ترک اعتیاد عنوان شده است، حقوقش را به طور کامل دریافت کرده بوده است. 

 

اولین ابهام که مطرح است اینکه اگر فقط فقر و تعویق حقوق علت اقدام به خودکشی باشد طبیعتا کارگران بسیاری در این ایام کرونایی از کار بیکار شدند و برخی شش تا 9 ماه است حقوق نگرفته اند، آیا آنها محق تر به خودکشی نیستند؟

 

آیا دیرکرد بیست روزه در پرداخت حقوق می تواند دلیل کافی برای اقدام به خودکشی باشد> ولو برای کارگری با زندگی فقیرانه و سخت.

 

پنجم؛ متاسفانه فضای مجازی بستری برای رقابت در تلخ نویسی شده است. از سوی دیگر دوگانه سازی و دو قطبی کردن هم بهترین شیوه برای اثبات نظر و حرف مد نظر شده به نحوی که در هر ماجرایی با یک دوگانه سازی، هر اظهار نظری را به سرعت در چارچوب این دوگانه تحلیل و انگ و برچسب مورد نظر را به فرد اظهار نظر کننده می زنند.

 

در این ماجرا هم قطعا این نوشته به منزله ماله کشی بر بی عدالتی و ظلم، برچسب خواهد خورد و اتهام برچسب اعتیاد زدن به متوفی برای توجیه ظلم وزارت نفت هم بر ما زده خواهد شد؛ در صورتی که حرف اصلی این است هر اتفاق را در بستر واقعیتهای خودش درست تحلیل کنیم؛ نه منکر بی عدالتی در حق کارگران شرکتهای پیکانکاری به وِزه شرکتهیا فعال در میادین نفتی جنوب و زیرمجموعه های وزارت نفت هستیم و نه منکر اینکه فقر و سختی مشکلات می تواند جوانانی را به مرز خودکشی برساند. اما در این ماجرا ابهامات و البته شواهد روشنی وجود دارد که نشان می دهد نمی شود این اتفاق تلخ و ناگوار را تنها به عدم پرداخت حقوق  و فقر نسبت داد. 

 

نه توجیه گر بی عدالتی باشیم نه توصیف گر سیاهی، واقعی ببینیم و واقعی تحلیل کنیم.

 

 

 

 

 

 

 

 

انتهای پیام