کارگران ما با حداقل حقو ق ها و به دور از خانوده هاي خود کار مي کنند تا جايي که حتي ممکن است جان خود را به غم انگيز ترين و وحشتناک ترين از دست بدهند.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۷ - ۱۲:۵۸
کد مطلب : ۳۹۱۸۲
به بهانه روز کارگر:
زندگي کارگري از فقر و نداري تا تهديدات جاني !
به گزارش جهانبین نیوز؛ ۱۲ ارديبهشت ماه و اول ماه مي ميلادي در سرتاسر جهان روز جهاني کارگر شناخته مي‌شود؛ هرچند در ايران يک روز قبلش، يعني يازدهم ارديبهشت ماه را روز کارگر مي‌شناسند، با اين حال رسيدن نخستين روز ماه مي، فرصتي است تا مسئولان اندکي از کارگران سخن بگويند؛ کارگراني که امسال هم به سياق سال‌هاي قبل تعيين حداقل دستمزدشان با نارضايتي‌هايي همراه بود.
حدود ۷۰ درصد از کارگران در گروه «ساير سطوح مزدي» قرار دارند؛ تمام کارگراني که حقوق پايه آنها در سال ۹۶ «بيش از» ۹۲۹.۹۳۱ تومان است در اين گروه قرار مي گيرند که ميزان افزايش دستمزد اين کارگران متفاوت از «حداقلي بگيران» است.
بر اساس مصوبه شوراي عالي کار، حقوق پايه اين گروه از کارگران در سال ۹۷ به صورت ترکيبي از «درصد» و «رقم ثابت» تعيين شد، به اين صورت که دستمزد اين کارگران ۱۰.۴ درصد نسب به پايه حقوق سال ۹۶ آنها افزايش يافت. علاوه بر اين به حقوق پايه اين کارگران روزانه ۲۸۲۰۸ ريال معادل ماهيانه ۸۴ هزار و ۶۲۴ تومان اضافه خواهد شد.
بنابراين مجموعِ افزايش ۱۰.۴ درصدي نسبت به پايه ۹۶ و رقم ثابت ۸۴۶۲۴ توماني، «مزد مبناي» کارگران «ساير سطوح مزدي» در سال ۹۷ خواهد بود. نکته قابل توجه اينکه رقم ثابت براي تمام کارگران (به غير از حداقلي بگيران) بدون در نظر گرفتن ميزان حقوق پايه سال ۹۶ برابر است
حال بايد ديد آيا مسئولان به هنگام تعيين اين ميزان دستمزد براي کارگران، نيم‌نگاهي به آماري که حتي نهادهاي دولتي از وضعيت اقتصادي کشور منتشر مي‌کردند هم داشتند؟ از ميزان تورم و افزايش رسمي و غير رسمي هزينه‌ها خبر داشته‌اند؟
اوضاع کسب و کار در کشور مدت ها است که مناسب نيست و اين نامناسبي تا انجا پيش رفته که کارفرمايان به خود اجازه مي دهند به هر طريقي شده و از راه هاي غير قانوني کارمندان و کارگران خود را استثمار کنند. اين روزها اينگونه باب شده است که کارفرمايان مي گويند: چيزي که فراوان است، بيکار متقاضي کار! و براي همين دهان کارگران و کارمندان محتاج کار دوخته شده است و به حقوق قانوني خو د اعتراضي نمي کنند چرا که ممکن است اخراج شوند و اين شغل با حقوق اندک را هم از دست بدهند.
.jpg)
روزهايم را با سختي و درد فراوان سپري ميکنم
يکي از کارگران در گفتگو با خبرنگار بام ايران خبر ؛ گفت: من دو فرزند دارم و زندگي خود را با حقوق کارگري سپري ميکنم.
وي از خاطرات تلخ زندگي خود گفت و ادامه داد: سال ها پيش شاگرد راننده بودم که متاسفانه با يک زن تصادف کردم و مجبور به پرداخت ديه شدم .
اين کارگر ادامه داد: هشت سال با هزار مصيبت ديه اين زن را پرداخت نمودم و بعد از هشت سال متوجه شدم که هنوز پرونده در جريان است و مجبورم ديه به روز پرداخت کنم که همين امر موجب شد وام سنگيني را گرفته و هنوز که هنوز است ماهي ۸۰۰ هزار تومان پول ديه بدهم.
وي با اشاره به اينکه حقوق من اندک است و نميتوانم زندگي خود را با آسايش سپري کنم بيان داشت: دو فرزند دارم که هرکدام از آن ها توقعاتي را از من دارند که برايشان به جا آورم.
وي گفت: هيچ پدري دوست ندارد شرمنده زن و بچه هاي خود باشد و تا جايي که امکان دارد خود را به هر کار و شغلي که نان حلال در آن باشد ميزند بلکه نيازهاي خانواده خود را برآورده کند.
اين کارگر ادامه داد: ما متاسفانه آينده خوبي نيز نداريم چراکه بيمه اي که براي ما رد مي شود از مشاغل آزاد بوده و خيلي مناسب نيست .
وي از کارهايي که انجام مي دهد گفت و بيان داشت: من يک کارگر ساختمان هستم که مدام با سيمان و آجر و ماسه سر و کار دارم اما حوق من به روزي ۴۰ هزار تومان هم نمي رسد.
وي ادامه داد: استان چهارمحال و بختياري تنها شش ماه سال را مي توان در آن کار کرد و مابقي زندگي را بايد به سختي گذراند.
اين کارگر از مسئولين گلايه کرد و گفت: چرا هيچ مسئولي به فکر اين نيست که کارگران فصلي را بايد حقو ق و مزايايي براي آن ها در نظر بگيرند.
به گزارش بام ايران خبر؛ اين کارگر که تنها چهل سال داشت دستانش پينه بسته بود و حتي يک دانه از موهايش مشکي نبود چشماني خسته داشت و چروک تمام صورتش را فرا گرفته بود . صحبت هايش تمام بوي آرزو هاي ديرنه داشت او تمام سختي و مشکلات زندگي را به جان خريده بود تا بتواند فرزندان خود را به بهترين نحو ممکن تربيت کرده و تحويل جامعه دهد.
شوهرم را در کارگري از دست دادم/ چگونه بعد از آن زندگي کنم
زن يکي از کارگران در گفتگو با خبرنگار بام ايران خبر؛ گفت: شوهر من هميشه در استاني ديگر مشغول کار بود و گاها" تا شش ماه به خانه نمي آمد تا بتواند زندگي ما را تامين کند.
وي اظهار کرد: وقتي به مرخصي مي آمد پاهاي او تماما" تاول زده بود و تنها کاري که مي توانستم براي او انجام دهم اين بود که در مدت مرخصي که داشت پاهاي او را چرب کنم که زخم هاي او خوب شود.
وي بيان داشت: من و فرزندانم قدر تمام زحمت هايي را که مي کشيد مي دانستيم و هميشه به فرزندان قانع بودن را درس مي دادم که با پول کارگري نبايد ولخرجي کرد.
اين زن ادامه داد: من با همه اين سختي ها در کنار او آرامش و همسرم را بسيار دوست مي داشتم و به همين زندگي قانع بود چون مي دانستم پولي را که براي ما مي آورد واقعا" حلال است.
وي از ماجراي تلخ فوت شوهرش گفت و ادامه داد: شوهرم در يکي از همين کارها از ارتفاع ۲۵ متري پرت شد و متاسفانه جان خود را از دست داد .
اين زن يادآور شد: حال من ماندم و دو بچه که مجبورم زندگي خود را با هزار سختي بيشتر از گذشته سپري کنم .
وي از مسئولين خواست که حداقل هاي ايمني را براي کارگران مهيا کنند اگر حقوق کم به آن ها مي دهند حداقل جان آن ها برايشان مهم باشد نگذارند مثل يک گل پرپر شوند و داغ آن ها بر دل پدر و مادر و همسر و فرزندان بنشيند.
.jpg)
به گزارش بام ايران خبر؛ روز کارگر يک روز است اما هيچ کدام از ما نمي توانيم درک کنيم که دوري از خانواده، حقوق کم , سختي کار چقدر مي تواند زجر آور باشد .
مسئولين ما اگر بخواهند مي توانند حداقل کاري که براي يک کارگر انجام مي دهند اين باشد که امنيت را برايشان رقم بزنند حقوق آن ها را بالاتر بزنند, حق اولاد به آن ها بدهند ، کارگران را به رعايت کردن ايمني ها الزام کنند شايد با اين حداقل ها آرامش را تا حدودي به خانواده ها باز گردانند . اينجاست که بايد گفت : (( دستاني که کار مي کنند مقدس تر از لب هايي هستند که دعا مي خوانند))
روزها از پي هم گذشت و خيلي از ما نه دکتر شديم نه مهندس و نه معلم. هميشه فکر مي‌کرديم خدمت به جامعه يعني معلم بودن، دکتر بودن، مهندس بودن و هيچ وقت به اين فکر نبوديم که اگر همه ما دکتر، مهندس و معلم شويم، روزگارمان بدون کارگر، بنا، نجار، مکانيک و رفتگر چگونه خواهد گذشت.
چنان در اين افکار و کارهاي روزمره خود غرق شديم که نديديم کساني در کنار ما هستند که نه دکتر هستند و نه مهندس و ...، اما در لباس ساده کارگري صادقانه‌ترين خدمت‌ها را نثار جامعه مي‌کنند.
گزارش: مرضيه عالي پور هفشجاني
انتهاي پيام/۵۳۰ب
حدود ۷۰ درصد از کارگران در گروه «ساير سطوح مزدي» قرار دارند؛ تمام کارگراني که حقوق پايه آنها در سال ۹۶ «بيش از» ۹۲۹.۹۳۱ تومان است در اين گروه قرار مي گيرند که ميزان افزايش دستمزد اين کارگران متفاوت از «حداقلي بگيران» است.
بر اساس مصوبه شوراي عالي کار، حقوق پايه اين گروه از کارگران در سال ۹۷ به صورت ترکيبي از «درصد» و «رقم ثابت» تعيين شد، به اين صورت که دستمزد اين کارگران ۱۰.۴ درصد نسب به پايه حقوق سال ۹۶ آنها افزايش يافت. علاوه بر اين به حقوق پايه اين کارگران روزانه ۲۸۲۰۸ ريال معادل ماهيانه ۸۴ هزار و ۶۲۴ تومان اضافه خواهد شد.
بنابراين مجموعِ افزايش ۱۰.۴ درصدي نسبت به پايه ۹۶ و رقم ثابت ۸۴۶۲۴ توماني، «مزد مبناي» کارگران «ساير سطوح مزدي» در سال ۹۷ خواهد بود. نکته قابل توجه اينکه رقم ثابت براي تمام کارگران (به غير از حداقلي بگيران) بدون در نظر گرفتن ميزان حقوق پايه سال ۹۶ برابر است
حال بايد ديد آيا مسئولان به هنگام تعيين اين ميزان دستمزد براي کارگران، نيم‌نگاهي به آماري که حتي نهادهاي دولتي از وضعيت اقتصادي کشور منتشر مي‌کردند هم داشتند؟ از ميزان تورم و افزايش رسمي و غير رسمي هزينه‌ها خبر داشته‌اند؟
اوضاع کسب و کار در کشور مدت ها است که مناسب نيست و اين نامناسبي تا انجا پيش رفته که کارفرمايان به خود اجازه مي دهند به هر طريقي شده و از راه هاي غير قانوني کارمندان و کارگران خود را استثمار کنند. اين روزها اينگونه باب شده است که کارفرمايان مي گويند: چيزي که فراوان است، بيکار متقاضي کار! و براي همين دهان کارگران و کارمندان محتاج کار دوخته شده است و به حقوق قانوني خو د اعتراضي نمي کنند چرا که ممکن است اخراج شوند و اين شغل با حقوق اندک را هم از دست بدهند.
روزهايم را با سختي و درد فراوان سپري ميکنم
يکي از کارگران در گفتگو با خبرنگار بام ايران خبر ؛ گفت: من دو فرزند دارم و زندگي خود را با حقوق کارگري سپري ميکنم.
وي از خاطرات تلخ زندگي خود گفت و ادامه داد: سال ها پيش شاگرد راننده بودم که متاسفانه با يک زن تصادف کردم و مجبور به پرداخت ديه شدم .
اين کارگر ادامه داد: هشت سال با هزار مصيبت ديه اين زن را پرداخت نمودم و بعد از هشت سال متوجه شدم که هنوز پرونده در جريان است و مجبورم ديه به روز پرداخت کنم که همين امر موجب شد وام سنگيني را گرفته و هنوز که هنوز است ماهي ۸۰۰ هزار تومان پول ديه بدهم.
وي با اشاره به اينکه حقوق من اندک است و نميتوانم زندگي خود را با آسايش سپري کنم بيان داشت: دو فرزند دارم که هرکدام از آن ها توقعاتي را از من دارند که برايشان به جا آورم.
وي گفت: هيچ پدري دوست ندارد شرمنده زن و بچه هاي خود باشد و تا جايي که امکان دارد خود را به هر کار و شغلي که نان حلال در آن باشد ميزند بلکه نيازهاي خانواده خود را برآورده کند.
اين کارگر ادامه داد: ما متاسفانه آينده خوبي نيز نداريم چراکه بيمه اي که براي ما رد مي شود از مشاغل آزاد بوده و خيلي مناسب نيست .
وي از کارهايي که انجام مي دهد گفت و بيان داشت: من يک کارگر ساختمان هستم که مدام با سيمان و آجر و ماسه سر و کار دارم اما حوق من به روزي ۴۰ هزار تومان هم نمي رسد.
وي ادامه داد: استان چهارمحال و بختياري تنها شش ماه سال را مي توان در آن کار کرد و مابقي زندگي را بايد به سختي گذراند.
اين کارگر از مسئولين گلايه کرد و گفت: چرا هيچ مسئولي به فکر اين نيست که کارگران فصلي را بايد حقو ق و مزايايي براي آن ها در نظر بگيرند.
به گزارش بام ايران خبر؛ اين کارگر که تنها چهل سال داشت دستانش پينه بسته بود و حتي يک دانه از موهايش مشکي نبود چشماني خسته داشت و چروک تمام صورتش را فرا گرفته بود . صحبت هايش تمام بوي آرزو هاي ديرنه داشت او تمام سختي و مشکلات زندگي را به جان خريده بود تا بتواند فرزندان خود را به بهترين نحو ممکن تربيت کرده و تحويل جامعه دهد.
شوهرم را در کارگري از دست دادم/ چگونه بعد از آن زندگي کنم
زن يکي از کارگران در گفتگو با خبرنگار بام ايران خبر؛ گفت: شوهر من هميشه در استاني ديگر مشغول کار بود و گاها" تا شش ماه به خانه نمي آمد تا بتواند زندگي ما را تامين کند.
وي اظهار کرد: وقتي به مرخصي مي آمد پاهاي او تماما" تاول زده بود و تنها کاري که مي توانستم براي او انجام دهم اين بود که در مدت مرخصي که داشت پاهاي او را چرب کنم که زخم هاي او خوب شود.
وي بيان داشت: من و فرزندانم قدر تمام زحمت هايي را که مي کشيد مي دانستيم و هميشه به فرزندان قانع بودن را درس مي دادم که با پول کارگري نبايد ولخرجي کرد.
اين زن ادامه داد: من با همه اين سختي ها در کنار او آرامش و همسرم را بسيار دوست مي داشتم و به همين زندگي قانع بود چون مي دانستم پولي را که براي ما مي آورد واقعا" حلال است.
وي از ماجراي تلخ فوت شوهرش گفت و ادامه داد: شوهرم در يکي از همين کارها از ارتفاع ۲۵ متري پرت شد و متاسفانه جان خود را از دست داد .
اين زن يادآور شد: حال من ماندم و دو بچه که مجبورم زندگي خود را با هزار سختي بيشتر از گذشته سپري کنم .
وي از مسئولين خواست که حداقل هاي ايمني را براي کارگران مهيا کنند اگر حقوق کم به آن ها مي دهند حداقل جان آن ها برايشان مهم باشد نگذارند مثل يک گل پرپر شوند و داغ آن ها بر دل پدر و مادر و همسر و فرزندان بنشيند.
به گزارش بام ايران خبر؛ روز کارگر يک روز است اما هيچ کدام از ما نمي توانيم درک کنيم که دوري از خانواده، حقوق کم , سختي کار چقدر مي تواند زجر آور باشد .
مسئولين ما اگر بخواهند مي توانند حداقل کاري که براي يک کارگر انجام مي دهند اين باشد که امنيت را برايشان رقم بزنند حقوق آن ها را بالاتر بزنند, حق اولاد به آن ها بدهند ، کارگران را به رعايت کردن ايمني ها الزام کنند شايد با اين حداقل ها آرامش را تا حدودي به خانواده ها باز گردانند . اينجاست که بايد گفت : (( دستاني که کار مي کنند مقدس تر از لب هايي هستند که دعا مي خوانند))
روزها از پي هم گذشت و خيلي از ما نه دکتر شديم نه مهندس و نه معلم. هميشه فکر مي‌کرديم خدمت به جامعه يعني معلم بودن، دکتر بودن، مهندس بودن و هيچ وقت به اين فکر نبوديم که اگر همه ما دکتر، مهندس و معلم شويم، روزگارمان بدون کارگر، بنا، نجار، مکانيک و رفتگر چگونه خواهد گذشت.
چنان در اين افکار و کارهاي روزمره خود غرق شديم که نديديم کساني در کنار ما هستند که نه دکتر هستند و نه مهندس و ...، اما در لباس ساده کارگري صادقانه‌ترين خدمت‌ها را نثار جامعه مي‌کنند.
گزارش: مرضيه عالي پور هفشجاني
انتهاي پيام/۵۳۰ب