حجاب و پوشش قرآنی و فاطمی

به گزارش جهانبین نیوز؛ حضرت زهرا (سلام الله علیها) در توصیه‌ای به زنان می‌فرماید: «براى زنان بهتر است که [بدون ضرورت] مردان نامحرم را نبینند و نامحرمان نیز آنان را نبینند». (بحار الأنوار، ج ۱۰۴، ص ۳۶)

(به این معنی که تا موقعی که لزوم ندارد حضور در جمع مردان معنی ندارد).

ایشان در جایی دیگر می‌فرمایند: «نزدیک‌ترین حالت زن به خدا، موقعی است که در خانه بماند». خلاصه اینکه توجه حضرت به حجاب تا لحظه شهادت هم ادامه داشت، به طوریکه از کیفیت حمل بدن مطهرشان به صورتی که آن موقع مرسوم بود ـ حمل بر تابوت بدون پوشش ـ ابراز نگرانی کردند و به همسر بزرگوارشان وصیت نمودند که تابوتی آماده کند،‌‌ همان گونه که ملائکه شکل آن را به حضرت نشان داده بودند.

(فرهنگ سخنان فاطمه زهرا «سلام الله علیها»)

توجه و اهتمام ویژه حضرت صدیقه (سلام الله علیها) به مساله حجاب و نحوه حضور زن مسلمان در اجتماع حتی در زمانی که برای دفاع از حق به پا خاسته باشد در قضیه فدک نیز متجلی است. به گونه‌ای که امام مجتبی (علیه السلام) در این باره چنین می‌فرمایند که «مادرم هنگام خروج از منزل مقنعه را محکم به سر بستند و جلباب (چادر) را به گونه‌ای که تمام بدن آن حضرت را می‌پوشاند و گوشه‌های آن به زمین می‌رسید به تن کردند و به همراه گروهی از نزدیکان و زنان قوم خود به سوی مسجد حرکت کردند.

(طبرسی الاحتجاج ج ۱ ص ۹۸)

قضیه فوق گویای آن است که حجاب و پوشش بیرون از منزل حضرت در مواجهه با نامحرمان دقیقا‌‌ همان دو پوشش معروف بانوان در قرآن یعنی خمار (مقنعه) و جلباب (چادر) بوده است. بنابراین می‌توان این دو نوع حجاب و پوشش را حجاب و پوشش قرآنی و فاطمی دانست.

انتهای پیام/