گويند همان روز كه پاى در خانه مولا عليه السلام گذاشت ، حسنين عليه السلام هر دو مريض بوده و در بستر افتاده بودند. امافاطمه بنی کلاب به محض آنكه وارد خانه شد خود را به بالين آن دو عزيز عالم وجود رسانيد و همچون مادرى مهربان به دلجويى و پرستارى آنان پرداخت.
۰
۱-اینکه اسم اصلی ام البنین ، فاطمه است اما ایشان را ام البنین می خوانند به این دلیل که : گويند همان روز كه پاى در خانه مولا عليه السلام گذاشت ، حسنين عليه السلام هر دو مريض بوده و در بستر افتاده بودند. امافاطمه بنی کلاب به محض آنكه وارد خانه شد خود را به بالين آن دو عزيز عالم وجود رسانيد و همچون مادرى مهربان به دلجويى و پرستارى آنان پرداخت. چنانكه گفته مى شود خود نيز پس از چندى به مولا پيشنهاد داد كه به جاى فاطمه ، كه اسم قبلى و اصلى وى بوده ، او را ام البنين صدا زند، تا حسنين عليه السلام از ذكر نام اصلى او توسط مولا عليه السلام به ياد مادر خويش ، فاطمه زهرا سلام الله عليه ، نيفتاده و در نتيجه خاطرات تلخ گذشته در ذهنشان تداعى نگردد و رنج بى مادرى آنها را آزار ندهد... و در آینده هم خداوند چند فرزند به او عنایت کرد و ام البنین یعنی مادرچند فرزند ( مادر چهار فرزند )
۲-اینکه نسل این بانو ، ادامه پیدا کرد و بسیار شد و خاموش نشد و مردم قم ، یک امامزاده ای را در بلوار ۱۵ خرداد قم دارند به نام امامزاده شاه سید علی که از نوادگان اقا ابالفضل العباس بوده است و فرزندان ام البنين (س) .همگى در زمين كربلا شهيد شدند و نسل ام البنين عليه السلام از طريق عبيدالله بن قمر بنى هاشم بسيار مى باشند. .. چقدر خوب است و خالی از لطف نیست که قبر این نوه ابالفضل العباس را در سفر به قم و جمکران ، زیارتی داشته باشیم
۳- اینکه جناب حضرت ام البنین (ع) غرق و ذوب در ولایت بودند و خود و فرزندان خود را چنان تربیت کرد ندکه لحظه ای از این خاندان ، جدا نشوند و غافل نشوند و خدمتگزار این خاندان باشندو این خاندان را محترم بشمارید !
نمونه اول : چون بشير به فرمان امام زين العابدين عليه السلام وارد مدينه شد تا مردم را از ماجراى كربلا و بازگشت اسراى آل الله با خبر سازد در راه ام البنين سلام الله عليه او را ملاقات كرد و فرمود: اى بشير، از امام حسين عليه السلام چه خبر دارى ؟ بشير گفت : اى ام البنين ، خداى تعالى ترا صبر دهد كه عباس تو كشته گرديد. ام البنين سلام الله عليه فرمود: از حسين سلام الله عليه مرا خبر ده . بدينگونه ، بشير خبر قتل يك يك فرزندانش را به او خبر داد اما ام البنين پياپى از امام حسين عليه السلام خبر مى گرفت وى گفت : فرزندان من و آنچه در زير آسمان است ، فداى حسينم باد!(اینجا اوج ارادت جناب ام البنین نسبت به مساله ولایت است ) و چون بشير خبر قتل آن حضرت را به او داد صيحه اى كشيد و گفت : اى بشير، رگ قلبم را پاره كردى ! و صدا به ناله و شيون بلند كرد.
***عالم رجالي، مامقاني در کتاب خود، تنقيح المقال، ولايت فاطمه کلابيه را اين چنين به تصوير مي کشد:
فَاِنّ علَقَتها بالحسين(عليه السلام) ليس اِلاّ لاِمامته. «همانا علاقه ام البنين به حسين بن علي(ع)به خاطر امامت حضرت است.»
نمونه دوم : به فرزندان خودش فرمود : هیچ وقت حسن و حسین علیهما السلام را داداش و برادر صدا نزنید و به همین دلیل وجود نازنین قمر منیر بنی هاشم ، همیشه اباعبدالله را به سیدی و مولای من صدا می زدند...
۴- ام البنين عليهاالسلام ، واسطه فيض الهي
***آيت الله العظمي حاج سيد محمد حسيني شيرازي مي‌فرمود: شخصي در عالم مکاشفه، حضرت ابالفضل العباس را ديد و عرض کرد: آقا جان! حاجتي دارم و نمي‌دانم براي روا شدن آن به چه کسي متوسل شوم؟ قمر بني‌هاشم فرموده بود: به مادرم ام البنين (ستاره درخشان مدینه حضرت ام البنین(س) ، ص ۱۴۲. )
***از مرحوم آيت الله العظمى آقاى حاج سيد محمود حسينى شاهرودى (متوفى ۱۷ شعبان ۱۳۹۴ هجرى قمرى ) نقل است که فرموده بود: من در مشکلات ، صد مرتبه صلوات براى مادر حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام ، ام البنين عليه السلام ، مى فرستم و حاجت مى گيرم.( چهره درخشان قمر بنى هاشم ابوالفضل العباس علیه السلام ، ج ۱ ص ۴۶۴
*به تجربه رسيده است که نذر براى ام البنين و اطعام مستمندان به نام حضرت اباالفضل العباس عليه السلام ، براى بر آورده شدن حاجات موثر است...
۵-عروج وغروب عرشی و ملکوتی مادر قمر و مهتاب :
او، بعد از زينب کبري عليهاالسلام دار فاني را وداع گفت، ولي تاريخنگاران سال ارتحال او را متفاوت نگاشته اند، به طوري که عدهاي آن را سال ۷۰ هجري قمري بيان کرده اند و عده ديگري تاريخ وفات آن مادر فداکار را، سيزدهم جمادي الثاني سال ۶۴ هجري قمري دانسته اند که نظر دوم از شهرت بيشتري برخوردار است. او در قبرستان بقيع در کنار سبط رسول خدا، امام حسن(علیه السلام)، و فاطمه بنت اسد و ديگر چهره هاي درخشان شريعت محمدي(صلي الله عليه و آله) به خاک سپرده شد. ( ( (.....محدثات شیعه، دکتر شهلا غروی نایینی، ص ۵۳. )
حجت الاسلام سید عیسی علویان کرانی