بیشتر مردم از این متکدیان گلایه دارند که وقت و بی وقت در خانه‌ها را می‌زنند با پر رویی درخواست کمک می‌کنند و معلوم نیست از کجا آمده‌اند که این‌گونه امنیت و آرامش را بر هم زده‌اند.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۵ شهريور ۱۳۹۲ - ۱۴:۰۰
کد مطلب : ۸۴۲۳
قصه آوارگی متکدیان پاکستانی در کوچه پس کوچه‌های شهر قم
دست کودکی حدودا پنج ساله را گرفته و کشان کشان می‌برد، موهای فرفری‌اش بر روی پیشانی ریخته و پاهای کوچکش دیگر نای حرکت ندارند، این ششمین کوچه‌ای است که وارد آن می‌شوند، تقریبا جلوی بیشتر خانه‌ها ماشین پارک شده و این نشان می‌دهد که همه اعضای خانواده دور هم جمع هستند.
عقربه‌های ساعت بر روی دو و ۴۵ دقیقه رو به جلو حرکت می‌کنند، کوچه آنقدر خلوت است که صدای شستن ظرف از برخی خانه‌ها به بیرون می‌آید.
بدون هیچ تعارفی به سمت نخستین در می‌رود، دستش را روی زنگ می‌گذارد، بچه از خستگی مقابل سکویی که روبه‌روی خانه است می‌نشیند و دست‌هایش را زیر چانه‌اش می‌گذارد، کسی با صدای مردان پشت در می‌گوید: کیه؟ و در را باز می‌کند.
«به خدا بدختیم بیچاره‌ایم، چند روزه بچه‌ام غذا نخورده، کمک کنید آقا چندتا بچه مریضم دارم» اینها را زن پاکستانی گدا به زبان می‌آورد و ساده و روان فارسی حرف می‌زند.
مرد که چهره‌ای تقریبا خواب‌آلوده دارد و مشخص است از حضور آنها در مقابل درب منزلش آن هم آن وقت از روز عصبانی شده، می‌گوید: خانم الان وقت این کاراست؟ مردم خوابن، تو رو خدا در بقیه رو نزن حق الناس والله....اینها را می‌گوید و در را محکم می‌‌بندد و صدای حرف‌هایش از داخل حیاط نیز به گوش می‌رسد.
زن با چهره درهم کشیده‌ای دست بچه‌اش را می‌گیرد و در نهایت مجبور می‌شود او را به آغوش بگیرد.
بیشتر مردم از این متکدیان گلایه دارند که وقت و بی وقت در خانه‌ها را می‌زنند و با پر رویی درخواست کمک می‌کنند و معلوم نیست از کجا آمده‌اند که این‌گونه امنیت و آرامش را بر هم زده‌اند.
بیشتر آنها پاکستانی بوده و در مواقعی که نیاز باشد خیلی راحت به زبان انگلیسی صحبت می‌کنند و بدون این‌که ذره‌ای احساس غریبی و سختی داشته باشند برنامه زندگیشان این است که با رفتن در خانه‌های مردم درخواست کمک کنند و از این طریق به امرار معاش بپردازند.
وقتی متکدیان منزل ما را خانه خود می‌دانند
مریم چراغی از شهروندان قمی که ساکن خیابان صدوق است، می‌گوید: یک روز ظهر زنگ خانه به صدا در آمد و من که منتظر آمدن فرزندم از مدرسه بودم در را باز کردم و دیگر نپرسیدم چه کسی پشت در است که ناگهان صدایی شنیدم و به داخل حیاط آمدم.
وی می‌افزاید: در مقابل چشمان حیرت زده‌ام زنی ایستاده بود با لباسی طلایی و نوزادی در بغل که همینطور داشت جلو می‌آمد، من که دست و پای خود را گم کرده بودم با کمی سر و صدا او را از منزلم بیرون کردم و در را بستم.
او ادامه می‌دهد: وقتی با یکی از همسایگان موضوع را در میان گذاشتم او هم از چنین اتفاقی که برایش پیش آمده بود حرف زد و گویا این افراد عادت دارند که پس از باز شدن در بلافاصله وارد خانه می‌شوند و با حالتی زار و صدایی به همراه ناله کمک می‌خواهند آنقدر عادی این کار را می‌کنند انگار عضوی از خانواده هستند.
این‌گونه اتفاقات بیشتر در شهر‌های مذهبی و مهاجر پذیر رخ می‌دهد و این افراد که از کشور‌های خود رانده شده‌اند با هماهنگی به گروه‌هایی تبدیل شده و هر کدام به یک نقطه از شهر می‌روند.
قطعا وجود متکدیان آن هم با چنین ظاهری چهره شهر را مخدوش کرده و امنیت و آسایش را از مردم می گیرد هر کسی با توجه به برنامه زندگی خود ساعاتی برای استراحت در نظر گرفته است که وجود چنین افرادی مشکل ساز می‌شود.
محبوبه قاسمی از روش کار این متکدیان می‌گوید و عقیده دارد آنها به صورت یک گروه وارد محل می‌شوند و پس از صحبت‌هایی گویا کوچه‌ها را تقسیم کرده و هر یک به سمتی می‌روند و در نهایت یکی از آنها که ارشد به حساب می‌آید تاکسی دربست گرفته و به محل مورد نظرشان می‌روند.
این شهروند قمی بیان می‌کند: چندین بار رفتار آنها را زیر نظر گرفتم و چون رفتار‌هایشان برایم جالب بود با چند نفر از آنها صحبت هم کردم که هر کدام قصه‌ای دروغ یا راست بافتند و از بدبختی‌هایشان برایم گفتند و جالب‌تر از همه این است که اکثر این متکدیان نوزادی در آغوش دارند که می‌گویند مریض است.
وی از رفتار‌های ناشایست آنها نیز خبر می‌دهد و می‌گوید: گاهی می‌بینم که اگر کسی به این افراد کمک نکند به او ناسزا می‌گویند و مردم را نفرین می‌کنند و در مواقعی هم با مشت در‌ها کوبیده و می‌گذرند.
همه اینها در حالی است که متولیان این امر همواره از اجرای طرح‌های ضربتی برای جمع آوری متکدیان خبر می‌دهند و اکیپ‌های ویژه‌ای که در آن خانم نیز وجود دارد برای این کار در نظر گرفته‌اند.
مسئولین مربوطه می‌گویند که این افراد پس از جمع آوری تحویل نیروی انتظامی و بهزیستی داده می‌شوند و ادامه ماجرا دست این نهاد‌ها است که امیدواریم با برخوردهای جدی بتوانند در ریشه کن شدن این افراد از منظر شهر اقداماتی را انجام دهند.
مدیرکل بهزیستی استان قم در این‌باره اظهار می‌کند: معمولا در طول سال بین یک هزار و ۴۰۰ تا دو هزار نفر از این متکدیان به بهزیستی تحویل داده شده که به دو قسمت آقایان و خانم‌ها تقسیم می‌شوند و بیشتر این افراد را مرد‌ها تشکیل می‌دهند.
وی می‌افزاید: پس از بررسی زندگی این افراد برای آنها برنامه ریزی‌هایی صورت می‌گیرد که هر کدام قصه مخصوص به خود را دارند.
امیدواریم با نگاه ویژه مدیریت شهری قم و بحث زیبا ساختن شهر این موضع نیز در دستور کار قرار بگیرد و به طور جدی در این زمینه اقدامات لازم انجام شود.
این نکته لازم به ذکر است که شهروندان در صورت مشاهده متکدیان در هر نقطه شهر با سامانه ۱۳۷ شهرداری قم تماس بگیرند و منتظر اقدامات بعدی باشند.
مرجع : خبرگزاری فارس