اما آنچه تاکنون در بحث اجرای زنگ نماز بوده و احتمالاً بعد از این هم خواهد بود این است که زنگ نماز جای یکی از زنگ های تفریح دانش آموزان را می گیرد و زمان زنگ نماز هم معمولاً به صورتی است که همیشه تا حدود یک ساعت بعد از اذان است و این بدان معنا است که اذان زمانی گفته می شود که دانش آموزان سر کلاس درس هستند و نمی توانند به اقامه ی نماز بایستند و باید نمازشان را با یک ساعت تاخیر بخوانند.
شاید این مسئله، مسئله ای کوچک به نظر بیاید اما اگر نگاهی به احادیث و روایات بیندازیم خواهیم دید که به نماز اول وقت آنچنان توصیه وتاکید شده است که هیچ امر دیگری حتی تحصیل علم هم نمی تواند در کنار آن قرار بگیرد.
در روایات از پیامبر آمده است که کسانی که صدای اذان را می شنوند اما برای نماز حاضر نمی شوند یهودیان امت من هستند.
بی شک دانش آموزانی که حدود 12 سال در دوره ی کودکی ونوجوانی عادت به اقامه ی با تاخیر نماز می کنند در آینده نیز دچار بی توجهی به نماز می شوند و نماز اول وقت که هیچ حتی اصل نماز را هم ترک می کنند.
با این اوصاف آموزش وپرورش باید قانونی را تصویب کند که طبق آن ساعت اذان در هر استان ساعت اجرای زنگ نماز در مدارس آن استان باشد هر چند که این ساعت در وسط کلاس مهمی همچون ریاضی هم قرار بگیرد و همچنین زنگ نماز از زنگ تفریح جدا بشود تا بدین ترتیب دانش آموزان با نماز اول وقت انس والفت پیدا کنند و یکی از اهداف بزرگ انقلاب اسلامی که همان پرورش اسلامی است تحقق یابد.
بی شک کم شدن 20 دقیقه از یک کلاس آن چنان لطمه ای به دانش آموزان نمی زند که بی توجهی نماز به آنان می زند.
به امید توجه بیشتر مسئولین به این فریضه ی الهی
سجاد صالحی اردلی