یادداشت جهان بین؛
  درنگاه اول و تابیش از ساعت های پایانی ثبت نام کاندیداهافضای انتخاباتی راهی را درپیش گرفته بود که به نظر می رسید صندلی شماره یک پاستور قطعا به یک اصولگرا خواهد رسید.چرا که اصولگرایان با تشکیل ائتلاف های قوی و زنده و درعین حال سیال و منعطف که درهای آن برای اتفاقات احتمالی باز بوددریک شرایط نظم سیاسی قرارگرفته بودند که اتفاقات لحظه ای توان تحت تاثیر قراردادن آن ها را نداشت، اما به یک باره این تعدد و چند دستگی اصولگرایان که در ابتدای امرمشکل آفرین یا حداقل حاد به نظر نمی رسیدباورود جدی جریان دولت به زعامت مشایی و صحنه داری احمدی نژاد و همچنین تکان سیاسی ناشی از ورود آقای هاشمی رفسنجانی به انتخابات به نقطه بحرانی این صحنه تبدیل شد و جبهه اصولگرایی را باچالش جدی داخلی مواجه کرد. به نظر می رسید اصولگرایان به شکل گیری یک اجماع عظیم اصلاح طلبان پیرامون هاشمی فکر نمی کردند .اصولگرایان به همین دلیل با فراغت بال به بارگیری و تبلیغات انتخاباتی در ماهای اخیردست زدند . با این وجود بزرگترین چالش انتخاباتی پیش رو مربوط به اصولگرایان خواهد بود؛چراکه درهرصورت تعداد کاندیداهای محبوب اصولگرااز بقیه جناح ها بیشتر است ،منتها این چالش ،چالشی پر کشش طاقت فرسا و بر اصطکاک درون جناحی می افزاید که به تبع صحنه کلی انتخابات را نیز تحت تاثیرقرار می دهدو درنهایت اجماع اصولگرایان با این تعداد نامزد محبوب، بر روی یک یا دو نامزد کاری سخت بنظرخواهد رسید. دلیل این امر نیز هم وزن بودن کاندیداهای این جناح است.با فرض اینکه از بین سه شخصیت قطب سیاست و هم وزن ولایتی،قالیباف،حدادعادل یکی انتخاب شود بازهم چالش جدی جبهه پایداری و نامزدهای آنها یعنی لنکرانی و حضور جدید جلیلی در این بین چالش دیگر درپیش روی اصولگرایان است. دومین ومرموزترین و در عین حال هدفمند ترین جریان انتخاباتی جریان محمود احمدی نژاد خواهد بود که این طور که از شواهد و قراین پیداست قصد ندارد به راحتی صحنه قدرت را ترک کند و حتی حاضر به پذیرش دولت برادر به عنوان ادامه دهنده راهش نیز خواهد شد. احمدی نژاد قطعا منتظر تصمیم شورای نگهبان می ماند و درصورتی که مشایی تایید صلاحیت شود!(که بعید به نظر می رسد) از نهایت توان،انرژی و تلاش خود مایه می گذارد تا رای بالای خود دردور گذشته انتخابات را به مشایی منتقل کند. احمدی نژاد می داند که اگر منتقدانش صحنه گردان آینده کشور شوندتمام اقدامات و خدماتش تحت تاثیر دشمن تراشی های داخلی می شود که خود مسبب اصلی آنها بوده است. سومین و مهمترین جریان انتخاباتی که به احتمال بدون چالش راه انتخابات را طی می کند جریان شکل گرفته پیرامون هاشمی رفسنجانی است،شخصیت کاریزماتیک و سیاسی گری که با اقدام حسابگرانه خود د رلحظه و زمان ثبت نام تمام معادلات بازی را به هم که زد هیچ بلکه با اجماع اصلاح طلبانه بسوی خود شرایط روانی صحنه موجود را به نفع خود تغییر داد. اما به راستی آقای آیت ا.. این بار درنقش ناجی ملت ظاهر گشته است و یا اینکه از آمدن خود وان هم درحالی که از ماه هاقبل در رسانه ها گفته بود که نمی آیم(حتی طبق شنیده ها به اطرافیان و هم قطاران فکر ی خود همچون حسن روحانی مستقیما گفته بود که وارد صحنه انتخابات نمی شوم) می آید و آن هم دردقایق 90 وآخرین روز ثبت نام حال سوال مهم اینجا است آیا هدف از آمدن هاشمی تغییر صحنه سیاست به طرف اصلاح طلبان است و یا از روی یک جور لج ولجبازی های سیاسی دربرابر نماینده دولت فعلی (مشایی) آیا افرادی چون هاشمی و احمدی نژاد با نوشتن املا های پر غلط خود درسالهای دولت سازندگی وسالهای فعلی، به دنبال پاک کردن اشتباهات خود آمده اند یا بدونه تغییر با هدف تکرار خطاها؟ آیا چنین افرادی قبل از ورود به ساختمان فاطمی وسالن وزارت کشور به خوبی درباره نظر مردمی که قراراست نقش آفرینان حماسه سیاسی 92 باشند؛ درباره تورم 57% سالهای دولت سازندگی، یا اقدامات ان دولت درباره مستضعفین کشوروالبته خطاهای پررنگ دولت فعلی دربرابر ولایت فقیه، فکری کرده اند، مگر جز این است که مردم غلط های املای نوشته شده آنها را یکبار بخوبی دیده و به دورآنها خط قرمز کشیده اند، پس اصرار برحضور مجدد و بستن راه افراد مصمم ولایق برای مسند پاستورچیست؟ نجات ملت هدف است یا ترجیح دادن منافع خویش و هم حزبی ها به منافع اسلام و ملت ایران؟ اما با این همه حرف و حدیث های تلخ وشیرین بوجودآمده باید به سخن ولایت فقیه و نایب برحقمان گوش فراداده و بدانیم که در خاطر عزیزمان، رهبر معظممان، قبل از این که این مهم تلقی شودکه چه کسی انتخاب می شود، حضور حماسه ساز مردم پای صندوق های رای مثبت تلقی گشته و سند برنده ملت ایران دربرابر مستکبران دنیا خواهد بود. بر همین اساس حضور چنین افرادی را درصحنه سیاسی و انتخاباتی به فال نیک گرفته جهت حضور چشمگیری دیگر از مردم پای صندوق های رای وبا خود زیر لب می گوییم شاید عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد. الخیر فیه ماوقع سید امیر حسین ابطحی