به گزارش جهان بین نیوز به نقل از رادنیوز، موج فیلم‌هایی که با محوریت خیانت همسران ساخته می‌شود، سینمای ایران را فرا گرفته است. اگرچه مخالفت با ساخت فیلم‌هایی که به این فاجعه انسانی و سقوط اخلاقی جامعه امروز می‌پردازد، کاری بی‌منطق و پاک کردن صورت مساله است اما این حقیقت را هم نمی‌توان کتمان کرد که حتی طرفداران آزادی سوژه در سینما نیز دوست ندارند فیلم‌ساز به سبک سریال‌هایی که از شبکه ماهواره‌ای «فارسی وان» پخش می‌شود و کانون خانواده‌های ایرانی را نشانه گرفته، خیانت را تبلیغ و خائن را تبرئه کند.
متاسفانه به موازات فیلم‌های خوبی که با پس‌زمینه خیانت همسران ساخته شده و این عمل را سرزنش کرده، طی یکی‌،دو سال اخیر با ساخت فیلم‌هایی مواجه بودیم که در آن، خیانت همسران مثل غذا خوردن‌شان (!) یک امر عادی تلقی شده است.
ما نمی‌گوییم کسی فیلمی درباره خیانت نسازد و یا هیچ فیلم‌سازی در قصه‌ای که برای مخاطب تعریف می‌کند، هیچ اشاره‌ای به مردان یا زنان خیانت‌پیشه نداشته باشد... هیچ مشکلی هم با آثاری مانند «چهارشنبه‌سوری» اصغر فرهادی یا «انعکاس» رضا کریمی و فیلم‌هایی از این دست که تبلیغ غیرمستقیم برای خیانت نیست و خائن را در زندگی شخصی، دور از آرامش و اسیر عذاب اشتباه یا اقدام به اشتباه خود نشان می‌دهد، نداریم اما نمی‌توانیم بپذیریم سینمایی که قرار بوده مروج ارزش‌ها باشد و از فرهنگ و اخلاق ایرانی بگوید، خیانت همسران را امری عادی نشان بدهد و این تفکر را در جامعه جا بیاندازد که می‌توان گاهی اوقات به همسر خیانت کرد و در عین حال کانون خانوادگی گرمی هم داشت!
این پیام را پیش از این سریال‌های کثیف شبکه ماهواره‌ای فارسی وان و چند شبکه پلید دیگر که هدفی جز حمله به فرهنگ ایران و تخریب ارزش‌های اخلاقی خانواده‌های ایرانی ندارند، صادر کرده‌اند و دیگر قرار نیست روی پرده سینما نیز خیانت به شکل زیرپوستی چنان ظریف و البته عادی جلوه داده شود که جامعه رفتار و برخوردی کاملا عادی با این بی‌اخلاقی داشته باشد.
صد‌البته حالا درست در دوره‌ای که فیلم‌های خیانت‌محور روی بورس قرار گرفته، فیلمی اکران شده به نام «دوباره با هم» که صرف‌نظر از ویژگی‌های سینمایی و تکنیکی‌اش، به نجابت می‌پردازد و نجابت بانوی ایرانی را تبلیغ می‌کند.
«دوباره با هم» که ساخته روزبه حیدری فرزند جمشید حیدری کارگردان و تهیه کننده مطرح سینمای ایران است، قصه جسورانه‌ای دارد و از جسارت مهم‌تر، نجابتی است که در فیلم موج می‌زند. قصه را جمشید حیدری نوشته و خودش هم تهیه‌کنندگی فیلم را برعهده گرفته اما ساخت فیلم را به پسرش سپرده است.
این فیلم با بازی حمید فرخ‌نژاد، امیرحسین آرمان، سحر قریشی، مانی کسراییان، نسرین نکیسا، مریم خدابنده‌لو، احمد کاظمی، ماهان عبدی، شراره مولا و ... در لایه‌های مختلف داستان، قصه زن جوانی را روایت می‌کند که هنوز یک سالی از ازدواجش نگذشته که مورد توجه و محبت کارفرمای همسر خود قرار می‌گیرد. زن که برخلاف شوهر جوان و خوش‌باور خود، احساس کرده محبت‌های کارفرمای همسرش بی‌دلیل و بی‌منظور نیست، قصد دارد نجیبانه از ماجرا عبور و خود را از باتلاق بی‌اخلاقی دور کند. زن جوان حتی در سخت‌ترین شرایط از محور نجابت خارج نمی‌شود و ...
هدف نقد فیلم یا تبلیغ برای تماشای آن نیست. نقد را باید منتقدان سینمایی انجام بدهند و زحمت تماشای فیلم هم با علاقه‌مندان سینماست اما آنچه باید موردتوجه قرار بگیرد، دفاع تمام قد صاحب‌اثر از نجابت بانوی ایرانی است. نجابتی که باید علیه خیانت در سینمای ایران به شکل مستقیم و غیرمستقیم تبلیغ شود.
در قصه جسورانه دوباره با هم که گاهی اوقات خط قرمزها را دور می‌زند، تبلیغ نجابت بانوی ایرانی حالت شعارگونه ندارد و تماشاگر پیام فیلم را پس نمی‌زند اما شاید از نگاه کسانی که می‌گویند خیانت هم مثل طلاق یک امر اجتناب‌ناپذیر است، فیلم بیش از حد نجیب باشد!
راستی آیا هنوز هم کسی از سینمای نجیب ایران دفاع می‌کند؟