به گزارش
جهانبین نیوز، موضوع اشتغال و فراهم آمدن شرایط کاری در جامعه فعلی برای جوانان موضوع حیاتی و مهمی است که همیشه در محافل مختلف اعم از دورهمیهای خانوادگی، جلسات سخنرانی و... از آن سخن به میان میآید.
بدون شک، نیاز جوان به شغل، یک نیاز ضروری است و همواره در کنار سایر نیازهای او (نظیر ازدواج، تحصیلات و مسکن) مطرح بوده است، میدانیم نیروی انسانی به عنوان مهم ترین منبع تولید به حساب میآید؛ ازاینرو بهبود اشتغال، به معنای رونق چرخه تولید و کسب درآمد بیشتر زمینه ارتقای رفاه و آسایش را در پی دارد.
براساس تعریف دولت و مرکز آمار ایران؛ هر کس که حداقل یک ساعت در هفته کار کند، شاغل محسوب میشود، در ۲۰ سال گذشته بهطور متوسط نرخ بیکاری در ایران ۱۱/۸۶ درصد بوده است.
همانطور که در نمودار آمده در دو دهه اخیر تنها در یک سال (۱۳۷۵) نرخ بیکاری در کشورمان تک رقمی بوده اما با گذر زمان این آمار افزایش یافته است.
مهمترین عوارض بیکاری بیارزشی، فقر، سوق یافتن به سمت جرم و جنایت، اعتیاد، فرار از کشور بهطور غیرقانونی و عقبماندگی کشور، است.
یکی دیگر از اثرات بیکاری، محرومیت از رفاه و آسایش و امکانات مادی است که سبب میشود شخص بیکار نتواند از امکانات زندگی اجتماعی به نحو احسن استفاده کند و خود و خانوادهاش را در یک محرومیت قرار میدهد؛ این مساله میتواند طی زمان متمادی آرامش روحی و روانی شخص و خانواده وی را مختل سازد و حتی فرزندان اینگونه خانوادهها نیز نمیتوانند از امکانات ساده و ابتدایی زندگی مثل تحصیل استفاده کنند.
چهارمحال و بختیاری استانی توسعهنیافته در میان استانهای صنعتی چون اصفهان و خوزستان است که سهم بسیار ناچیزیش از صنعت بر روی زندگی و معیشت مردمان تاثیر گذاشته است.
کشاورزی از گذشته شغل اکثر مردم این استان بوده که خساست آسمان آن را هم از مردم گرفت و به مهاجرت وادارشان کرد، برخی به خاطر یک لقمه نان مجبورند سختی دوری از خانواده را تحمل کرده و به استانهای دیگر بروند.
این در حالی است که این استان از آب و هوای چهار فصل برخوردار بوده و به خوبی میتواند در کشاورزی پیشرفت کند، اما بیمهری برخی مسئولان و دولتمردان سبب شده نهتنها شاهد هیچگونه پیشرفتی نباشیم، بلکه روز به روز کشاورزان از فعالیت در مزارع دلسردتر شوند و دست از کار بکشند.
آمارگرایی تنها دغدغه مسئولان چهارمحال و بختیاری، در بحث بیکاری
مسئولان تمام هم و غم خود را باید برای حل این مشکل بگذارند، اما آنچه از جلسات مختلف برداشت میشود این است که آمار تنها دغدغه است؛ بهطوری که در دیدار اخیر استاندار چهارمحال و بختیاری با رئیس مرکز آمار کشور، خواستار تجدیدنظر و تغییر رتبه این استان در نرخ بیکاری شد، اما مساله مهم این است که بیکاری بر زندگی مردم چنبره زده و آنها نهتنها به عینه آن را میبینند بلکه با عمق وجودشان نیز درک میکنند.
طبق آخرین آماری که رئیس سازمان مدیریت و برنامهریزی استان اعلام کرد؛ علیرغم افزایش 44 درصدی نرخ مشارکت اقتصادی، نرخ بیکاری به 22/8 درصد افزایش یافته است.
شناسایی بیش از ۶۳ هزار بیکار در استان ۹۰۰ هزار نفری چهارمحال و بختیاری
حفیظ الله فاضلی، مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی چهارمحال و بختیاری نیز در مصاحبهای با خبرنگاران استان گفت: بیش از ۶۳ هزار بیکار در این استان ۹۰۰ هزار نفری شناسایی شده است که ۴۴ درصد این افراد را فارغالتحصیلان دانشگاهی تشکیل میدهند.
نبود فرهنگ کارآفرینی، بیتوجهی به ظرفیتهای نسبی استان بهویژه در بخش گردشگری و کشاورزی، نبود فرهنگ همکاری و تعاون و ناهماهنگی بین رشتههای دانشگاهی و نیاز بازار، از مهمترین دلایلی است که بارها از سوی مسئولان این استان مطرح شده و تاکنون هیچ پیشرفتی در جهت رفع این مشکل مشاهده نشده است.
سوءمدیریت و انتخاب سیاسی مدیران اقتصادی، مهمترین عامل در افزایش نرخ بیکاری
محمود بخشینژاد، دکترای علم اقتصاد و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی شهرکرد مهمترین عامل افزایش نرخ بیکاری در این استان را سوءمدیریت دانست و بیان داشت: مدیران اقتصادی استان نه براساس شایستگی و تخصص که براساس سیاسیبازی انتخاب میشوند و همین امر سبب شده تا در سالهای اخیر شاهد انتصاب مدیران ناتوان و بدون تخصص در مسندهای اقتصادی استان باشیم.
وی، ناتوانی در جذب سرمایهگذار را از دیگر علل افزایش نرخ بیکاری در این استان برشمرد و افزود: در هیچ یک از بخشهای صنعت، کشاورزی، گردشگری و خدمات استان توسعه زیرساختها و سرمایهگذاریهای کلان انجام نگرفته و بیشک نبود سرمایهگذاری، تولید و نیاز به نیروی انسانی را نیز تحتالشعاع خود قرار داده است.
فکر اقتصادیِ کارآمدی، در چهارمحال و بختیاری دنبال نمیشود
این استاد دانشگاه با بیان اینکه اعتقادی به رونق تولید در برنامهریزیهای توسعهای استان وجود ندارد، اظهار کرد: با وجود اینکه منابع و اعتبارات محدود است و باید آن را برای توسعه و رونق تولید به کار گرفت اما بسیار مشاهده شده که این منابع محدود صرف احداث ساختمانهای اداری شیک شده و این نشاندهنده آنست که فکر اقتصادی کارآمدی در استان دنبال نمیشود.
بخشی نژاد، آفت روزمرگی دستگاههای اجرایی استان را از دیگر علل رشد بیکاری در استان عنوان کرد و گفت: دستگاههای اجرایی استان بازدهی لازم را ندارند و ضروری است تا مسئولان مربوطه بیش از گذشته بر روند امور این نهادها نظارت داشته و اوضاع آن را ساماندهی کنند.
وی خاطرنشان کرد: ضمن رفع نقایصی که ذکر شده باید با نگاهی جامع به ظرفیت و توانمندیهای هر منطقه از استان، در جهت توسعه صنعت، کشاورزی، گردشگری و رونقبخش خدمات گامهای اساسی برداشته شود تا بتوان به کاهش نرخ بیکاری در استان امیدوار شد.
رکود صنعت در استان، بر تعداد بیکاران میافزاید
همانطور که در بالا اشاره شد کشاورزی یکی از مشاغل اصلی مردم در چهارمحال و بختیاری است ولی به علت بیرحمی طبیعت و عدم توجه مسئولان از رونق افتاده، اما در این بین نمیتوان از نقشی که صنعت میتواند در کاهش بیکاری و پیشرفت استان داشته باشد غافل شد.
متاسفانه در سالهای اخیر شاهد اخراج گسترده کارگران واحدهای تولیدی بودیم که استان را در شوک فرو برد، بسیاری از کارگاهها و کارخانهها به علت عدم حمایت، غیرفعال یا نیمهفعال هستند و همین موضوع باعث شد تا بسیاری از مردم طعم تلخ بیکاری را تجربه کنند.
با وجود تحصیلات دانشگاهی برای گذران زندگی راضی به کارگری هستم
یکی از کارگران بیکار شده، مشکلات اقتصادی، مسکن و... را ثمره بیکاریش عنوان و بیان داشت: از وقتی بیکار شدم زندگیم با مشکلات بسیاری مواجهه شده و با وجود اینکه تحصیلات دانشگاهی داشتم اما به کارگری در کارخانه راضی بودم، اما بعد از بیکاری به شغل میوهفروشی مشغولم و شرایط سختی دارم.
مسئله اساسی آماری است که در روزهای اخیر استاندار چهارمحال و بختیاری در آستانه یکمین سال انتصاب خود درخصوص کاهش نرخ بیکاری ارائه نمود، این در حالی است که نرخ بیکاری چهارمحال و بختیاری در بهار و تابستان امسال ۲۲.۸ درصد اعلام شده بود، اما مرکز آمار ایران در تازهترین آمارهای خود این نرخ را ۱۳.۹ درصد اعلام کرد.
آمار هرچه باشد مسئله حیاتی درگیری مردم با بیکاری و نبود شغل در این استان بوده که نمیگذارد مردم به راحتی گذر عمر کرده و دغدغهای نداشته باشند.
انتهای پیام/