به گزارش
جهانبین نیوز؛ هر کدام از دولتها در تاریخ جمهوری اسلامی ایران منش و تفکری خاص را دنبال میکردند و دولت یازدهم با محوریت حسن روحانی و با شعار "اعتدال" قوه مجریه را به دست گرفت اما هویت مشخصی نداشت و تنها میتوان دولت یازدهم را مانند دولت توسعهگرای هاشمی رفسنجانی دانست که در مسیر رسیدن به توسعه به عواقب اعمال و سیاستهای خود توجهی نمیکند.
در این بین مهمترین شاخصه دولتهای توسعهگرا بیتوجهی به محرومان است که معتقدند اینکه عدهای زیر چرخ توسعه له شوند امری عادی است، نمونه بیتوجهی دولت به محرومان موضوع مسکن مهر بود.
پس از اینکه دولت یازدهم امور اجرایی کشور را در دست گرفت مسکن مهر را به حالت تعلیق درآورد و حتی آن را طرح مزخرفی خواند. دولت موضوع مسکن اجتماعی را در دستور کار قرار داد اما این طرح نیز به سرانجام نرسید. مسکن مهر یکی از طرحهایی بوده که بسیاری از قشر مستضعف با هزاران امید و آرزو آن را ثبتنام کردند تا از خانههای استیجاری رها شده و صاحب خانه شوند اما بیتوجهی دولت به این طرح باعث شد امید بسیاری از این افراد ناامید شود.
از سوی دیگر براساس آمار ضریب جینی میتوان دریافت که فاصله طبقاتی در این دولت میان قشر ثروتمند و مستضعف بیشتر شده است. آمارهای ضریب جینی نشان میدهد با آغاز فعالیت دولت روحانی در سال ۱۳۹۲ و باتوجه به اینکه ضریب جینی در این سال نیز 0.37 بوده است، شکاف طبقاتی رو به افزایش گذاشته و فاصلهی طبقاتی در کل کشور بیشتر شده است؛ چنانکه در سال دوم کاری دولت میبینیم که ضریب جینی به 0.38 و در سال سوم کاری این دولت نیز طبق آخرین آمار منتشر شده توسط مرکز آمار به 0.39 افزایش پیدا کرده است.
میتوان اینگونه گفت که دولت جناب روحانی عملا دستاوردی برای محرومین و مستضعفان نداشته است که از این قشر انتظار کسب آراء بالا داشته باشد چراکه چه در شعار و چه در عمل دولت دغدغهای برای رفع محرومیت نداشته است و مردم استانهای محروم قطعا دل خوشی از شعارها و وعدههای عمل نشده ندارند طبیعی است که روحانی با وجود سفر به استانهای اصفهان و خوزستان مایل به حضور در استان چهارمحال و بختیاری نبود چراکه علاوهبر محرز بودن عدم استقبال مردم استان که این روزها روحانی برای ایجاد موج به آن نیاز دارد، استان چهارمحال و بختیاری بواسطه جمعیت و عملکرد نهچندان مناسب دولت سبد رای چشمگیری برای روحانی نداشته و ندارد به همین خاطر جناب روحانی از سفر به استان ما منصرف شد.
با وجود بحران خشکسالی در این استان روحانی در سفر به اصفهان قول داد آب مورد نیاز زاینده رود را تامین کند و سفر به چهارمحال و بختیاری یعنی ایجاد تناقض با قولی که در اصفهان به مردم داده شده بود.
علاوهبر این باید اضافه کرد که نوع نگاه دولتهایی با تفکری نزدیک به کارگزاران سازندگی همیشه توجه به قشر خاصی از مردم که بعضا شامل قشر برخوردار، سرمایهداران و صاحب مناصب و منابع مالی بوده است هیچگاه از چنین دولتهای برآمده از تفکر سرمایهداری نباید انتظار برنامهای برای رفع محرومیتها داشت چراکه مردم این استانها با شعارهایی همچون رفع حصر، حضور زنان در ورزشگاه، آزادی زندانیان سیاسی و مانند آن برای رای دادن احساساتی نمیشوند و دغدغه آنها رفع مشکلاتش مانند اشتغال، مسکن، بهداشت، راه و مانند آنان است این دلایل به تنهایی میتواند برای عدم سفر روحانی به استان کافی باشد.
انتهای پیام/1028ج