فارغ از نگاه‌های سیاسی و علی‌رغم آنکه نقدهای جدی به دولت سابق وارد می‌دانیم اما حجم پروژه‌های عمرانی و پیشرفت اقتصادی استان با دوره چهارساله دولت فعلی قابل قیاس نیست. در این دولت با حجمی از وعده‌ها و هدف‌گذاری‌های تحقق‌نیافته روبرو هستیم که شاخص روشنی از میزان کارآیی دولت یازدهم است.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۲۶ ارديبهشت ۱۳۹۶ - ۱۱:۵۳
کد مطلب : ۳۴۴۹۶
چهارمحال و بختیاری در چهار سال اخیر قربانی شعاردرمانی دولتی شد
به گزارش جهانبین نیوز؛ چهار سال فرصت کمی نیست؛ زمان بین دو جام جهانی فوتبال یا دو دوره المپیک است، زمان ورود یک دیپلم به دانشگاه و فارغ التحصیلی یک کارشناس و البته چهار سال ۱۴۶۰ روز است؛ ۱۴ برابر صد روز. و طلب عمر ما از دولتی خسته و بی‌رمق که تنها نسخه‌اش برای برطرف نمودن مشکلات عبارت بود از شعار، حرف، شعار، حرف و توهین به منتقدان.
ارکستر سمفونیک "ما نمی‌توانیم" با هارمونی بی‌نظیر نوازندگان مسئولش و با رهبری حسن روحانی که نمی‌دانیم واقعا روحانی است، فریدون است یا عمرانی، چهار سال است که به تکرار افتاده است و این تکرار در شعار برای مستمعین گوش خراش شده است.
طی چهار سال می‌توان چهارمحال و بختیاری را از طریق اصفهان به خط ریلی کشور متصل کرد و راه‌آهن شهرکرد-اهواز اجرایی شود، می‌توان انتقال آب بن-بروجن را به اتمام رساند، می‌توان ورزشگاه 15 هزار نفری فوتبال شهرکرد را تحویل داد، می‌توان 6 هزار شغل در بخش گردشگری ایجاد کرد و بام ایران را به یکی از قطب‌های گردشگری کشور مبدل ساخت و در این بازه زمانی جذب ۷۵۰ میلیارد ریال جهت توسعه زیرساخت‌های گردشگری دست‌یافتی است...
در ۱۴۶۰ روز امکان اجرای طرح ونک به‌منظور تامین آب شرب و کشاورزی شهرستان لردگان وجود دارد. در چهار سال می‌توان بیمارستان نیمه‌تمام بروجن را به اتمام رساند (این مطالب بخشی از وعده‌های دولت یازدهم در استان است). بله می‌شود و می‌توانیم اما نه برای دولتی با میانگین سن بالا و تحرک کم. نه برای نجومی بگیر و نه برای دولت یازدهم.
استان چهارمحال و بختیاری در چهار سال اخیر قربانی شعاردرمانی دولتی شده است که به جای جوانان مستعد وطنی چشم به بیگانه دارد، دولتی که در آن رکود بیداد می‌کند و واحدهای تولیدی یکی پس از دیگری قفل بی‌تدبیری بر آنان زده می‌شود و کلید شعار بر این قفل کارگر نمی‌افتد.
در دولتی که واردکنندگان کالاهای غیرضرور عزیز و مظلوم شمرده می‌شوند، باید هم تنها دستاورد ملموسش از برجام تبدیل ایران به بازار کالاهای اروپایی و چینی باشد.
استان چهارمحال و بختیاری با این حجم از عقب‌ماندگی تاریخی علی‌رغم دستاوردهای قابل توجه دولت‌های مختلف بالاخص دولت نهم و دهم هنوز نتوانسته است به جایگاه درخوری از سطح رفاه و برخورداری دست پیدا کند.
فارغ از نگاه‌های سیاسی و علی‌رغم آنکه نقدهای جدی به دولت سابق وارد می‌دانیم اما حجم پروژه‌های عمرانی و پیشرفت اقتصادی استان با دوره چهارساله دولت فعلی قابل قیاس نیست. در این دولت با حجمی از وعده‌ها و هدف‌گذاری‌های تحقق‌نیافته روبرو هستیم که شاخص روشنی از میزان کارآیی دولت یازدهم است.
قرار بود در این دولت زمینه لازم به‌منظور رقابت‌پذیرشدن اقتصاد استان جهت ورود به بازارهای ملی و بین‌المللی فراهم شود، استان به قطب سرمایه‌گذاری در صنایع گردشگری، آب، انرژی‌های نو و گیاهان داروئی تبدیل شود، 10 درصد از درآمد حاصل از فروش آب برای حفاظت کمی و کیفی آب و خاک در بالادست جهت آبخیزداری و آبخوان‌داری اختصاص یابد، بنیاد مستضعفان یک واحد 5 هزار راسی دامداری جدید با ۱۳۰ نفر اشتغال مستقیم ایجاد کند، سه نیروگاه ۵ تا ۱۰ مگاواتی ایجاد شود، جذب سرمایه گذار پروژه پالایشگاه استان و... صورت بگیرید.
اما واقعیت امروز بام ایران نرخ بیکاری بالای 20 درصد، معضلات فرهنگی و اجتماعی ناشی از مشکلات اقتصادی، عدم توانایی در جذب سرمایه‌گذار، صنعت نیمه‌تعطیل، وعده‌های محقق نشده، مدیریت نقدستیز و مسامحه در برخورد با فساد است.
قطعا در دولت یازدهم خدماتی نیز صورت پذیرفته که به حمدالله به کرات از تریبون‌های مختلف از صدا و سیما تا رسانه‌ها و مطبوعات محلی به آن اشاره شده است اما این حجم از اقدامات هیچ تناسبی با مشکلات استان ندارد. ما معتقدیم که طی چهار سال می‌شد گام‌های بلندی برای استان چهارمحال و بختیاری برداریم. چهار سال فرصت کمی نیست. اما توان دولت آقای روحانی در همین حد است.
انتظار بیش از توان دولت ظلم به آقای روحانی است. به آقای روحانی ظلم نکنیم. چون طبع‌شان نازک است و توا‌شان محدود. ما در عصر روحانی مچکریم با انبوهی از مشکلات حل نشده و شعارهای بیشمار روبرو هستیم حکایت دولت روحانی در استان حکایت درجازدن است. به پایان عمر دولت یازدهم نزدیک میشویم و ما مانده ایم و یک املای پرغلط توسط دولتمردان. برای توسعه استان فرصتی تازه نیاز است، نقطه سر خط.
انتهای پیام/1028ج
ارکستر سمفونیک "ما نمی‌توانیم" با هارمونی بی‌نظیر نوازندگان مسئولش و با رهبری حسن روحانی که نمی‌دانیم واقعا روحانی است، فریدون است یا عمرانی، چهار سال است که به تکرار افتاده است و این تکرار در شعار برای مستمعین گوش خراش شده است.
طی چهار سال می‌توان چهارمحال و بختیاری را از طریق اصفهان به خط ریلی کشور متصل کرد و راه‌آهن شهرکرد-اهواز اجرایی شود، می‌توان انتقال آب بن-بروجن را به اتمام رساند، می‌توان ورزشگاه 15 هزار نفری فوتبال شهرکرد را تحویل داد، می‌توان 6 هزار شغل در بخش گردشگری ایجاد کرد و بام ایران را به یکی از قطب‌های گردشگری کشور مبدل ساخت و در این بازه زمانی جذب ۷۵۰ میلیارد ریال جهت توسعه زیرساخت‌های گردشگری دست‌یافتی است...
در ۱۴۶۰ روز امکان اجرای طرح ونک به‌منظور تامین آب شرب و کشاورزی شهرستان لردگان وجود دارد. در چهار سال می‌توان بیمارستان نیمه‌تمام بروجن را به اتمام رساند (این مطالب بخشی از وعده‌های دولت یازدهم در استان است). بله می‌شود و می‌توانیم اما نه برای دولتی با میانگین سن بالا و تحرک کم. نه برای نجومی بگیر و نه برای دولت یازدهم.
استان چهارمحال و بختیاری در چهار سال اخیر قربانی شعاردرمانی دولتی شده است که به جای جوانان مستعد وطنی چشم به بیگانه دارد، دولتی که در آن رکود بیداد می‌کند و واحدهای تولیدی یکی پس از دیگری قفل بی‌تدبیری بر آنان زده می‌شود و کلید شعار بر این قفل کارگر نمی‌افتد.
در دولتی که واردکنندگان کالاهای غیرضرور عزیز و مظلوم شمرده می‌شوند، باید هم تنها دستاورد ملموسش از برجام تبدیل ایران به بازار کالاهای اروپایی و چینی باشد.
استان چهارمحال و بختیاری با این حجم از عقب‌ماندگی تاریخی علی‌رغم دستاوردهای قابل توجه دولت‌های مختلف بالاخص دولت نهم و دهم هنوز نتوانسته است به جایگاه درخوری از سطح رفاه و برخورداری دست پیدا کند.
فارغ از نگاه‌های سیاسی و علی‌رغم آنکه نقدهای جدی به دولت سابق وارد می‌دانیم اما حجم پروژه‌های عمرانی و پیشرفت اقتصادی استان با دوره چهارساله دولت فعلی قابل قیاس نیست. در این دولت با حجمی از وعده‌ها و هدف‌گذاری‌های تحقق‌نیافته روبرو هستیم که شاخص روشنی از میزان کارآیی دولت یازدهم است.
قرار بود در این دولت زمینه لازم به‌منظور رقابت‌پذیرشدن اقتصاد استان جهت ورود به بازارهای ملی و بین‌المللی فراهم شود، استان به قطب سرمایه‌گذاری در صنایع گردشگری، آب، انرژی‌های نو و گیاهان داروئی تبدیل شود، 10 درصد از درآمد حاصل از فروش آب برای حفاظت کمی و کیفی آب و خاک در بالادست جهت آبخیزداری و آبخوان‌داری اختصاص یابد، بنیاد مستضعفان یک واحد 5 هزار راسی دامداری جدید با ۱۳۰ نفر اشتغال مستقیم ایجاد کند، سه نیروگاه ۵ تا ۱۰ مگاواتی ایجاد شود، جذب سرمایه گذار پروژه پالایشگاه استان و... صورت بگیرید.
اما واقعیت امروز بام ایران نرخ بیکاری بالای 20 درصد، معضلات فرهنگی و اجتماعی ناشی از مشکلات اقتصادی، عدم توانایی در جذب سرمایه‌گذار، صنعت نیمه‌تعطیل، وعده‌های محقق نشده، مدیریت نقدستیز و مسامحه در برخورد با فساد است.
قطعا در دولت یازدهم خدماتی نیز صورت پذیرفته که به حمدالله به کرات از تریبون‌های مختلف از صدا و سیما تا رسانه‌ها و مطبوعات محلی به آن اشاره شده است اما این حجم از اقدامات هیچ تناسبی با مشکلات استان ندارد. ما معتقدیم که طی چهار سال می‌شد گام‌های بلندی برای استان چهارمحال و بختیاری برداریم. چهار سال فرصت کمی نیست. اما توان دولت آقای روحانی در همین حد است.
انتظار بیش از توان دولت ظلم به آقای روحانی است. به آقای روحانی ظلم نکنیم. چون طبع‌شان نازک است و توا‌شان محدود. ما در عصر روحانی مچکریم با انبوهی از مشکلات حل نشده و شعارهای بیشمار روبرو هستیم حکایت دولت روحانی در استان حکایت درجازدن است. به پایان عمر دولت یازدهم نزدیک میشویم و ما مانده ایم و یک املای پرغلط توسط دولتمردان. برای توسعه استان فرصتی تازه نیاز است، نقطه سر خط.
انتهای پیام/1028ج