زنگ خطر!!! ايمني غذايي در تيررس ناامني/ غذايي با طعم و بوي سياست

به گزارش جهانبین نیوز؛ به نقل از مشکات برين انسان، مخلوق خالقي تواناست که متفکر و آرمانگرا آفريده شده اما ضرورت جهت گيري صحيح قدرت تفکر برکسي پوشيده نيست و چنانچه در مسير مناسب حرکت نکند خسارات فراواني به بار خواهد آورد. تفکر انسان به کشف اسرار خلقت منجر مي شود و اين کشف، ذهن خلاق بشر را به سوي تغييرو دگرگوني سوق مي دهد. تغيير در همه زمينه هاي علمي از جمله ژنتيک و در اين مورد خاص پيدايش محصولات تراريخته.

پيچ و خم راه ايمني غذايي تا سلامت جامعه

توليد محصولات و فرآورده هاي غذايي سالم و ايمن به دليل نقش پررنگ در تندرستي روح و جسم انسان، از اهداف هميشگي دولت ها و سازمان هاي فراملي همچون سازمان جهاني بهداشت و فائو بوده است. اکنون با افزايش عرضه مواد غذايي در جهان تقويت ايمني مواد غذايي اهم تر مي شود. اما تا عمل راه بسي طولاني ست.... .

در کشاورزي مدرن، با مکانيزه کردن اين صنعت، افزون بر بهره گيري از ماشين آلات، استفاده از سموم دفع آفات، اصلاح ژنتيکي بذرها نيز صورت مي گيرد، که اين امر کميت توليد، بازدهي محصول و سودآوري اقتصادي را به همراه دارد، اما از سوي ديگر باعث کاهش کيفيت توليدات و فرآورده هاي کشاورزي مي شود. شايد زماني که دانشمندان به نوآوري هاي مکانيکي و شيميايي در زمينه صنعت و کشاورزي دست پيدا کردند هيچ گاه از پيامدهاي زيانبار آن آگاه نبوده يا به آن توجهي نداشتند!!!!!!!!

کميت، فدايي کيفيت!!!

دگرگوني در شيوه توليد، توزيع، مصرف و بهره گيري از مواد و کودهاي شيميايي براي افزايش کميت به جاي کيفيت به پيدايش عوامل بيماري زاي تازه و افزايش مقاومت ضدميکروبي منجر شده که ايمني مواد غذايي را به چالش کشيده است.

استفاده پيوسته و بي رويه از سموم و کودهاي شيميايي در کشاورزي به ويژه در توليد محصول هاي گلخانه اي، استفاده از آب هاي آلوده در آبياري و... نمونه هايي از مشکلات فراواني است که کشاورزي کشورمان را به بستري آسيب زا تبديل کرده و به توجه جدي و پيگيري هاي مسوولانه کارشناسان و دست اندرکاران نيازمند است.

بروز انواع بيماري ها به ويژه شيوع سرطان هاي گوناگون ميان افراد جامعه يکي از مهمترين پيامدهاي ناشي از کميت سنجي به جاي کيفيت خواهي است.

بي‌توجهي به استانداردهاي بسته‌بندي در صنعت غذا

در سال‌هاي اخير شرکت‌هاي بسته‌بندي مواد غذايي رو به فزوني مي باشند، بدين صورت که يک برند فقط با يک سري خط بسته‌بندي، اقدام به آماده سازي مواد غذايي (ولو فرآوري شده) نظير روغن، برنج، قند و شکر، رب گوجه فرنگي، مربا و عسل، لبنيات و... در بسته‌بندي‌هاي دلخواه مشتريان مي‌نمايد.

اين نکته حائز اهميت است که گسترش سريع صنعت بسته‌بندي در مقايسه با رکود نظارت بر اين مجموعه‌ها، نبايد منجر به کاهش سطح ايمني و سلامت غذايي جامعه شود. چه بسا مديراني که به واسطه عرضه زودتر محصول به بازار و دريافت سود بيشتر اقدام به تهيه مواد اوليه نامرغوب نموده و يا به استانداردهاي ايمني شغلشان توجهي نمي‌کنند.

اما در کنار همه مضرات پيش رو در مرحله توليد، نوع بسته بندي و...، با معضلي ديگر در فروشگاه هاي عرضه مواد غذايي مواجه هستيم (که البته معضل به مرحله قبل، يعني توليدکننده و مدير کارخانه برمي گردد)، مواد بسته بندي شده اي ارائه مي شود که هيچ رنگ و بويي از اسم مندرج روي پاکت يا بطري به خود نديده!!!!!

آبليمويي که فقط رنگ آب ليمو است!!!!! رب گوجه فرنگي که فقط ظاهري هم رنگ گوجه دارد اما از چه توليد شده، تنها کارخانه دار مي داند و بس!!!!! و هزاران جنس ديگر... . از اين نمونه ها زياد در فروشگاه هاي شهر مشاهده مي شود، نظارت پايدار و پيوسته، حلقه مفقوده تخلفات در اين عرصه مي باشد.

محصولات تراريخته

مهم ترين چالش پيشرو عصر حاضر در عرصه صنايع غذايي، توليدات تراريخته مي باشد که همسو با افزايش جمعيت و نياز بيشتر به مواد غذايي و کاهش استفاده از سموم شيميايي، توليد اين محصولات به ميان آمد. مواد غذايي تراريخته (دستکاري شده ژنتيکي) به محصولاتي اتلاق مي‌شود که از انتقال يک يا چند ژن بين دو نوع موجود زنده مختلف به وجود مي‌آيد. کارشناسان معتقدند اين علم هنوز به پختگي لازم نرسيده و کشت و کار اين نوع محصولات اقدام عجولانه است که در کنار همه محسنات مانند پرمحصولي و مقاومت نسبت به آفات، ضررهاي جبران ناپذيري براي انسان و محيط زيست دارد.

سرطان، ‌اختلالات گوارشي، نازايي، عقيمي، کودکان ناسالم، تخريب‌هاي زيست محيطي و غيره از هزاران نوع خطر استفاده از اين محصولات است. هم چنين مشکلات متعددي نيز براي چرخه طبيعي اکوسيستمها و سلامتي انسانها به وجود مي‌آورد؛ چرخه‌اي که طي هزاران سال گذشته، به روال طبيعي خود ادامه داده و توسط انسان کمتر دستکاري شده است.

اين موارد چنان مضر است که مي‌تواند به‌عنوان يک «سلاح» تمام‌عيار عليه ملتها، و حتي براي «عقيم سازي نسل ها» مورد استفاده قرار گيرد. اما دانش محور بودن اين محصولات، سبب شده که تاکنون مسئولين کشور ما، از سر خيرخواهي و فارغ از نيت اربابان اين صنعت، حمايتهاي بي شائبه اي را از توليد اين محصولات انجام دهند، که جاي تأمل دارد....!!

بسياري کشورها از جمله آمريکا،‌ کانادا،‌ روسيه و آرژانتين استفاده از محصولات تراريخته‌ را در کشورهاي خود منع مي‌کنند. اما در کشور ما ايران محصولات تراريخته فراواني وارد کشور مي‌شود و هم چنين مجوز جهت توليد محصولات تراريخته نيز صادر مي شود!!!

از ديگر مضرات کشت و کار محصولات تراريخته مي توان به ايجاد آلودگي زيست محيطي اشاره کرد. هم چنين گرده‌هاي محصولات تراريخته مي‌تواند سبب گرم شدن کره زمين و افزايش مواد زائد ناسالم شود و سلامتي نسل آينده را تهديد کند.

از سوي ديگر محصولات تراريخته استفاده علف‌کش‌ها را افزايش مي‌دهد. محصولات تراريخته در مقابل برخي علف‌کش ها مقاوم مي‌شوند که براي از بين بردن بيماري بايد ميزان علف‌کش بيشتري مصرف کرد و اين عمل باقيمانده سموم را افزايش مي‌دهد. محصولات تراريخته براي پرندگان،‌ حشرات، دوزيستان و کلا اکوسيستم و اورگانيسم‌هاي خاک مضر است، اين محصولات تنوع زيستي را کاهش مي‌دهد، ‌منابع خاک را آلوده مي‌کند و توليد را ناپايدار مي‌سازد.

اما اين عوامل دليل براي پيشرفت در اين زمينه علمي نخواهد بود و بايد براي به کارگيري اين علم، مانند ديگر علوم سيري در جهت استفاده مفيد داشت.

توليد زيستي (ارگانيک)، اصل مهم کشاورزي پايدار

پايداري در کشاورزي و محيط زيست نه فقط در کشور ما بلکه در سراسر جهان تا اندازه زيادي ناديده گرفته شده و روز به روز سلامت انسان را در معرض خطرهاي گوناگون قرار مي گيرد و چالش هاي بسياري در محيط زندگي او ايجاد مي شود.
کشاورزي زيستي (ارگانيک) به عنوان شيوه اي از توليد در کشاورزي پايدار، چاره و راهکار مناسبي است که با کاهش خطرها و بيماري هاي ناشي از کاربرد مواد شيميايي در توليد فرآورده هاي کشاورزي، سلامت و ايمني غذايي را براي نسل کنوني و آيندگان به دنبال دارد.

اين نوع از کشاورزي همسو با توسعه پايدار، عملياتي است که با هدف کاهش مصرف نهاده هاي غيرطبيعي اجرا مي شود و در آن استفاده از کود و سموم شيميايي، مواد نگهدارنده سنتز شده، داروهاي شيميايي و ... کنار گذاشته مي شود. با به کارگيري روشهايي از اين قبيل در توليدات کشاورزي، با برنامه ريزي مناسب و اصولي و تعامل همه سازمان هاي دخيل در امر تأمين غذامي توان شعار ايمني غذا از مزرعه تا سفره را محقق کرد.

غذايي با طعم و بوي سياست...

در ميان همه مشکلاتي که استفاده از محصولات تراريخته دارد، نگاه دولت‌ها به اين محصولات بسيار خطرناک است به طوري که دولت‌ها به دليل مسائل سياسي اکثر خطرات و زيان‌هاي استفاده از محصولات تراريخته را انکار مي‌کنند، دولت‌ها زدن برچسب برروي محصولات تراريخته را که از ديگر نوع محصولات متمايز بشود را الزامي نمي‌کنند، برنامه مطالعه سلامت روي اين محصولات انجام نمي‌دهند و دولت‌ها اجازه مي‌د‌هند که محصولات تراريخته بدون نشاني و بدون اينکه مسائل هشداردهنده درباره آنها اعلام شود، در فروشگاه‌ها جا خوش کند!!!!!!!!

اين روزها بحث واردات و توليد محصولات کشاورزي تراريخته در کشور بسيار داغ است و عده اي طرفدار و متقابلاً برخي ديگر مخالف اين محصولات بوده و استفاده از آن را براي جامعه مضر مي دانند، اما آن چه در اين ميان حائز اهميت است، ارزش گذاري و توجه به سلامت جامعه، به دور از منافع مادي برخي توليدگان طمعکار مي باشد.

در اين بين، شناسايي اهداف دشمن، راه هاي جديدي که براي نفوذ و تسلط پيش گرفته و به آرامي، بدون هيچ گونه ردي از خود، به سفره ايراني هجوم آورده و سلامت آنها را نشانه گرفته است، بر کسي پوشيده نيست. دشمن بسيار مخفيانه از ابزار غذا براي صدمه زدن به کشور، امنيت ملي، سلامت جامعه، منابع و ذخاير کشور و تهي کردن نظام از درون تلاش مي کند. در ظاهر صحبت از صلح و مذاکره و معاهده و عهدنامه و غيره مي کند ولي در باطن به دشمني خبيثانه خود ادامه مي دهد. علاوه بر اين براي منافع شخصي خود و با هدف کاهش جمعيت، با سلاح هاي مدرن خود از قبيل واکسن، دارو و راحت ترين و فراگيرترين سلاح يعني غذاي ناسالم مردم را بيمار مي کنند. بايد مثل هميشه هشيار و بسيار بصير بود، زيرا همانطور که مقام معظم رهبري فرمودند بزرگترين تهديد فعلي کشور ما، تهديدات نرم است و متأسفانه شناخت پديده هاي جنگ نرم غذا و دارو و موارد ديگر بسيار پيچيده است.دانشمندان، سياستمداران و مسئولين ما بايد بسيار هشيار و دقيق عمل کنند و توطئه هاي شوم دشمنان را نقش بر آب کنند.

نرگس رياحي

انتهای پیام۱۰۲۶ج/۱۰۲۰ج