تعریف، پیشینه و سوپرپک‌ها
پک (PAC) و یا کمیته فعالیت سیاسی (Political Action Committee) نامی است که به هر گروه غیردولتی اطلاق می‌شود که با هدف انتخاب یک نامزد انتخاباتی یا پیش بردن یک برنامه قانون‌گذاری سازماندهی و تأمین مالی شده است. تعریف نیکولاس کانفسور از سوپرپک بدین شرح است: سوپرپک یک کمیته سیاسی است که هدف اصلی آن تأثیر بر انتخابات است و قادر به دریافت کمک‌های مالی نامحدودی از شرکت‌ها، اتحادیه‌ها یا افراد ثروتمند است، به شرطی که این پول به طور مستقل از کمپین نامزدها خرج شود. اصطلاح "سوپر پک" در سال 2010 پس از تصمیم دادگاه عالی آمریکا علیه کمیسیون انتخابات فدرال باب شد. بنا بر رأی دادگاه، طبق متمم اول قانون اساسی آمریکا، دولت اجازه منع هزینه‌های مستقل از سوی شرکت‌ها و اتحادیه‌ها را با مقاصد سیاسی ندارد. اندکی بعد، دادگاه استیناف آمریکا در مورد پرونده پک speechnow.org علیه کمیسیون انتخابات فدرال حکم صادر کرد که برای حمایت از گروه‌هایی که تنها به صورت مستقل هزینه می‌کنند هیچ گونه محدودیتی وجود ندارد. تفاوت سوپرپک‌ها با کمیته‌های تبلیغاتی سنتی در این است که سوپرپک‌ها اجازه اهدای مستقیم پول به نامزدها را ندارند. در عوض، می‌توانند پولشان را صرف مخارج آن ها بکنند . سوپرپک‌ها موظفند اسامی اهداکنندگانشان را اعلام کنند و اجازه هماهنگی با نامزدها یا برنامه‌هایی را که از آنها هواداری می‌کنند ندارند.
ترجمه: می‌خواهم همین جا از تمام مردم بی‌اهمیتی که هیچ نقشی در پیروزی من نداشتند تشکر کنم!
جمهوری خواهان در صدر حمایت سوپر پک هااز آن پس، سوپرپک‌ها کمپین‌هایی را در حمایت از برنامه‌هایی خاص، و بیشتر در دفاع از نامزدهای ریاست جمهوری جمهوریخواه، به راه انداخته‌اند. از آنجایی که طبق رأی دادگاه سوپرپک‌ها هیچ محدودیتی در هزینه کردن ندارند، ارقام بالایی در حمایت از نامزدها هزینه می‌شود. برای نمونه سوپرپک حامی رامنی، restore america، برای این چرخه انتخاباتی 12.2 میلیون دلار گردآوری کرده و تبلیغات بی‌شماری در آیووا علیه نیوت گینگریچ به راه انداخته است. سوپر پک حامی گینگریچ، winning our future، نیز یک مستند 28 دقیقه‌ای به نام "وقتی میت رامنی به شهر آمد" را پخش کرد که در آن حرفه رامنی به باد انتقاد گرفته شده است.
میت رامنی، از نامزدهای جمهوریخواه مدافعان سوپرپک‌ها ادعا می‌کنند که در متمم اول قانون اساسی در آزادی بیان دفاع شده است، و این گونه استدلال می‌کنند که این یک سیستم عادلانه است، چرا که نامزدها اجازه هماهنگی با سوپرپک‌ها را ندارند. از سوی دیگر، مخالفان این استدلال را قبول ندارند و ارقام بیش از 2 میلیارد دلاری که از سوی سوپرپک‌ها برای انتخابات ریاست جمهوری پیش رو هزینه شده است بسیاری را نگران کرده است. آنها همچنین ادعا می‌کنند که عدم هماهنگی با نامزدها عملاً افسانه‌ای بیش نیست و گسترش تبلغات منفی بسیاری را آزرده کرده است.
نیوت گینگریچ، از نامزدهای جمهوریخواه
جمهوری خواهان در تلاش برای خرید انتخابات
انتخابات ریاست جمهوری 2012 بدون شک تا به این لحظه پرهزینه‌ترین انتخابات در طول تاریخ بوده است. اندکی پس از دادگاه 2010، انتخابات میان‌دوره سنا آغاز گردید. سیلی از پول روانه مبارزات ریاست جمهوری و سنا شد که بیشترشان از سوی افراد گمنام بود. مقامات دموکرات هشدار دادند که این رویه چیزی جز تلاش اهداکنندگان ثروتمند جمهوریخواه برای خریدن انتخابات نیست. سه سال پیش در انتخابات ریاست جمهوری 2008، اگر یک کمیته سیاسی قصد تبلیغات برای یک نامزد خاص را داست، باید صدها کمک مالی 5000 دلاری و یا کمتر گردآوری می‌کرد. اما امروز یک کمیته سیاسی این قدرت را دارد که با یک تماس تلفنی کمک نامحدودی از یک شرکت، اتحادیه یا فرد دریافت کند.
تعداد سوپرپک ها و میزان سرمایه گذاری آن ها در سال 2010 و 2012برای نمونه، در روز 27 مه مدیر اجرایی شرکت dreamworks، جفری کاتزنبرگ، 2 میلیون دلار به سوپرپک لیبرال Priorities USA Action کمک کرد. و یا در روز 31 مارس شرکت مرموز F8 LLC در یوتا 1 میلیون دلار به سوپرپک حامی میت رامنی، Restore Our Future، کمک کرد.
شرکت انیمشن‌سازی دریم وورکس، از سرمایه‌داران بزرگ آمریکایی، که 2 میلیون دلار به سوپرپک لیبرال priorities usa action کمک مالی کرده است.
امسال سوپرپک‌های متعددی با هدف حمایت از دموکرات‌ها برای پیروزی در انتخابات مجلس نمایندگان و انتخاب مجدد باراک اوباما در سال 2012 شکل گرفتند.
بنا بر تحقیقاتی از سوی مرکز سیاست های پاسخگو، تمامی سوپرپک‌های لیبرال در طول نیمسال نخست سال 2011 جمعاً 7.61 میلیون دلار کمک گردآوری کرده‌اند. جالب آن که بیش از 80 درصد از این پول از سوی تنها 23 اهداکننده اهدا شده است.
از 6.24 میلیون دلاری که این 23 اهداکننده اهدا کرده‌اند:
- 45 درصد را افراد دخیل در صنعت سرگرمی،
- 26 درصد را مدیران اجرایی، از جمله مدیران اجرایی صنعت سرگرمی و
- 25 درصد را اتحادیه‌ها اهدا کرده‌اند.
در همین حال، سوپرپک‌های محافظه‌کار نیز تا کنون 17.6 میلیون گردآوری کرده‌اند که 80 درصد از این پول را تنها 35 اهداکننده اهدا کرده‌اند.
از 14.155 میلیون دلاری که این اهداکنندگان اهدا کرده‌اند:
- 66 درصد را مدیران اجرایی،
- 18 درصد را بخش مالی شرکت های بزرگ و
- 16 درصد را افرادی از کارکنان Bain Capital، شرکتی که رامنی در دهه 80 پایه‌گذاری کرد اهدا نموده‌اند.
در ادامه جدولی از مجموع پولی که اصلی‌ترین سوپرپک‌ها در نیمسال نخست امسال اهدا کرده‌اند آمده است. مجموع پول‌ها نشانگر تمامی پول‌های اهدایی بین 1 ژانویه و 30 ژوئن است:
مجموعه کمک‌های مالی که سوپرپک‌ها در نیمسال نخست سال 2011 گردآوری کرده‌اند. حرف C جمهوریخواه، حرف L لیبرال
در ادامه جزئیات سوپرپک‌های اصلی سال 2011 به همراه اطلاعاتی از اهداکنندگان و ایدئولوژیشان آمده است.
Restore our future یک گروه محافظه‌کار که با کمک‌های متعددی از سوی میت رامنی برای کمک به کمپین ریاست جمهوری رامنی تأسیس شد. بنیان‌گذاران شامل مشاور پیشین ژنرال رامنی، چارلز آر. اسپایز، کارل فورتی مدیر سیاسی کمپین 2008 رامنی و لری مک‌کارتی، یکی از اعضای تیم رسانه‌ای 2008 رامنی هستند. آدرس وبسایت: http://www.restoreourfuture.com/ مجموع کمک‌های جمع آوری‌شده: 12.2 میلیون دلار اهداکنندگان: بسیاری از حامیان، مدیران ارشد و یا افراد وابسته به بین کاپیتال هستند. به تازگی رسانه‌ها بر روی W Spann LLC، شرکتی که 1 میلیون دلار به این سوپرپک کمک کرد و اندکی بعد منحل شد متمرکز شده‌اند. اندکی بعد مشخص شد که اهداکننده پنهان در پشت این شرکت، حامی دیرینه رامنی و مدیر پیشین بین کاپیتال، ادوارد کونارد، بوده است.
حامیان مالی این سوپرپک که 125هزار دلار و یا بیشتر اهدا کردند
American Crossroads
یک گروه محافظه‌کار که تا حدودی از سوی رئیس پیشین کمیته ملی جمهوریخواه، اِد گیلپسی و کارل روو، یکی از مشاوران پیشین رئیس جمهور جورج دابلیو بوش پایه‌گذاری شده است. این گروه پرهزینه‌ترین سوپرپک در سال 2010 بود. برنامه‌اش در این چرخه انتخاباتی شکست دادن اوباما و نامزدهای دموکرات کنگره است. وبسایت: http://americancrossroads.org/ مجموع کمک‌های جمع آوری‌شده: 3.9 میلیون دلار اهداکنندگان: این سوپرپک طی نیمسال نخست سال 2011 89 درصد از پولش را از سه نفر دریافت کرده است: 2 میلیون دلار از مدیر اجرایی پیشین و میلیاردر Univision ، جری پرنچیو، 1 میلیون دلار از میلیاردر روبرت رولینگ، بنیان‌گذار TRT holdings، و 500 میلیون دلار از مولتی میلیونر باب پری، مدیر اجرایی پری هومز.
اهداکنندگان به این سوپرپک که 50.000 دلار و یا بیشتر اهدا کردند
Priorities USA Action
یک گروه لیبرال که به دست دو دستیار ارشد پیشین کاخ سفید پایه‌گذاری شد و هدفش کمک به انتخاب دوباره اوباما است. بنیان‌گذاران دبیر مطبوعاتی پیشین کاخ سفید، بیل برتون، و مشاور ارشد پیشین، شان سوئینی، هستند. وبسایت: http://www.prioritiesusaaction.org/welcome مجموع کمک‌های جمع آوری‌شده: 3.2 میلیون دلار اهداکنندگان: بیش از 63 درصد از بودجه این گروه را که یک نفر، یعنی مدیر ارشد دریم وورکس، جفری کاتزنبرگ، اهدا کرده است.
اهداکنندگان به این سوپرپک که 50 هزار دلار و یا بیشتر اهدا کردند
جفری کاتزنبرگ، مدیر ارشد دریم وورکس، که به تنهایی 2 میلیون دلار به سوپرپک لیبرال priorities USA action را اهدا کرده است.
American Bridge 21st Century
یک گروه لیبرال که توسط دیوید بروک، مدیر ارشد media matters و یکی از عوامل برجسته حزب دموکرات پایه‌گذاری شده است. مدیریت این گروه برعهده رادل مولینو، یکی از دستیاران ارشد ارتباطات سنا، هری رید، است. این گروه "جناح تحقیقاتی اوپوزیسیون غیررسمی دموکرات‌ها" نامیده می‌شود. مجموع کمک‌های جمع آوری‌شده: 1.6 میلیون دلار اهداکنندگان: گزارش‌های مالی کمپین حاکی از آن است که این گروه دارای اهداکنندگان دائمی و دیرینه‌ای شامل استفان بینگ، تهیه‌کننده هالیوود، و پیتر لویس، مدیر اجرایی شرکت بیمه پیش‌رو است.
اهداکنندگان به این سوپرپک که بیش از 100.000 دلار اهدا کرده‌اند
سرمایه داران نتیجه انتخابات را می خرندفعالیت انتخاباتی سوپرپک ها در آمریکا یکی از مصادیق نظام سرمایه داری و امپریالیسم به شمار می رود. نظامی که حتی رئیس جمهور نیز منتخب طبقه سرمایه دار و صاحبان ثروت و قدرت است. آن که مردم به عنوان نامزد ریاست جمهوری به او رأی می دهند، در حقیقت منتخب سرمایه داران آمریکاست که به مرحله نهایی از رقابت رسیده است. جمهوری خواه یا دموکرات در این میان تفاوت چندانی از نظر ساختار انتخاب ندارد. نامزدهای جمهوری خواه و دموکراتی که به مرحله نهایی انتخاب می رسند، در واقع دو نامزد منتخب دو طیف سرمایه دار هستند. سیاست های اقتصادی برای بهبود شرایط زندگی مردم، اشتغال، حل مشکلات و بحران ها و ... هیچ یک نقش چندانی در انتخاب نداشته و آنچه مهم است، پیش برد سیاستی همسو با سرمایه دارانی است که با کمک های میلیاردی خود و سرمایه گذاری بر روی یک نفر، وی را تا مقام ریاست جمهوری کشوری چون آمریکا که خود را مهد دموکراسی می داند، بالا می آورد.
طبیعتاً هر قدر تبلیغات بیشتری برای یک نامزد انتخاباتی انجام گیرد، آن نامزد شانس بیشتری برای موفقیت در انتخابات خواهد داشت. رئیس جمهور کاری به جز سیاست گذاری براساس منافع این شرکت ها و سرمایه داران نخواهد داشت. سرمایه داری که میلیون ها دلار هزینه تبلیغات رئیس جمهور کرده، قطعا با بررسی منافع و عواید متعاقب انتخاب فرد مورد نظر دست به چنین سرمایه گذاری زده است؛ و البته چه سرمایه گذاری از این پر سودتر؟! درنهایت مبارزه انتخاباتی، نبردی است میان سرمایه‌داران و نه نامزدها و حتی مردم عادی یا همان 99 درصد. به بیان دیگر، سرمایه‌داران نتیجه انتخابات را می‌خرند.
آیا فعالیت سوپرپک‌ها مغایرتی با دموکراسی دارد؟
یکی از شروط دموکراسی این است که تمامی افراد حقی مساوی در تعیین نتیجه انتخابات دارند. اما این سوال پیش می‌آید که آیا با وجود تأثیرگذاری شدید سرمایه‌داران بر نتیجه انتخابات، همچنان این حق مساوی است؟ آیا در این نظام حق هر کسی همان یک رأیی است که داخل صندق می‌اندازد؟ آیا یک معلم یا یک کارگر یا یک کارمند ساده با سرمایه‌داری که به تنهایی 2 میلیون دلار برای حمایت از نامزد دلخواهش هزینه می‌کند نقشی مساوی در تعیین نتیجه انتخابات و سیاست‌های آتی ایفا می‌کنند؟ بدیهی است نامزدی که با کمک مالی مثلاً 2 میلیون دلاری یک سرمایه‌دار بر سر قدرت آمده باشد، در آینده نیز هنگام تصمیم‌گیری‌های سیاسی مصالح آن فرد را در نظر خواهد گرفت.
برخی از منتقدان فعالیت سوپرپک‌ها را مغایر با اصول دموکراسی می‌دانند
برخی منتقدان بر این باورند که فعالیت سوپرپک‌ها منجر به فساد در انتخابات شده است، هر چند نظر دادگاه عالی این است که هزینه کردن گروه‌های مستقل برای ابراز نظر سیاسیشان فساد مالی محسوب نمی‌شود. بسیاری از این منتقدان نگرانند که سوپرپک ها با روانه ساختن این حجم وسیع از پول به سرمایه داران این امکان را می دهند که در این روند سیاسی صدایشان بلندتر از افرادی که فاقد این گونه روابط مالی با سرمایه‌داران هستند به گوش دیگران برسد. ملودی کرادر مِیِر، یک اندیشمند سیاسی، در این رابطه می گوید: "بدترین احتمال این است که [سوپرپک ها] قدرت سیاسی گروه کوچکی از سرمایه‌داران یا شرکت‌ها را تقویت می‌کنند و در این مسیر، قدرت تک تک آمریکایی‌ها تضعیف می‌شود...[سوپرپک ها] شرایط را برای نامزدهای مستقل که با افراد نفوذی و آن‌هایی که کمک مالی گردآوری می‌کنند رابطه صمیمانه‌ای برقرار نکرده‌اند دشوار می‌سازد... در این شرایط آنها نمی‌توانند در میان نامزدهایی که سرمایه‌داران بزرگ پشت آن ها هستند صدای خود را به گوش دیگران برسانند... اگر نامزدی مولتی میلیونرهایی را در پشت خود نداشته باشد تا برای رساندن پیامش به گوش دیگران پول خرج کنند، رساندن صدایش به گوش دیگران به مراتب دشوارتر خواهد شد."
خط کشیدن سوپرپک ها بر شعار "we the people" ، "ما به عنوان مردم آمریکا..." که قانون اساسی آمریکا با این عبارت شروع می شودیکی دیگر از منتقدان "می‌می مرزیانی"، مشاور برنامه دموکراسی در "مرکز برِنا با هدف گسترش عدالت" در دانشگاه حقوق نیویورک است. نقش او در این مرکز بررسی نقش پول در سیاست، حقوق رأی‌گیری و نقص‌های عملکردی قانون است. او در این باره می‌گوید که نظر دادگاه "برای هر کسی که تا به حال با حقیقت نظام سیاسی ما برخوردی داشته است، کاملاً احمقانه است." برای مثال کمک 5 میلیون دلاری "آدِلسون" را در حمایت از پکِ تبلیغاتی گینگریچ در نظر بگیرد. مرزیانی می‌گوید این که فرض کنیم تزریق چنین پولی مثلاً "در لحظات حساس" سبب نمی‌شود که آن نامزد "به گونه‌ای نسبت به آن فرد احساس دین کند کاملا با منطق در تضاد است." به علاوه، به گفته مرزیانی قوانین اعلام اسامی اهداکنندگان دارای نواقصی است. اهداکنندگانی که می‌خواهند گمنام بمانند می‌توانند با حمایت از طریق سازمان‌های غیرانتفاعی، که اجباری به افشای اسامی اهداکنندگانشان ندارند، این اقدام خود را پنهان نگاه دارند. پروفسور "کراودر میر" اما روزنه امیدی نیز می‌بیند و معتقد است که سوپرپک‌ها می‌توانند دارای تأثیر مثبتی نیز باشند. "نکته مثبتی که در این اتفاق نهفته است این است که تبلیغات بیشتر سبب می‌شود مردم اطلاعات بیشتری درمورد کمپین‌ها به دست آورند و اشتیاق بیشتری نسبت به نظام سیاسی پیدا کنند. اخیراً میزان مشارکت مردم نسبتاً کاهش یافته است. شاید فعالیت سوپرپک‌ها موجب شود که بیش از پیش توجه مردم را معطوف به انتخابات کنند."
نظرسنجی واشنگتن پست: 69 درصد از مردم خواستار غیرقانونی شدن و 25 درصد از مردم خواستار قانونی ماندن فعالیت سوپرپک‌ها هستند طبق نظرسنجی مرکز مطالعات Pew، دو سوم از مردم آمریکا که نسبت به ظهور این گروه‌ها در سیاست آگاهی دارند بر این باورند که سوپرپک‌ها دارای تأثیر منفی بر انتخابات هستند. از آن گذشته، میزان تبلیغات تلویزیونی که سوپرپک‌ها نمایش می‌دهند به قدری زیاد است که مخالفت بسیاری از مردم را برانگیخته است. بسیاری از نامزدها نیز ادعا کرده‌اند که با فعالیت سوپرپک‌ها مخالفند. نیوت گینگریچ و ریک سنتروم با این که خود به سوپرپک‌ها متکی هستند، آنها را محکوم کرده‌اند. با وجود حمایت این گروه‌ها از میت رامنی در آیووا، او آرزو کرده است که سوپرپک‌ها "محو شوند". جان هانتسمن از انتخابات کناره‌گیری کرده و گفته است که "این مبارزه به یک سری حملات منفی و شخصی تنزل یافته که شایسته مردم ما نیست". تبلیغات به نمایش‌درآمده از سوی سوپرپک‌ها اغلب دارای بار منفی و در جهت رد نامزدهای دیگر است تا تبلیغ برای یک نامزد. از آن گذشته، در بسیاری از این تبلیغات اطلاعات نادرست و یا نیمه‌درستی ارائه می‌شود. برای نمونه، در یک مستند ضد رامنی که یکی از سوپرپک‌های حامی گینگریچ پخش کرده بود، به قدری اطلاعات اشتباه وجود داشت که خود گینگریچ آن را مردود دانست.
بنیاد آدلسون، بازوی اسرائیل در انتخابات آمریکا شلدون آدلسون یهودی و از ثروتمندترین افراد جهان است که به امپراطور کازینوها و قمارخانه های آمریکا و سراسر جهان از جمله ماکائو، چین و نقاط توریستی دیگر جهان شهرت دارد. آدلسون اسرائیلی همچنین بنیادی تحت عنوان "بنیاد خاندان آدلسون" راه اندازی کرده است که هدف اصلی و عایدات آن به اذعان سایت رسمی این بنیاد، کمک به دولت اسرائیل و یهودیان است.
شلدون و مریم آدلسون صهیونیستآدلسون از صهیونیست های تندرو و طرفدار جمهوری خواهان تندروتر از خود است و تا کنون از هیچ کمکی به آن ها دریغ نکرده است. آدلسون همواره با حاشیه های فراوانی نیز مواجه بوده است. در آخرین مورد و در حاشیه رقابت های انتخاباتی با دموکرات ها، شورای یهودیان دموکرات آمریکا، آدلسون و کارمندانش را به فساد اخلاقی و فحشا متهم کرد. این شورا با انتشار اسنادی از یکی از کارمندان سابق آدلسون، این اتهامات را مطرح کرده است.
واشنگتن پست در همین رابطه می‌نویسد: " شلدون آدلسون، کازینودار بزرگ به تازگی یک چک 5 میلیون دلاری به گروه حامی نیوت گینگریچ اهدا کرده و بزرگترین کمک مالی شخصی را در تاریخ آمریکا رقم زد. آدلسون به خاطر حمایتش از سیاست‌های تندروانه به نفع اسرائیل مشهور است." وی همچنین 10 میلیون دلار نیز به میت رامنی و کمپین وی کمک کرده تا تمام توان خود را برای بیرون کردن اوباما از کاخ سفید بکار گیرند.
آدلسون حامی مالی و بازوی رسانه‌ای بنیامین نتانیاهو در اسرائیل نیز هست. وی صاحب امتیازی روزنامه اسرائیلی "اسرائیل ها یوم" را برعهده دارد.
بنیاد خاندان آدلسون/ لابی ثروتمند اسرائیل در آمریکا
آدلسون در میان یهودیان آمریکا، به فساد اخلاقی، فساد مالی، کسب درآمدهای نامشروع مشهور بوده و شورای یهودیان دموکرات آمریکا، از جمهوری خواهان خواسته از پذیرفتن "پول های کثیف" آدلسون خودداری کنند.
American crossroadsبراساس آخرین گزارش ها، قدرتمندترین سوپرپک آمریکا با هدف بیرون راندن اوباما از رقابت در حال آماده شدن برای پخش تلویزیونی حملات تبلیغاتی شدیدی در سرتاسر کشور علیه او است. این گروه توسط استراتژیست ارشد بوش، کارل راو، پایه‌گذاری شده است. American crossroads سال گذشته به تنهایی بیش از 50 میلیون دلار کمک مالی گردآوری کرده است و در نظر دارد برای انتخابات 2012 بیش از 200 میلیون دلار هزینه کند.
در انتخابات آمریکا مجموع کمک های انتخاباتی 47 نفر به بیش از 131 میلیون دلار می رسد که نزدیک به 60 درصد کمک های انتخاباتی را در بر می گیرد
طبیعتاً رئیس جمهور آمریکا رئیس جمهور این 47 نفر و مجری برنامه ها و خواسته های آن ها خواهد بودلوئیس برندیس کارشناس و حقوقدان مطرح اندیشکه دموس آمریکا، همزیستی دموکراسی و اقتصاد کاپیتالیستی را بدلیل تداخل ارزش ها ممکن نمی داند و معتقد است اصول دموکراسی همواره بوسیله ارزش های اقتصاد سرمایه داری نقض می شوند. به اعتقاد وی، این دموکراسی و نظام برخواسته از آن است که باید اصول اقتصادی را تعیین کند، اما در حال حاضر در آمریکا این اقتصاد سرمایه داری است که سیاست و دموکراسی را تحت الشعاع خود قرار داده و برای آن تعیین تکلیف می کند. به اعتقاد وی، مردم آمریکا می توانند اندک نواقص و کاستی های اقتصادی را تحمل کنند، اما نابرابری سیاسی مسئله و ارزشی است که هیچ کس قادر به تحمل آن نیست. مردم آمریکا خواستار این هستند که شعار "هر فرد یک رأی" در عمل محقق شود. برندیس معتقد است: می توان دموکراسی داشت، و می توان سرمایه یک کشور را دست افراد معدودی بطور متمرکز داشت، اما داشتن این دو با هم ممکن نیست."
نتیجه انتخابات در مهد دموکراسی و مدعی شماره یک در گسترش دموکراسی به سراسر دنیا، با سرمایه گذاری سرمایه داران رقم خواهد خورد و مردم آمریکا نیز تنها گزینه منتخب این گروه برتر 1 درصدی را انتخاب خواهند کرد و سیاست های چهار سال آینده را نیز آنگونه که میلیاردهای آمریکایی می پسندند و به آن ها گوشزد می کنند به پیش خواهند برد. هر شهروند آمریکایی یک حق رأی در این انتخابات خواهد داشت اما آیا رأی یک شهروند عادی با رأی سرمایه داری که میلیون ها دلار به نامزد مورد نظر خود کمک کرده، تاثیری یکسان در نتیجه انتخابات خواهند داشت؟ یا مانند آنچه جورج اورول در کتاب "مزرعه حیوانات" می نویسد، " همه حیوانات با هم مساوی اند، اما برخی مساوی ترند" ؟!