زنان خانه دار به عنوان رکن اصلي هر خانواده هميشه دغدغه تامين نيازهاي مالي و تامين آتيه خويش را داشته اند از گذشته تا به امروز مادران و بانوان خانه دار، جزو آسيب پذير قشر جامعه بوده اند.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۱۷ مهر ۱۳۹۵ - ۱۰:۰۶
کد مطلب : ۳۱۰۳۶
اهميت و ضرورت بيمه زنان خانه دار
بيمه زنان خانه دار راهکاري براي مقابله با شغل هاي دونِ شخصيت زن
به گزارش جهانبین نیوز؛ به نقل از مشکات برين «زنان خانه‌دار» شايد از مظلوم‌ترين اقشار جامعه باشند که درآمدي ندارند اما براي بيمه شدن بايد در زمره حرفه و مشاغل آزاد قرار گرفته و به همان ميزان بايد حق بيمه پرداخت کنند. با وجود مطالبه رهبر معظم انقلاب براي حمايت از کار زنان در خانه اما دولتي‌ها وعده ارزش‌گذاري کار زنان خانه‌دار را به آينده موکول کردهاند و بايد ديد در نهايت آيا حمايت از زنان خانه‌دار قانوني مي‌شود يا نه؟
زنان خانه دار به عنوان رکن اصلي هر خانواده هميشه دغدغه تامين نيازهاي مالي و تامين آتيه خويش را داشته اند از گذشته تا به امروز مادران و بانوان خانه دار، جزء آسيب پذيرین اقشار جامعه بوده اند، با توجه به مسئله تورم و شرايط موجود در جامعه، زنان خانه دار بايد به فکر تامين آتيه و پس اندازي مطمئن براي آينده خود باشند .خانه داري در ساير کشورها به عنوان يک شغل محسوب شده و داراي حقوق، بيمه و مزايا است. دختران امروز و مادران فردا بايد به آتيه خود اهميت بدهند. برخي گمان مي کنند فقط بيمه سلامت براي ايرانيان کافي است، اين در حاليست که تامين آتيه افراد در عصر کنوني امري اجتناب ناپذير است. نگاهي به تاريخچه آغاز اين مطالبه نشان مي دهد که بخشي از بيمه زنان خانه‌دار طي چند سال و براي تعدادي اجرا شده و سپس متوقف شده است. مجددا با تلاش فعالان ديگر حتي به قانون بودجه هم راه يافته، اما با انتقاد شوراي نگهبان و ضرورت ارايه قانوني جديد مواجه شد و طرح مجدد تخصيص اعتبار براي بيمه زنان خانه‌دار، در بودجه مقبول واقع نشد. طبق بررسي‌هاي انجام شده زناني که امنيت خاطر دارند و نگراني از آينده‌اي نامعلوم ذهن و فکر آنان را مغشوش نکرده است، بهتر مي‌توانند کانون خانواده را گرم و پايدار نگه دارند. نگراني و نبود امنيت ضربه‌هاي روحي شديدي به زنان مي‌زند و ثبات خانواده را برهم مي زند. اطمينان نسبي از آينده، سرنوشت زنان را به گونه‌اي مناسب رقم خواهد زد.سال‌هاست موضوع تحت پوشش قرارگرفتن زنان خانه‌دار و همچنين برقرار کردن يک حقوق به عنوان مستمري براي اين قشر از سوي نهادهاي مختلف دولتي مطرح است و همواره از آن به عنوان يک ضرورت ياد مي‌شود ولي تاکنون اقدام منسجمي در اين باره انجام نشده اما برخي شرکت‌هاي بيمه خصوصي اقدام به اجراي اين طرح کردهاند.
آمارهاي سرشماري سال 90 نشان مي‌دهد که نرخ فعاليت اقتصادي زنان داراي تحصيلات عالي حدود 31 درصد و نرخ فعاليت اقتصادي مردان داراي تحصيلات عالي 60.44 درصد بوده است. يعني بر اين اساس حدود 69 درصد زنان داراي تحصيلات دانشگاهي بيکار يا به تعبيري خانه‌دار محسوب مي‌شوند. در گزارش ديگري هم اعلام شده، در سال 90 از ميان زنان 10 سال سن به بالاي کشور، 10 درصد شاغل، 2.6 درصد بيکار در جست‌وجوي کار، 20.1 درصد محصل، 2.5 درصد داراي درآمد بدون کار و 61 درصد خانه‌دار بودند. در واقع بر اساس اين گزارش، 87 درصد از زنان کشور به لحاظ اقتصادي غيرشاغل محسوب مي‌شدند.
موضوع اشتغال زنان و البته حمايت از شغل‌هاي منحصر به زنان چندسالي است که به طور جدي در کشور مطرح شده و پيگيري مي‌شود. حالا آنگونه که آمارها هم نشان مي‌دهد حدود 60 تا 70 درصد جمعيت کشور خانه‌دار هستند و بخش زيادي از اوقاتشان را در اين بخش صرف مي‌کنند. موضوعي که کمتر به آن توجه شده و به نسبت هم کمتر براي آن سرمايه‌گذاري شده است.
نکته جالب توجه در اين موضوع اين است که طرح حمايت از زنان خانه‌دار که از ابتداي دهه 80 شروع شده حالا نزديک 15 سال از آينده گذشته و هرچه زمان بگذرد زنان بيشتري هستند که شانس استفاده از اين حمايت‌ها را از دست مي‌دهند و براي مثال اگر زن خانه‌داري در آن زمان 45 ساله بوده، حالا در آستانه 60 سالگي مي‌توانست از حمايت‌هاي اجتماعي اين بيمه بهره‌مند شود که البته هنوز هم اجراي اين طرح‌ها با اما و اگرهايي روبرو است.
علاوه بر آمارها و سخنان مسئولان، رهبر معظم انقلاب اسلامي هم بر ضررت حمايت دولت از زنانه خانه‌دار هموار تاکيده داشته‌اند.
رهبر معظم انقلاب در خصوص موضوع اشتغال بانوان مي‌گويند: «اشتغال بانوان از جمله‌ي چيزهائي است که ما با آن موافقيم. بنده با انواع مشارکت‌هاي اجتماعي موافقم ... منتها دو سه تا اصل را بايد نديده نگرفت. يک اصل اين است که اين کار اساسي را - که کارِ خانه و خانواده و همسر و کدبانوئي و مادري است - تحت‌الشعاع قرار ندهد. به نظرم ميرسد مواردي داشتيم که خانم‌هائي اينطور عمل مي‌کردند. البته يک قدري به آنها سخت ميگذرد؛ هم درس خواندند، هم درس دادند، هم خانه‌داري کردند، بچه آوردند، بزرگ کردند، تربيت کردند. پس ما با آن اشتغال و مشارکتي کاملاً موافق هستيم که به اين قضيه‌ي اصلي ضربه و صدمه نزند؛ چون اين جايگزين ندارد. شما اگر بچه‌ي خودتان را در خانه تربيت نکرديد، يا اگر بچه نياورديد، يا اگر کارهاي فوق‌العاده ظريف عواطف او را - که از نخ‌هاي ابريشم ظريف‌تر است - با سرانگشتان خودتان باز نکرديد تا دچار عقده‌ي [عاطفي] نشود، هيچ کس ديگر نميتواند اين کار را بکند؛ نه پدرش، و نه به طريق اولي ديگران؛ فقط کار مادر است. اين کارها، کار مادر است؛ اما آن شغلي که شما بيرون داريد، اگر شما نکرديد، ده نفر ديگر آنجا ايستاده‌اند و آن کار را انجام خواهند داد. بنابراين اولويت با اين کاري است که بديل ندارد؛ تعيّن با اين است.»
رهبر معظم انقلاب همچنين بر وظيفه مهم دولت در قبال اين وظيفه سنگين زنان خانه‌دار نيز تاکيد مي‌کنند و مي‌گويند: « آن وقت همين جا وظيفه‌اي بر دوش دولت است. بايد به آن خانم‌هائي که حالا به هر دليلي، به هر جهتي، با هر ضرورتي، کار تمام‌وقت يا نيمه‌وقت را قبول کردهاند، کمک بشود تا بتوانند به مسئله‌ي مادري برسند، به مسئله‌ي خانه‌داري برسند. با مرخصيها، با زمان بازنشستگي، با مدت کار روزانه، به نحوي بايستي دولت کمک کند تا اين خانمي که حالا به هر دليلي آمده اينجا شاغل شده، بتواند به آن قضيه هم برسد.»
اين بدان معناست که با توجه به اهميت و جايگاهي که زن در امر خانه داري دارد دولت موظف است نسبت به بيمه زنان خانه دار اقدام لازم را انجام دهد که تحقق اين مهم بسياري از زنان را به جاي روي آوردن به شغل هاي دون شخصيت زن و با حقوق اندک که علاوه بر فرسودگي زنان ،آمار مردان بيکار نان آور خانه را هم بيشتر مي کند به امور خانه و خانه داري متوجه مي سازد که در مجموع منجر به امنيت فکري و آرامش خانواده و به تبع آن جامعه مي گردد.
زهره فلاح پور
انتهاي پيام1026ج /1020ج
زنان خانه دار به عنوان رکن اصلي هر خانواده هميشه دغدغه تامين نيازهاي مالي و تامين آتيه خويش را داشته اند از گذشته تا به امروز مادران و بانوان خانه دار، جزء آسيب پذيرین اقشار جامعه بوده اند، با توجه به مسئله تورم و شرايط موجود در جامعه، زنان خانه دار بايد به فکر تامين آتيه و پس اندازي مطمئن براي آينده خود باشند .خانه داري در ساير کشورها به عنوان يک شغل محسوب شده و داراي حقوق، بيمه و مزايا است. دختران امروز و مادران فردا بايد به آتيه خود اهميت بدهند. برخي گمان مي کنند فقط بيمه سلامت براي ايرانيان کافي است، اين در حاليست که تامين آتيه افراد در عصر کنوني امري اجتناب ناپذير است. نگاهي به تاريخچه آغاز اين مطالبه نشان مي دهد که بخشي از بيمه زنان خانه‌دار طي چند سال و براي تعدادي اجرا شده و سپس متوقف شده است. مجددا با تلاش فعالان ديگر حتي به قانون بودجه هم راه يافته، اما با انتقاد شوراي نگهبان و ضرورت ارايه قانوني جديد مواجه شد و طرح مجدد تخصيص اعتبار براي بيمه زنان خانه‌دار، در بودجه مقبول واقع نشد. طبق بررسي‌هاي انجام شده زناني که امنيت خاطر دارند و نگراني از آينده‌اي نامعلوم ذهن و فکر آنان را مغشوش نکرده است، بهتر مي‌توانند کانون خانواده را گرم و پايدار نگه دارند. نگراني و نبود امنيت ضربه‌هاي روحي شديدي به زنان مي‌زند و ثبات خانواده را برهم مي زند. اطمينان نسبي از آينده، سرنوشت زنان را به گونه‌اي مناسب رقم خواهد زد.سال‌هاست موضوع تحت پوشش قرارگرفتن زنان خانه‌دار و همچنين برقرار کردن يک حقوق به عنوان مستمري براي اين قشر از سوي نهادهاي مختلف دولتي مطرح است و همواره از آن به عنوان يک ضرورت ياد مي‌شود ولي تاکنون اقدام منسجمي در اين باره انجام نشده اما برخي شرکت‌هاي بيمه خصوصي اقدام به اجراي اين طرح کردهاند.
آمارهاي سرشماري سال 90 نشان مي‌دهد که نرخ فعاليت اقتصادي زنان داراي تحصيلات عالي حدود 31 درصد و نرخ فعاليت اقتصادي مردان داراي تحصيلات عالي 60.44 درصد بوده است. يعني بر اين اساس حدود 69 درصد زنان داراي تحصيلات دانشگاهي بيکار يا به تعبيري خانه‌دار محسوب مي‌شوند. در گزارش ديگري هم اعلام شده، در سال 90 از ميان زنان 10 سال سن به بالاي کشور، 10 درصد شاغل، 2.6 درصد بيکار در جست‌وجوي کار، 20.1 درصد محصل، 2.5 درصد داراي درآمد بدون کار و 61 درصد خانه‌دار بودند. در واقع بر اساس اين گزارش، 87 درصد از زنان کشور به لحاظ اقتصادي غيرشاغل محسوب مي‌شدند.
موضوع اشتغال زنان و البته حمايت از شغل‌هاي منحصر به زنان چندسالي است که به طور جدي در کشور مطرح شده و پيگيري مي‌شود. حالا آنگونه که آمارها هم نشان مي‌دهد حدود 60 تا 70 درصد جمعيت کشور خانه‌دار هستند و بخش زيادي از اوقاتشان را در اين بخش صرف مي‌کنند. موضوعي که کمتر به آن توجه شده و به نسبت هم کمتر براي آن سرمايه‌گذاري شده است.
نکته جالب توجه در اين موضوع اين است که طرح حمايت از زنان خانه‌دار که از ابتداي دهه 80 شروع شده حالا نزديک 15 سال از آينده گذشته و هرچه زمان بگذرد زنان بيشتري هستند که شانس استفاده از اين حمايت‌ها را از دست مي‌دهند و براي مثال اگر زن خانه‌داري در آن زمان 45 ساله بوده، حالا در آستانه 60 سالگي مي‌توانست از حمايت‌هاي اجتماعي اين بيمه بهره‌مند شود که البته هنوز هم اجراي اين طرح‌ها با اما و اگرهايي روبرو است.
علاوه بر آمارها و سخنان مسئولان، رهبر معظم انقلاب اسلامي هم بر ضررت حمايت دولت از زنانه خانه‌دار هموار تاکيده داشته‌اند.
رهبر معظم انقلاب در خصوص موضوع اشتغال بانوان مي‌گويند: «اشتغال بانوان از جمله‌ي چيزهائي است که ما با آن موافقيم. بنده با انواع مشارکت‌هاي اجتماعي موافقم ... منتها دو سه تا اصل را بايد نديده نگرفت. يک اصل اين است که اين کار اساسي را - که کارِ خانه و خانواده و همسر و کدبانوئي و مادري است - تحت‌الشعاع قرار ندهد. به نظرم ميرسد مواردي داشتيم که خانم‌هائي اينطور عمل مي‌کردند. البته يک قدري به آنها سخت ميگذرد؛ هم درس خواندند، هم درس دادند، هم خانه‌داري کردند، بچه آوردند، بزرگ کردند، تربيت کردند. پس ما با آن اشتغال و مشارکتي کاملاً موافق هستيم که به اين قضيه‌ي اصلي ضربه و صدمه نزند؛ چون اين جايگزين ندارد. شما اگر بچه‌ي خودتان را در خانه تربيت نکرديد، يا اگر بچه نياورديد، يا اگر کارهاي فوق‌العاده ظريف عواطف او را - که از نخ‌هاي ابريشم ظريف‌تر است - با سرانگشتان خودتان باز نکرديد تا دچار عقده‌ي [عاطفي] نشود، هيچ کس ديگر نميتواند اين کار را بکند؛ نه پدرش، و نه به طريق اولي ديگران؛ فقط کار مادر است. اين کارها، کار مادر است؛ اما آن شغلي که شما بيرون داريد، اگر شما نکرديد، ده نفر ديگر آنجا ايستاده‌اند و آن کار را انجام خواهند داد. بنابراين اولويت با اين کاري است که بديل ندارد؛ تعيّن با اين است.»
رهبر معظم انقلاب همچنين بر وظيفه مهم دولت در قبال اين وظيفه سنگين زنان خانه‌دار نيز تاکيد مي‌کنند و مي‌گويند: « آن وقت همين جا وظيفه‌اي بر دوش دولت است. بايد به آن خانم‌هائي که حالا به هر دليلي، به هر جهتي، با هر ضرورتي، کار تمام‌وقت يا نيمه‌وقت را قبول کردهاند، کمک بشود تا بتوانند به مسئله‌ي مادري برسند، به مسئله‌ي خانه‌داري برسند. با مرخصيها، با زمان بازنشستگي، با مدت کار روزانه، به نحوي بايستي دولت کمک کند تا اين خانمي که حالا به هر دليلي آمده اينجا شاغل شده، بتواند به آن قضيه هم برسد.»
اين بدان معناست که با توجه به اهميت و جايگاهي که زن در امر خانه داري دارد دولت موظف است نسبت به بيمه زنان خانه دار اقدام لازم را انجام دهد که تحقق اين مهم بسياري از زنان را به جاي روي آوردن به شغل هاي دون شخصيت زن و با حقوق اندک که علاوه بر فرسودگي زنان ،آمار مردان بيکار نان آور خانه را هم بيشتر مي کند به امور خانه و خانه داري متوجه مي سازد که در مجموع منجر به امنيت فکري و آرامش خانواده و به تبع آن جامعه مي گردد.
زهره فلاح پور
انتهاي پيام1026ج /1020ج