کم کم به قدر نزدیک می شوم قدری به ارزش و نفیسی عرش الهی. دوست دارم هر فراز جوشن کبیر وجودم را تزکیه کند و هر صفتی از صفات ذات ربوبی که بر زبانم جاری می شود بند بند وجودم را پاک و مصفا کند.
۰
به گزارش جهانبین نیوز:
دلم پر گرفته است در حال و هوای ملکوتی قریب، انگار زمین و آسمان برایم نوایی خوش زمزمه می کند لبهای تشنه ام که از گرمای تابستان خشک شده با شرابی ناب و معنوی طراوت می گیرند.
قلبم روشنا می گیرد و زنگارها از وجودم کم کم رنگ بر می تابد چه میهمانی قشنگی و چه میزبان کریمی.
ساعت ها، دقیقه ها و ثانیه ها برایم خیری کثیرند، روحم گواهی می دهد که به عرش وصل شده ام دلم می خواهد لحظات طولانی تر شوند تا وجودم بیشتر در صافی معنویت ناخالصی هایش دور شوند و شراب طهورای محبت الهی کامم را از تلخی دنیای مافی شیرین کند.
گرسنگی برایم مفهومی جدید دارد نه برای این تن مادی برای روحی که انگار در قفس مانده بود و اکنون در این حال و هوای عجیب می خواهد به بهشتی برین وارد شود.
هر چه زمان جلو می رود سفره کرامت الهی بیشتر گسترده تر می شود میهمانی به نیمه می رسد که وجود کریم اهل بیت(ع) جهان مادی را بهشتی می کند.
کم کم به قدر نزدیک می شوم قدری به ارزش و نفیسی عرش الهی. دوست دارم هر فراز جوشن کبیر وجودم را تزکیه کند و هر صفتی از صفات ذات ربوبی که بر زبانم جاری می شود بند بند وجودم را پاک و مصفا کند.
دوست دارم آیه های قرآن با تمامی ذرات وجودم عجین شوند تا سفره الهی که جمع شد لذتی از لذایذ معنوی نباشد که نچشیده باشم.
دعای افتتاح استغاثه ام باشد برای رسیدن به محبوبم به امام به صاحبم.
ذکر رکوع و سجودم تمام عجز و ناتوانیم را فریاد بزند برای رهایی از این وابستگی پست به دنیا و کاش این میهمانی تمام نشود... کاش...
مریم ثنایی
دلم پر گرفته است در حال و هوای ملکوتی قریب، انگار زمین و آسمان برایم نوایی خوش زمزمه می کند لبهای تشنه ام که از گرمای تابستان خشک شده با شرابی ناب و معنوی طراوت می گیرند.
قلبم روشنا می گیرد و زنگارها از وجودم کم کم رنگ بر می تابد چه میهمانی قشنگی و چه میزبان کریمی.
ساعت ها، دقیقه ها و ثانیه ها برایم خیری کثیرند، روحم گواهی می دهد که به عرش وصل شده ام دلم می خواهد لحظات طولانی تر شوند تا وجودم بیشتر در صافی معنویت ناخالصی هایش دور شوند و شراب طهورای محبت الهی کامم را از تلخی دنیای مافی شیرین کند.
گرسنگی برایم مفهومی جدید دارد نه برای این تن مادی برای روحی که انگار در قفس مانده بود و اکنون در این حال و هوای عجیب می خواهد به بهشتی برین وارد شود.
هر چه زمان جلو می رود سفره کرامت الهی بیشتر گسترده تر می شود میهمانی به نیمه می رسد که وجود کریم اهل بیت(ع) جهان مادی را بهشتی می کند.
کم کم به قدر نزدیک می شوم قدری به ارزش و نفیسی عرش الهی. دوست دارم هر فراز جوشن کبیر وجودم را تزکیه کند و هر صفتی از صفات ذات ربوبی که بر زبانم جاری می شود بند بند وجودم را پاک و مصفا کند.
دوست دارم آیه های قرآن با تمامی ذرات وجودم عجین شوند تا سفره الهی که جمع شد لذتی از لذایذ معنوی نباشد که نچشیده باشم.
دعای افتتاح استغاثه ام باشد برای رسیدن به محبوبم به امام به صاحبم.
ذکر رکوع و سجودم تمام عجز و ناتوانیم را فریاد بزند برای رهایی از این وابستگی پست به دنیا و کاش این میهمانی تمام نشود... کاش...
مریم ثنایی
مرجع : بام ایران خبر