نگاه اسلام به زن همراه با حرمت و کرامت است، اسلام در بدو پيدايش، زنان را از اسارت فرهنگ جاهلي نجات داد و قدر و منزلت و شخصيت انساني از دست رفتة آنان را در فرهنگ جاهلي مرد سالار احياء کرد.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۶ - ۱۲:۴۰
کد مطلب : ۳۵۳۶۰
یادداشت
نگاه اسلام به زن همراه با حرمت و کرامت است
به گزارش جهانبین نیوز، حجت الله نجفي، کارشناس ارشد مطالعات غرب آسيا و شمال افريقا، شهرستان کوهرنگ در ياداشتي به کوهرنگ خبر نوشت:
نگاه اسلام به زن همراه با حرمت و کرامت است، اسلام در بدو پيدايش، زنان را از اسارت فرهنگ جاهلي نجات داد و قدر و منزلت و شخصيت انساني از دست رفته آنان را در فرهنگ جاهلي مردسالار احياء کرد، حجاب و عفاف به عنوان دو ارزش در جامعه بـشرى و بـويژه جوامع اسلامى مطرح اسـت، البته با يک بررسي اجمالي در تاريخ مي توان موارد متعددي از رعايت حجاب در قبل از اسلام در اديان مختلف مشاهده کرد.
هم در آيين يهود و مسيحيت و هم در آثار به جا مانده در تخت جمشيد نشانه هاي روشني از پوشش در قبل از اسلام بوده است، اما در اسلام اين موضوعي بااهميت و از واجبات ديني شمرده شده است و در آيات و روايات بسياري به مسئله حجاب و عفاف پرداخته شده است.
همواره دو واژه حجاب و عفاف در کنار هم بـه کار بـرده مى شوند و در نگاه اول بـه نظر مى آيد هر دو بـه يک معنا بـاشند، اما حجاب امرى ظاهرى و در ارتبـاط بـا جسم است، اگر چه اين پـوشش بـرخاسته از اعتقادات و باورهاى درونى افراد است ولى ظهور در نشئه مادى و طبيعى دارد، يعنى پوشش ظاهرى افراد و بـويژه زنان را حجاب مى گويند، که مانع از نگاه نامحرم به آنان مى شود.
عفاف يعنى خود نگهدارى از شهوت و مسايل جـنسى و نگاه داشتن نفس از انجام حرام و درخواست از مردم است، عفاف نوعى حجـاب درونى است که انسان را از گناه بـازمى دارد.
حفظ چشم، گوش، قلب و تمامى اعضا و جوارح از هر گونه خطا و گناه عفاف است که حاصل اين عفت و حجـاب درونىع پـوشش ظاهرى است، بـه تـعبـيرى لطيف تـر، حـجـاب ميوه عفاف اسـت و عفاف ريشـه حـجـاب.
بـرخى افراد ممکن است حجـاب ظاهرى داشتـه بـاشند ولى عفاف و طهارت باطنى را در خويش ايجاد نکرده بـاشند، اين گروه از حجاب تنها پوسته اى و ظاهرى بى معنا دارند و از سوى ديگر کسانى هستند که ادعاى عفاف کرده و با تعابيرى همچون، من قلب پاکى دارم، خدا با قلبها کار دارد، آدم بايد چشمش پاک باشد و ... خود را سرگرم کرده اند، انسانهايى که اين عبارات را بکار مي برند بايد بدانند که درون پاک، بيرونى پاک مى پروراند و هرگز قلب پاک موجب بارور شدن ميوه ناپاکى به نام بى حجابى و بدحجابى نخواهد شد.
پوشيده ماندن از نامحرمان دستور صريح قرآن است، قرآن کريم خطاب به پيامبر مي فرمايد: «به بانوان با ايمان بگو چشمهاي خود را فرو پوشند و عورتهاي خود را از نگاه ديگران پوشيده نگاه دارند و زينتهاي خود را، جز آن مقداري که ظاهر است، آشکار نسازند و روسريهاي خود را بر سينه افکنند و زينتهاي خود را آشکار نسازند.
با توجه به آيات قرآن مجيد، به خوبي مشخص و معيّن مي گردد که هدف از تشريع وجوب حکم حجاب اسلامي دست يابي به تزکيه نفس، طهارت، عفّت و پاکدامني جهت استحکام و گسترش امنيّت اجتماعي است.
«و اِذا سَأَلْتُموهُنَّ مَتاعا فَسْئلوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِکُم أطْهَرُ لِقلوبِکُم و قُلُوبِهِنَّ» سوره احزاب/ 53.
چون نگاه به نامحرم توسط مردان، باعث تحريک و تهييج جنسي آنان و در نتيجه منجر به فساد و ريشه کن نمودن امنيّت اجتماعي مي شود، خداوند در کنار دستور حجاب و پوشش بدن به بانوان، مردان را نيز امر به حجاب و پوشش چشم داده و نگاه به نامحرم را بر ايشان، حرام کرده است.
هر موقع بخواهيم در خصوص حجاب و عفاف صحبت کنيم قطعاً اولين الگويي که در اين مورد به ذهنمان خطور مي کند حضرت فاطمه (س) است و داستان هاي متعددي در اين زمينه در تاريخ وجود دارد.
روزي مرد نابينايي با کسب اجازه به محضر حضرت زهرا(س) آمد، حضرت از او فاصله گرفت و خود را پوشانيد، پيامبر اکرم(ص) که در آن جا حضور داشت از حضرت زهرا(س) پرسيد: «با اين که اين مرد نابيناست و تو را نميبيند، چرا خود را پوشاندي»؟ حضرت زهرا(س) در پاسخ فرمود: «اگر او مرا نميبيند، من که او را ميبينم، وانگهي او بو را استشمام ميکند»، پيامبر(ص) (به نشانه تأييد شيوه و گفتار حضرت زهرا«س») فرمود: "أَشْهَدُ اَنَّکِ بَضْعَةٌ مِنّي؛ گواهي ميدهم که تو پاره تن من هستي.
اميرمؤمنان علي(ع) فرمود: روزي همراه گروهي در محضر رسول خدا(ص) نشسته بوديم، آن حضرت به ما رو کرد و فرمود: «بهترين کار براي زنان چيست؟» هيچ کدام از حاضران نتوانستند جواب صحيح بدهند. هنگامي که متفرّق شدند، من به خانه بازگشتم، و همين موضوع را از حضرت زهرا(س) پرسيدم، و ماجراي سؤال پيامبر(ص) و پاسخ صحيح ندادن اصحاب را براي حضرت زهرا(س) تعريف کردم، و گفتم هيچ يک از ما نتوانستيم پاسخ صحيح بدهيم. حضرت زهرا(س) فرمود: ولي من پاسخ به اين سؤال را ميدانم، و آن اين است که: "خَيْرٌ لِلنِّساءِ اَنْ لايَرِينَ الرِّجالَ وَلايَراهُنَّ الرِّجالُ؛ صلاح زنان در آن است که آنها مردان نامحرم را نبينند، و مردان نامحرم آنها را نبينند"
من به محضر رسول خدا(ص) بازگشتم و عرض کردم: "اي رسول خدا! از ما پرسيدي که چه کار براي زنان برتر است، پاسخش اين است که برترين کار براي زنان اين است که آنها مردان نامحرم را نبينند، و مردان نامحرم آنها را نبينند.
پيامبر(ص) فرمود: "چه کسي به تو چنين خبر داد، تو که اينجا بودي و پاسخي نگفتي؟» علي(ع) عرض کرد: «فاطمه(س) چنين فرمود.
پيامبر(ص) از اين پاسخ خشنود شد، و سخن فاطمه(س) را پسنديد و به نشانه تأييد او فرمود: "اِنَّ فاطِمَةُ بضْعَةٌ مِنّي؛همانا فاطمه، پاره تن من است.
در اين رابطه نقل مي کنند هنگامي که براي حضرت ثابت شد فدک غصب گرديده، با لباس هاي بلندي که تمام بدن ايشان را پوشانده بود، وارد مسجد شدند و در جايگاهي قرار گرفتند که پرده اي بين زنان و مردان حايل بود و مردان، حضرت را نمي ديدند.
اين نشان مي دهد حضرت حتي در ميدان مبارزه نيز به عفاف و حجاب اسلامي بسيار مقيد بوده اند. آن حضرت، به حدي به امر حجاب و عفت اهميت مي دادند که حتي در بستر مرگ از کيفيت حمل جنازه ي خود نگران بودند و به پوشيده بودن و محفوظ بودن بدن خويش از ديد نامحرم در هنگام حمل جنازه سفارش کردند.
خلاصه ونتيجه سخن:
رعايت حجاب و پوشش اسلامي براي زنان و مردان مؤمن ومسلمان، تکليف الهي است، رعايت آن، علاوه بر اين که موجب عمل به دستورات الهي مي شود، شخصيت فردي اجتماعي و معنوي انسان محجوب و پاکدامن، سير صعودي پيدا کرده و نردبان تعالي و تکامل را يکي پس از ديگري طي مي کند و از سوي ديگر در تأمين بهداشت روحي و رواني و آرامش خانواده ها و صفا، نورانيت و امنيت در جامعه نقش به سزايي ايفا مي کند.
انتهاي پيام1026ج /610ک
نگاه اسلام به زن همراه با حرمت و کرامت است، اسلام در بدو پيدايش، زنان را از اسارت فرهنگ جاهلي نجات داد و قدر و منزلت و شخصيت انساني از دست رفته آنان را در فرهنگ جاهلي مردسالار احياء کرد، حجاب و عفاف به عنوان دو ارزش در جامعه بـشرى و بـويژه جوامع اسلامى مطرح اسـت، البته با يک بررسي اجمالي در تاريخ مي توان موارد متعددي از رعايت حجاب در قبل از اسلام در اديان مختلف مشاهده کرد.
هم در آيين يهود و مسيحيت و هم در آثار به جا مانده در تخت جمشيد نشانه هاي روشني از پوشش در قبل از اسلام بوده است، اما در اسلام اين موضوعي بااهميت و از واجبات ديني شمرده شده است و در آيات و روايات بسياري به مسئله حجاب و عفاف پرداخته شده است.
همواره دو واژه حجاب و عفاف در کنار هم بـه کار بـرده مى شوند و در نگاه اول بـه نظر مى آيد هر دو بـه يک معنا بـاشند، اما حجاب امرى ظاهرى و در ارتبـاط بـا جسم است، اگر چه اين پـوشش بـرخاسته از اعتقادات و باورهاى درونى افراد است ولى ظهور در نشئه مادى و طبيعى دارد، يعنى پوشش ظاهرى افراد و بـويژه زنان را حجاب مى گويند، که مانع از نگاه نامحرم به آنان مى شود.
عفاف يعنى خود نگهدارى از شهوت و مسايل جـنسى و نگاه داشتن نفس از انجام حرام و درخواست از مردم است، عفاف نوعى حجـاب درونى است که انسان را از گناه بـازمى دارد.
حفظ چشم، گوش، قلب و تمامى اعضا و جوارح از هر گونه خطا و گناه عفاف است که حاصل اين عفت و حجـاب درونىع پـوشش ظاهرى است، بـه تـعبـيرى لطيف تـر، حـجـاب ميوه عفاف اسـت و عفاف ريشـه حـجـاب.
بـرخى افراد ممکن است حجـاب ظاهرى داشتـه بـاشند ولى عفاف و طهارت باطنى را در خويش ايجاد نکرده بـاشند، اين گروه از حجاب تنها پوسته اى و ظاهرى بى معنا دارند و از سوى ديگر کسانى هستند که ادعاى عفاف کرده و با تعابيرى همچون، من قلب پاکى دارم، خدا با قلبها کار دارد، آدم بايد چشمش پاک باشد و ... خود را سرگرم کرده اند، انسانهايى که اين عبارات را بکار مي برند بايد بدانند که درون پاک، بيرونى پاک مى پروراند و هرگز قلب پاک موجب بارور شدن ميوه ناپاکى به نام بى حجابى و بدحجابى نخواهد شد.
پوشيده ماندن از نامحرمان دستور صريح قرآن است، قرآن کريم خطاب به پيامبر مي فرمايد: «به بانوان با ايمان بگو چشمهاي خود را فرو پوشند و عورتهاي خود را از نگاه ديگران پوشيده نگاه دارند و زينتهاي خود را، جز آن مقداري که ظاهر است، آشکار نسازند و روسريهاي خود را بر سينه افکنند و زينتهاي خود را آشکار نسازند.
با توجه به آيات قرآن مجيد، به خوبي مشخص و معيّن مي گردد که هدف از تشريع وجوب حکم حجاب اسلامي دست يابي به تزکيه نفس، طهارت، عفّت و پاکدامني جهت استحکام و گسترش امنيّت اجتماعي است.
«و اِذا سَأَلْتُموهُنَّ مَتاعا فَسْئلوهُنَّ مِنْ وَراءِ حِجابٍ ذلِکُم أطْهَرُ لِقلوبِکُم و قُلُوبِهِنَّ» سوره احزاب/ 53.
چون نگاه به نامحرم توسط مردان، باعث تحريک و تهييج جنسي آنان و در نتيجه منجر به فساد و ريشه کن نمودن امنيّت اجتماعي مي شود، خداوند در کنار دستور حجاب و پوشش بدن به بانوان، مردان را نيز امر به حجاب و پوشش چشم داده و نگاه به نامحرم را بر ايشان، حرام کرده است.
هر موقع بخواهيم در خصوص حجاب و عفاف صحبت کنيم قطعاً اولين الگويي که در اين مورد به ذهنمان خطور مي کند حضرت فاطمه (س) است و داستان هاي متعددي در اين زمينه در تاريخ وجود دارد.
روزي مرد نابينايي با کسب اجازه به محضر حضرت زهرا(س) آمد، حضرت از او فاصله گرفت و خود را پوشانيد، پيامبر اکرم(ص) که در آن جا حضور داشت از حضرت زهرا(س) پرسيد: «با اين که اين مرد نابيناست و تو را نميبيند، چرا خود را پوشاندي»؟ حضرت زهرا(س) در پاسخ فرمود: «اگر او مرا نميبيند، من که او را ميبينم، وانگهي او بو را استشمام ميکند»، پيامبر(ص) (به نشانه تأييد شيوه و گفتار حضرت زهرا«س») فرمود: "أَشْهَدُ اَنَّکِ بَضْعَةٌ مِنّي؛ گواهي ميدهم که تو پاره تن من هستي.
اميرمؤمنان علي(ع) فرمود: روزي همراه گروهي در محضر رسول خدا(ص) نشسته بوديم، آن حضرت به ما رو کرد و فرمود: «بهترين کار براي زنان چيست؟» هيچ کدام از حاضران نتوانستند جواب صحيح بدهند. هنگامي که متفرّق شدند، من به خانه بازگشتم، و همين موضوع را از حضرت زهرا(س) پرسيدم، و ماجراي سؤال پيامبر(ص) و پاسخ صحيح ندادن اصحاب را براي حضرت زهرا(س) تعريف کردم، و گفتم هيچ يک از ما نتوانستيم پاسخ صحيح بدهيم. حضرت زهرا(س) فرمود: ولي من پاسخ به اين سؤال را ميدانم، و آن اين است که: "خَيْرٌ لِلنِّساءِ اَنْ لايَرِينَ الرِّجالَ وَلايَراهُنَّ الرِّجالُ؛ صلاح زنان در آن است که آنها مردان نامحرم را نبينند، و مردان نامحرم آنها را نبينند"
من به محضر رسول خدا(ص) بازگشتم و عرض کردم: "اي رسول خدا! از ما پرسيدي که چه کار براي زنان برتر است، پاسخش اين است که برترين کار براي زنان اين است که آنها مردان نامحرم را نبينند، و مردان نامحرم آنها را نبينند.
پيامبر(ص) فرمود: "چه کسي به تو چنين خبر داد، تو که اينجا بودي و پاسخي نگفتي؟» علي(ع) عرض کرد: «فاطمه(س) چنين فرمود.
پيامبر(ص) از اين پاسخ خشنود شد، و سخن فاطمه(س) را پسنديد و به نشانه تأييد او فرمود: "اِنَّ فاطِمَةُ بضْعَةٌ مِنّي؛همانا فاطمه، پاره تن من است.
در اين رابطه نقل مي کنند هنگامي که براي حضرت ثابت شد فدک غصب گرديده، با لباس هاي بلندي که تمام بدن ايشان را پوشانده بود، وارد مسجد شدند و در جايگاهي قرار گرفتند که پرده اي بين زنان و مردان حايل بود و مردان، حضرت را نمي ديدند.
اين نشان مي دهد حضرت حتي در ميدان مبارزه نيز به عفاف و حجاب اسلامي بسيار مقيد بوده اند. آن حضرت، به حدي به امر حجاب و عفت اهميت مي دادند که حتي در بستر مرگ از کيفيت حمل جنازه ي خود نگران بودند و به پوشيده بودن و محفوظ بودن بدن خويش از ديد نامحرم در هنگام حمل جنازه سفارش کردند.
خلاصه ونتيجه سخن:
رعايت حجاب و پوشش اسلامي براي زنان و مردان مؤمن ومسلمان، تکليف الهي است، رعايت آن، علاوه بر اين که موجب عمل به دستورات الهي مي شود، شخصيت فردي اجتماعي و معنوي انسان محجوب و پاکدامن، سير صعودي پيدا کرده و نردبان تعالي و تکامل را يکي پس از ديگري طي مي کند و از سوي ديگر در تأمين بهداشت روحي و رواني و آرامش خانواده ها و صفا، نورانيت و امنيت در جامعه نقش به سزايي ايفا مي کند.
انتهاي پيام1026ج /610ک