از ويژگيهاي اين لباس مي توان به همرنگ بودن آن با طبيعت سرسبز و خرم استان اشاره كرد كه اغلب از رنگ هاي شاد و دلنواز توليد مي گردد و هم ان امكان را فراهم مي سازد.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۲۳ اسفند ۱۳۹۳ - ۰۸:۰۰
کد مطلب : ۲۱۳۹۵
صنایع دستی چهارمحال و بختیاری؛
لباس محلي زنان و مردان بختیاری
به گزارش جهانبین نیوز لباس هاي محلي براساس نوع به دودسته مردانه و زنانه تقسيم مي شوند.
لباس هاي محلي مردان بختياري :
لباس هاي مردانه شامل: كلاه نمـدي، شلوار گشـــاد، چوغـا، گيـــوه ، شال و پاپيــچ مي باشدكه تقريباً اين پوشش در تمام استان براي تمام قوميت يكسان مي باشد. ليكن در نحوه به كارگيري مواداوليه متفاوت مي باشد. مثلاً در مورد افراد متمول بختياري از كلاه هاي كركي بلند موسوم به كلاه خسروي يا شلوار گشاد (دبيت حاج علي اكبري) و چوغا كيارسي از ممتازتيرن انواع آن مي باشد استفاده مي كنند. لكن در مورد طبقات پائين تر جامعــــه از مواداوليــه ارزان تر استفاده مي گردد. قدمت اين لباس به دوران صفــــــويه بر مي گردد.
لباس هاي محلي زنان بختياري :
از زمان هاي قديم تاكنون در برش دوخت و طراحي اين لباس تغيير زيادي حاصل نشده است، فقط نوع پارچه آن متفاوت است. البته لباس هاي محلي مناطق مختلف استان تفاوت هايي جزئي دارد، ليكن زيباترين لباسهاي محلي متعلق به البسه بختياري مي باشد.
از ويژگيهاي اين لباس مي توان به همرنگ بودن آن با طبيعت سرسبز و خرم استان اشاره كرد كه اغلب از رنگ هاي شاد و دلنواز توليد مي گردد و هم ان امكان را فراهم مي سازد تا هر كس با هر بودجــه و درآمدي مي توانــــد بستــه به مرغوبيت پارچـه و ميزان كارهاي انجــام شده بر روي لبـــاس ( گلدوزي، سكه دوزي، منجوق دوزي، مليله يا سرمه دوزي) تهيه و استفاده نمايد.
مشخصات لباس هاي محلي زنان بختياري:
۱. شولار (showlar) يا شلوار قري كه اغلب از پارچه هاي مخمل به طول ۷ الي ۸ متر تهيه مي شود و اين مقدار پارچه را با مهارت و ذوق خاصي چين مي دهند تا به اندازه دور كمر شخص موردنظر شود و بلنداي آن تا روي پا مي باشد و مي توان دامن آن را با يراق هاي رنگي تزئين كرد.
۲. يل (Yal) كت كوتاهي است كه به جاي پيراهن مي پوشند . اين كت از پارچه هاي گران قيمت تهيه و پائين آن داراي چين و پليسه است. زنان متمول جامعه بختياري به واسطه ارتباط با شهرهاي بزرگ و بعضاً اروپا اين كت را به جاي جوه براي خود انتخاب كرده اند و درواقع كت وجه تمايزي بين زنان متمول و زنان كم درآمد بوده است.
۳. جوه (Joveh) يا پيراهن كه از پارچه هاي الوان و زري است و داراي برش ساده و بلنداي آن تا بالاي زانو است كه در طرفين هم دو چاك بلند دارد و آستين آن بلند است.
۴. جليقه كه بر روي پيراهن پوشيده مي شود و اكثراً از پارچه هاي مخمل تهيه مي شود و روي آن را با سنگ هاي رنگي نيمه قيمتي و يا پولك و منجوق رنگي تزئين مي كنند.
۵. لچك (Lachak) يا كلاه كه با دو بند زير گلو بسته مي شود و بيشترين تزئين لچك از سنگهاي رنگي قيمتي و نيمه قيمتي يا سرمه دوزي و ... مي باشد كه پوشش آن به صورتي است كه جلوي موها مشخص است، لچك بايد روي سر قرار گيرد نه روي پيشاني و مقداري از موها را از زير گلــو به بيرون لچك مي گذارند كه به آن تُرنه (Torneh) مي گويند.
۶. مينا (Meina) يا روسري كه از پارچه هاي حرير يا ژُرژت تهيه مي شود.و پوشش آن به طرز خاصي است چنانچه بستن مينا روي لچك يكي از مهارتهاي زنان بختياري مي باشد ، براي زيبايي بيشتر روي مينا را با پولك و منجوق هاي رنگي زينت مي دهند .
انتهای پیام/1020ج
لباس هاي محلي مردان بختياري :
لباس هاي مردانه شامل: كلاه نمـدي، شلوار گشـــاد، چوغـا، گيـــوه ، شال و پاپيــچ مي باشدكه تقريباً اين پوشش در تمام استان براي تمام قوميت يكسان مي باشد. ليكن در نحوه به كارگيري مواداوليه متفاوت مي باشد. مثلاً در مورد افراد متمول بختياري از كلاه هاي كركي بلند موسوم به كلاه خسروي يا شلوار گشاد (دبيت حاج علي اكبري) و چوغا كيارسي از ممتازتيرن انواع آن مي باشد استفاده مي كنند. لكن در مورد طبقات پائين تر جامعــــه از مواداوليــه ارزان تر استفاده مي گردد. قدمت اين لباس به دوران صفــــــويه بر مي گردد.
لباس هاي محلي زنان بختياري :
از زمان هاي قديم تاكنون در برش دوخت و طراحي اين لباس تغيير زيادي حاصل نشده است، فقط نوع پارچه آن متفاوت است. البته لباس هاي محلي مناطق مختلف استان تفاوت هايي جزئي دارد، ليكن زيباترين لباسهاي محلي متعلق به البسه بختياري مي باشد.
از ويژگيهاي اين لباس مي توان به همرنگ بودن آن با طبيعت سرسبز و خرم استان اشاره كرد كه اغلب از رنگ هاي شاد و دلنواز توليد مي گردد و هم ان امكان را فراهم مي سازد تا هر كس با هر بودجــه و درآمدي مي توانــــد بستــه به مرغوبيت پارچـه و ميزان كارهاي انجــام شده بر روي لبـــاس ( گلدوزي، سكه دوزي، منجوق دوزي، مليله يا سرمه دوزي) تهيه و استفاده نمايد.
مشخصات لباس هاي محلي زنان بختياري:
۱. شولار (showlar) يا شلوار قري كه اغلب از پارچه هاي مخمل به طول ۷ الي ۸ متر تهيه مي شود و اين مقدار پارچه را با مهارت و ذوق خاصي چين مي دهند تا به اندازه دور كمر شخص موردنظر شود و بلنداي آن تا روي پا مي باشد و مي توان دامن آن را با يراق هاي رنگي تزئين كرد.
۲. يل (Yal) كت كوتاهي است كه به جاي پيراهن مي پوشند . اين كت از پارچه هاي گران قيمت تهيه و پائين آن داراي چين و پليسه است. زنان متمول جامعه بختياري به واسطه ارتباط با شهرهاي بزرگ و بعضاً اروپا اين كت را به جاي جوه براي خود انتخاب كرده اند و درواقع كت وجه تمايزي بين زنان متمول و زنان كم درآمد بوده است.
۳. جوه (Joveh) يا پيراهن كه از پارچه هاي الوان و زري است و داراي برش ساده و بلنداي آن تا بالاي زانو است كه در طرفين هم دو چاك بلند دارد و آستين آن بلند است.
۴. جليقه كه بر روي پيراهن پوشيده مي شود و اكثراً از پارچه هاي مخمل تهيه مي شود و روي آن را با سنگ هاي رنگي نيمه قيمتي و يا پولك و منجوق رنگي تزئين مي كنند.
۵. لچك (Lachak) يا كلاه كه با دو بند زير گلو بسته مي شود و بيشترين تزئين لچك از سنگهاي رنگي قيمتي و نيمه قيمتي يا سرمه دوزي و ... مي باشد كه پوشش آن به صورتي است كه جلوي موها مشخص است، لچك بايد روي سر قرار گيرد نه روي پيشاني و مقداري از موها را از زير گلــو به بيرون لچك مي گذارند كه به آن تُرنه (Torneh) مي گويند.
۶. مينا (Meina) يا روسري كه از پارچه هاي حرير يا ژُرژت تهيه مي شود.و پوشش آن به طرز خاصي است چنانچه بستن مينا روي لچك يكي از مهارتهاي زنان بختياري مي باشد ، براي زيبايي بيشتر روي مينا را با پولك و منجوق هاي رنگي زينت مي دهند .
انتهای پیام/1020ج