تغییر سبک زندگی روستاییان در پی ورود سبک زندگی شهری به روستاها تغییرات زیاد اما ناشایستی را در روستاها ایجاد کرده است.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۱۲ خرداد ۱۳۹۵ - ۰۸:۴۹
کد مطلب : ۲۸۷۱۷
تهدید اقتصاد مقاومتی روستایی در تقابل سبک زندگی روستایی و شهری
به گزارش جهانبین نیوز؛ به نقل از پایگاه خبری تحلیلی کیار بیدار گسترش فرهنگ شهرنشيني و تغيير سبک زندگي روستايي اهالي شهرستان کيار به شهري، اين روزها نه تنها دست‌آوردي براي ساکنان اين شهرستان نداشته است که محيط زيست و محل زندگي مردم را هم در معرض آسيب قرار داده است.
سال‌هاي نه‌چندان دور اغلب خانه‌ها و اماکن روستايي هم محل زندگي مردم و اهالي بود و هم مکاني براي نگهداري دام و طيور، اين نوع سبک زندگي جداي از اينکه باعث اشتغال روستائيان در خود روستاها مي‌شد و از مصرف‌گرايي روستائيان جلوگيري مي‌کرد که باعث مي‌شد زباله کمتري در روستاها توليد و محيط زيست از اين نظر کمتر در معرض آسيب قرار بگيرد.
باتغييرات ايجاد شده در فرهنگ و روش زندگي روستائيان اما اين روزها نه تنها روستاها گوي سبقت در مصرف را از شهرها ربوده‌اند که به يکي از کانون‌هاي توليد زباله خانگي نيز بدل شده‌اند.
در گذشته نگهداري از دام و طيور در روستاها باعث مي‌شد پس‌ماند غذاها نظير برنج و نان و... به مصرف حيواناتی چون گاو، گوسفند، مرغ و... برسد اما در ساليان اخير نه‌تنها ديگر از حيوانات اهلي در خانه‌هاي روستايي خبري نيست که امکان نگهداري از آنها نيز در این خانه‌هاي وجود ندارد.
روند تغيير سبک زندگي روستائيان باعث شد اقتصاد پويايي که پيش از اين در روستاها وجود داشت از بين برود و روستائياني که روزگاري خود توليدکننده بودند اينک به يکي از بزرگ‌ترين مصرف‌کننده‌ها تبديل شوند.
در گذشته اغلب روستانشينان به شغل شريف کشاورزي و دامداري اشتغال داشتند و با روشي جالب چرخ اقتصاد روستايي به گردش در مي‌آمد حال آنکه اين روش بدون کمترين هزينه، براي دولت بود.
در روستاها محصولات کشاورزي با استفاده از آب رودخانه‌ها، چشمه‌ها و احيانا چاه‌ها و قنات‌ها کاشته مي‌شد. نيروي کار در روستاها در امر کاشت، داشت و برداشت اين محصولات به کار مشغول مي‌شد و پس از فصل برداشت آنچه مورد نياز کشاورزان و حيوانات اهلي‌شان بود به داخل روستاها منتقل مي‌شد و مازاد آن به فروش مي‌رسيد.
باتوجه به آنکه حيوانات اهلي در روستاها توسط مردم نگهداري مي‌شدند لذا اغلب نياز اين احشام اعم از علوفه، کاه، سبوس و... از طريق کشاورزي روستايي بدست مي‌آمد و از اين نظر اغلب روستائيان خودکفا بودند.
محصولات توليدي روستاها که شامل گندم، جو، برنج، لوبيا، عدس و... بود نيز بسياري از نيازهاي غذايي اهالي روستاها را فراهم مي‌نمود و در واقع در روستاها اقتصاد مقاومتي بدون کمترين وابستگي و تهديد غذايي به اجرا در مي‌آمد.
زنان روستايي نيز در کنار مردان پرتلاش روستايي علاوه‌بر کارهاي خانه، نگهداري از فرزندان، رسيدگي به حيوانات اهلي اما بازهم در تلاش و حرکت بودند و در امر تولید نقش داشتند.
قالي‌بافي، گليم‌بافي، جاجيم‌بافي، توليد مواد لبني چون ماست و دوغ و کره و کشک و خامه و... ازجمله فعاليت‌هاي زنان خانه‌دار روستاها بود که نقش مهمي در پويايي اقتصاد روستائيان ايفا مي‌کرد.
با ترويج اقتصاد پولي و مقايسه ثروت مردم براساس پول اقتصاد روستاها به خطر افتاد و نسل جوان روستا به جهت بدست آوردن پول آنچه در روستا داشت و سرمايه او بود را رها کرده و آواره شهرها شدند.
بي‌توجهي به کشاورزي و دامداري روستائيان و اجراي طرح‌هاي اقتصادي مدنظر دولت‌ها باعث شد روستائيان دلگرمي خود به زندگي در روستا را از دست بدهند و براي رسيدن به زندگي پر زرق و برق شهر راهي شهرها شوند و آنها هم که ماندند ديگر اعتقادي به زندگي روستايي به سبک و سياق قديمي نداشتند.
اين روزها علي‌رغم پيشرفت‌هاي بسيار روستاها و برخورداري از امکانات مختلف زندگي و... اما شاهد هستيم که ديگر خبري از زندگي روستايي در روستاها نيست.
ديگر در روستاها خبري از آن شور و نشاط و اميد نيست. روستاها نيز همچون شهرها خوابگاهي براي ساکنان خود شده‌اند به‌طوري که روستاييان با روي آوردن به کارهاي خدماتي و مشاغلي غير از آنچه که در روستاها رونق دارد صبح هنگام از خانه بيرون مي‌روند و شبانگاه به خانه‌شان باز مي‌گردند و اين برنامه هر روزشان است.
اينروزها روستاها براي آن روستا مانده‌اند چون جمعيت‌شان کم است و وسعت‌شان از شهر کمتر اما ديگر نه خبري از زندگي زيبايي روستايي است و نه آثاري از آن اقتصاد دورني روستاها.
روستاها و روستائيان در تهاجم فرهنگ و شهر و مصرف‌گرايي کم آوردند، روستاها شهرهاي کم‌جمعيتي شده‌اند که زندگي مصرفي در آنها سبک غالب زندگي شده است.
تهاجم سبک زندگي شهري به روستاها بر همه چيز روستاها اثر گداشته است، از نوع پوشش مردمان روستايي گرفته تا نحوه گويش و نوع غذا و آداب و معاشرت و... .
شايد اين يادداشت باعث شود کساني از مخاطبان محترم فکر کنند که نويسنده مخالف ورود امکانات مختلف به روستاهاست و شايد در ذهن برخي از عزيزان اين مساله ايجاد شود که مگر ورود امکانات بروز و پشيرفته به روستاها بد است؟
در پاسخ به اين عزيزان بايد عرض کنيم که نه‌تنها ما مخالف تجهيز روستاها و اهالي فهيم روستاها به علم روز و امکانت پيشرفته نيستيم که ضمن حمايت از تکنولوژي و اظهار تمايل به امکانات روز دنيا فقط و فقط از تغيير نگرش روستائيان به زندگي، ورود دغدغه‌هاي زندگي شهري به زندگي روستايي و تغيير سبک زندگي روستايي به زندگي شهري اظهار نگراني مي‌کنيم.
مهدي بهزادي تشنيزي
انتهای پیام/1026ج
سال‌هاي نه‌چندان دور اغلب خانه‌ها و اماکن روستايي هم محل زندگي مردم و اهالي بود و هم مکاني براي نگهداري دام و طيور، اين نوع سبک زندگي جداي از اينکه باعث اشتغال روستائيان در خود روستاها مي‌شد و از مصرف‌گرايي روستائيان جلوگيري مي‌کرد که باعث مي‌شد زباله کمتري در روستاها توليد و محيط زيست از اين نظر کمتر در معرض آسيب قرار بگيرد.
باتغييرات ايجاد شده در فرهنگ و روش زندگي روستائيان اما اين روزها نه تنها روستاها گوي سبقت در مصرف را از شهرها ربوده‌اند که به يکي از کانون‌هاي توليد زباله خانگي نيز بدل شده‌اند.
در گذشته نگهداري از دام و طيور در روستاها باعث مي‌شد پس‌ماند غذاها نظير برنج و نان و... به مصرف حيواناتی چون گاو، گوسفند، مرغ و... برسد اما در ساليان اخير نه‌تنها ديگر از حيوانات اهلي در خانه‌هاي روستايي خبري نيست که امکان نگهداري از آنها نيز در این خانه‌هاي وجود ندارد.
روند تغيير سبک زندگي روستائيان باعث شد اقتصاد پويايي که پيش از اين در روستاها وجود داشت از بين برود و روستائياني که روزگاري خود توليدکننده بودند اينک به يکي از بزرگ‌ترين مصرف‌کننده‌ها تبديل شوند.
در گذشته اغلب روستانشينان به شغل شريف کشاورزي و دامداري اشتغال داشتند و با روشي جالب چرخ اقتصاد روستايي به گردش در مي‌آمد حال آنکه اين روش بدون کمترين هزينه، براي دولت بود.
در روستاها محصولات کشاورزي با استفاده از آب رودخانه‌ها، چشمه‌ها و احيانا چاه‌ها و قنات‌ها کاشته مي‌شد. نيروي کار در روستاها در امر کاشت، داشت و برداشت اين محصولات به کار مشغول مي‌شد و پس از فصل برداشت آنچه مورد نياز کشاورزان و حيوانات اهلي‌شان بود به داخل روستاها منتقل مي‌شد و مازاد آن به فروش مي‌رسيد.
باتوجه به آنکه حيوانات اهلي در روستاها توسط مردم نگهداري مي‌شدند لذا اغلب نياز اين احشام اعم از علوفه، کاه، سبوس و... از طريق کشاورزي روستايي بدست مي‌آمد و از اين نظر اغلب روستائيان خودکفا بودند.
محصولات توليدي روستاها که شامل گندم، جو، برنج، لوبيا، عدس و... بود نيز بسياري از نيازهاي غذايي اهالي روستاها را فراهم مي‌نمود و در واقع در روستاها اقتصاد مقاومتي بدون کمترين وابستگي و تهديد غذايي به اجرا در مي‌آمد.
زنان روستايي نيز در کنار مردان پرتلاش روستايي علاوه‌بر کارهاي خانه، نگهداري از فرزندان، رسيدگي به حيوانات اهلي اما بازهم در تلاش و حرکت بودند و در امر تولید نقش داشتند.
قالي‌بافي، گليم‌بافي، جاجيم‌بافي، توليد مواد لبني چون ماست و دوغ و کره و کشک و خامه و... ازجمله فعاليت‌هاي زنان خانه‌دار روستاها بود که نقش مهمي در پويايي اقتصاد روستائيان ايفا مي‌کرد.
با ترويج اقتصاد پولي و مقايسه ثروت مردم براساس پول اقتصاد روستاها به خطر افتاد و نسل جوان روستا به جهت بدست آوردن پول آنچه در روستا داشت و سرمايه او بود را رها کرده و آواره شهرها شدند.
بي‌توجهي به کشاورزي و دامداري روستائيان و اجراي طرح‌هاي اقتصادي مدنظر دولت‌ها باعث شد روستائيان دلگرمي خود به زندگي در روستا را از دست بدهند و براي رسيدن به زندگي پر زرق و برق شهر راهي شهرها شوند و آنها هم که ماندند ديگر اعتقادي به زندگي روستايي به سبک و سياق قديمي نداشتند.
اين روزها علي‌رغم پيشرفت‌هاي بسيار روستاها و برخورداري از امکانات مختلف زندگي و... اما شاهد هستيم که ديگر خبري از زندگي روستايي در روستاها نيست.
ديگر در روستاها خبري از آن شور و نشاط و اميد نيست. روستاها نيز همچون شهرها خوابگاهي براي ساکنان خود شده‌اند به‌طوري که روستاييان با روي آوردن به کارهاي خدماتي و مشاغلي غير از آنچه که در روستاها رونق دارد صبح هنگام از خانه بيرون مي‌روند و شبانگاه به خانه‌شان باز مي‌گردند و اين برنامه هر روزشان است.
اينروزها روستاها براي آن روستا مانده‌اند چون جمعيت‌شان کم است و وسعت‌شان از شهر کمتر اما ديگر نه خبري از زندگي زيبايي روستايي است و نه آثاري از آن اقتصاد دورني روستاها.
روستاها و روستائيان در تهاجم فرهنگ و شهر و مصرف‌گرايي کم آوردند، روستاها شهرهاي کم‌جمعيتي شده‌اند که زندگي مصرفي در آنها سبک غالب زندگي شده است.
تهاجم سبک زندگي شهري به روستاها بر همه چيز روستاها اثر گداشته است، از نوع پوشش مردمان روستايي گرفته تا نحوه گويش و نوع غذا و آداب و معاشرت و... .
شايد اين يادداشت باعث شود کساني از مخاطبان محترم فکر کنند که نويسنده مخالف ورود امکانات مختلف به روستاهاست و شايد در ذهن برخي از عزيزان اين مساله ايجاد شود که مگر ورود امکانات بروز و پشيرفته به روستاها بد است؟
در پاسخ به اين عزيزان بايد عرض کنيم که نه‌تنها ما مخالف تجهيز روستاها و اهالي فهيم روستاها به علم روز و امکانت پيشرفته نيستيم که ضمن حمايت از تکنولوژي و اظهار تمايل به امکانات روز دنيا فقط و فقط از تغيير نگرش روستائيان به زندگي، ورود دغدغه‌هاي زندگي شهري به زندگي روستايي و تغيير سبک زندگي روستايي به زندگي شهري اظهار نگراني مي‌کنيم.
مهدي بهزادي تشنيزي
انتهای پیام/1026ج