اشتباهات محاسباتی مرسی و سقوط دولت

1- انحصار طلبی در حکومت و به حساب نیاوردن دیگران در مصر

2- همراهی با افراطیون سلفی در موضع گیری ها و برخورد با پیروان مذاهب و ادیان در داخل مصر

3- دخالت در امور داخلی سوریه و حمایت از تروریست های تکفیری و اعلام ضرورت براندازی حکومت قانونی این کشور و اقدام به قطع رابطه با دولت سوریه با این که روشن بود صحنه گردان ماجرای سوریه امریکا و رژیم صهیونیستی است.

بی تردید عملکرد مرسی در قبال بحران سوریه نقش قابل توجهی در بالا گرفتن بحران در داخل مصر دارد، به عقیده مخالفان محمد مرسی، گرچه ممکن است با بشار اسد موافق نباشیم ولی این موضوع نباید به قطع روابط با سوریه منجر شود زیرا روابط قاهره با دمشق قدیمی و قوی بوده است. برخی از مردم مصر تصمیم مرسی در قطع روابط با دمشق را همنوایی با آمریکا خواندند و معتقدند عملکرد مرسی در خصوص روابط با دمشق و تل آویو دوگانگی اخلاقی است این وضعیت در خصوص رابطه با جمهوری اسلامی ایران نیز صدق می کند زیرا در حالی که یک شهروند مصری امکان برقراری تماس تلفنی با جمهوری اسلامی ایران را ندارد برقراری تماس تلفنی با رژیم صهیونیستی از داخل مصر به آسانی امکان پذیر است. دولت جدید با علم به پیامدهای سیاستهای دولت مرسی و در راستای پاسخگویی به مطالبات عمومی در خصوص سوریه سفارت سوریه در قاهره را بازگشایی کرد. اخذ روادید که در زمان مرسی برای سلفی ها برداشته شده بود مجددا برقرار کرد و از سیاست خارجی خواست تکلیف سلفی های وارد شده به مصر نیز از طریق سفارت سوریه در مصر روشن شود.

4- استمرار رابطه با رژیم صهیونیستی

- نامه نگاری های عاشقانه میان محمد مرسی و شیمون پرز

- ادامه فروش گاز به رژیم صهیونیستی

- تخریب تونل گذرگاه رفح

- اعطای جایزه به همسر انور سادات رئیس جمهور معدوم مصر که با امضای قرارداد ننگین کمپ دیوید ملت

مصر را تحقیر کرد.

-بازگشایی سفارت رژیم صهیونیستی بعد از اشغال و تعطیلی در زمان انقلاب

5- بحران آب رودخانه نیل و وخیم شدن روابط قاهره با کشورهای آفریقایی

6- محقق نشدن اهداف انقلابیون و خانواده شهدا

7- مرسی در برآوردش از حمایت مردمی از وی اشتباه کرد، چرا که میزان شرکت کنندگان در دور دوم انتخابات که به پیروزی وی انجامید 50 درصد (حدود 25 میلیون ) بود که این میزان نیمی از تعداد افرادی بود که برای شرکت در انتخابات نام نویسی کرده بودند و تنها 51.7 درصد از کل رای دهندگان (حدود 13 میلیون) و به عبارت دیگر یک چهارم کل رای دهندگان وی را انتخاب کردند. مساله مهم تر این است که از میان افرادی که به وی رای دادند اعضای اخوان المسلمین و دیگر جنبش های اسلامی بودند (حدود هفت میلیون) و نیمی دیگر نیز به مرسی رای دادند تا احمد شفیق، نخست وزیر در دوران حسنی مبارک دیکتاتور سابق مصر به قدرت نرسد چرا که از نظر آنها احمد شفیق از وارثان نظام حسنی مبارک بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تعداد حامیان اخوان المسلمین در مصر برای تحمیل اصول و روش زندگیشان بر تمام مردم مصر کافی

نبود این مساله را نیز نباید فراموش کرد که حدود 10 میلیون مسیحی در مصر زندگی می کنند.

8- مرسی از اوضاع اقتصادی مصر برآورد درستی نداشت چرا که سیاست رادیکالی وی در صحنه داخلی نقش موثری را در افزایش نرخ بیکاری، وخیم تر شدن بحران معیشتی و مالی و کاهش تعداد گردشگران به مصر ایفا کرد. ندانم کاری های مرسی به حدی رسید که اسلام گراهای تندرو را در پست های مهم گماشت و از میان 27 استاندار 17 اسلام گرای تندرو را به عنوان استاندار انتخاب کرد که برخی از آنها مسئول مناطق اصلی گردشگری در مصر بودند. وی همچون نظام سابق مصر با محدود کردن آزادی ها سیاستهای ناعادلانه و غیر منصفانه را پیاده کرد تمام این مسائل مشکلات اقشار بسیاری از مصری ها را افزایش داد مردمی که نسبت به نتایج انقلاب 25 ژانویه 2011 امید بسیاری داشتند اما خواسته هایشان در دوران مرسی به عنوان نماینده جریان اخوان تامین نشد.

9- مرسی از نفوذ ارتش مصر در این کشور برآورد اشتباهی داشت.( توان ارتش در مدیریت صحنه و ظرفیت نظامیان در مواجهه با تصمیمات دولت در پاکسازی ارتش)

10- کم اهمیت تلقی کردن تهدیدات ارتش و تاکید بر سیاستهای رادیکال و بی اعتنایی به مطالبات تظاهرکنندگان که به نوعی با ارتش پیوند فکری و عاطفی پیدا کرده بودند بهانه لازم را دست ارتش داد تا طرح های خود را عملی نماید.

علاوه بر آنچه در این فهرست آمده و البته فقط موارد اصلی و برجسته اشتباهات سیاسی مرسی و اخوان المسلمین است جمع بندی بسیاری از مخالفان مرسی و اخوان این است که آنها با تصاحب انقلاب مصر به جای جبران خیانت های رژیم گذشته راه سادات و حسنی مبارک را ادامه داده اند و کشور را به سوی وابستگی بیشتر و فقر و فلاکت و مشکلات اقتصادی عمیق تر به پیش بردند اکنون مردم مصر از نظر تامین سوخت، برق و بخشی از اقلام مربوط به مواد غذایی در تنگنای شدید قرار دارند و همین وضعیت نیز یکی از عوامل خیزش عمومی علیه مرسی و اخوان المسلمین است.