خيابانها و کوچه ها به عنوان زيربنايي ترين عناصر ساختاري خطي مجموعه هاي شهري و روستايي به شمار مي روند. مروري بر معماري ساختمانها و خيابان کشي هاي شهرکرد نشان دهنده توجه صرف به مقوله « حرکت و جابجايي » بوده و از نقش اجتماعي و معماري خيابانها که مي تواند تاثير زيادي بر روح و روان شهروندان داشته باشد غفلت شده و عدم توجه به معيارهاي زيباشناختي و هنري و در نظر نگرفتن درک و ذهنيت افرادي که در محيط خيابانها رفت و آمد مي کنند يکي از عمده ترين نقايص شهرسازي در اين شهر محسوب مي شود.