نوروز؛ روز نو فرهنگ دوست‌داشتنی ایرانی اسلامی ما، نوروز که می‌آید با خود خیلی چیزها را می‌آورد، بهار را، تازگی را و طراوت را. نوروز همراه خود مهربانی و رویش را به ارمغان می‌آورد. نوروز فرصتی است برای مهربانی.
۰
به گزارش جهانبین نیوز؛ به نقل از پايگاه خبري تحليلي کيار بيدار عمر کوتاه ما انسان‌ها پر است از لحظات زيبا و دوست‌داشتني که به دليل روزمرگي‌ها و دغدغه‌هاي بسيار از توجه بدان‌ها و استفاده از هر کدام‌شان غافليم.
روزها و هفته‌ها و ماه‌ها و سال‌ها از پي هم مي‌آيند و مي‌روند اما بسياري از ما غافل از آنيم که در حال از دست دادن چه سرمايه ارزشمندي هستيم و با گذر ايام از کودکي به نوجواني و جواني و در ادامه ميانسالي و کهن‌سالي مي‌رسيم.
ما آدم‌ها درحالي ايام را به سر مي‌بريم که در طول اين مسير پرفراز و نشيب براي برخي طولاني و براي عده‌اي ديگر کوتاه است مشکلات، سختي‌ها، رنج‌ها، خوبي‌ها و... را پشت سر مي‌نهيم.
گاهي اوقات نگاهي به پشت سر مي‌اندازيم و آنچه را که در طي مدت زمان زندگي‌مان بدست آورده‌ايم يا از دست داده‌ايم را مروري کوتاه مي‌کنيم و بسي جاي تاسف است که بسياري از ما بر آنچه از کف داده‌ايم و آنچه بدست آورده‌ايم متاسف مي‌شويم و معدود افرادي هم هستند که با مرور گذشته نه تنها ناراحت و غمگين نمي‌شوند که لبخندي از رضايت بر لب‌هاي‌شان نقش مي‌بندد.
با وجود همه اين موارد اما خوب يا بد لحظات مي‌آيند و مي‌روند، انسان‌ها دسته به دسته در دنيا زندگي مي‌کنند و مي‌روند و تنها از خود خاطره‌اي، يادي و يا قاب عکسي بر جاي مي‌گذارند.
در اين دنياي پر از سختي‌ها و مشکلات و... اما کسي هست که هواي بندگانش را دارد، خداي بزرگ، مهربان و بخشنده در کنار همه رنج‌ها و سختي‌هايي که البته خود انسان‌ها باعث و دليل همه آنها هستند دنيا را پرساخته از نعمت‌هايي که حتي ما نمي‌توانيم اسامي اين نعمت‌ها را بيان کنيم چه رسد به آنکه بخواهيم همه اين نعمت‌ها را شکر گوييم.
هرچه را که مي‌بينيم و نمي‌بينيم، آنچه را که داريم و نداريم و هر چيزي را که مي‌شناسيم و نمي‌شناسيم آفريده و مخلوق خداوند حکيم است که بدليلي آن را آفريده است و وجودش براي ديگر آفريده‌ها نعمت و برکت است. با وجود همه نعمت‌ها و آفريده‌ها اما انسان که خود آفريده خالق کل جهان است بدليل برخورداري از نعمت عقل از توانايي بهره‌برداري از ديگر آفريدگان و مخلوقات خداوند لايزال بهرمند شده است تا چند صباحي که در اين دنيا مي‌آيد و مي‌رود بتواند ضمن امکان برخورداري از آرامش و آسايش بندگي خداوند را نيز به جاي آورد.
اما انسان که از آغازين روز خلقت خود و به واسطه نيروهاي خداداي خود نظير عقل و هوش و قدرت انتخاب و ... و همچنين وجود نيروهاي وسوسه‌انگیز و گمراه‌کننده نظير شيطان گاهي راه را از بي‌راه تميز نمي‌دهد و با وجود همه رهنمودهاي الهي و فرستادگان خداوند بزرگ و کتاب‌هاي آسماني همه چيز را فراموش مي‌کند و در ورطه روزمرگي و خودبرتربيني غوطه‌ور مي‌شود تا اينکه از پس ايام نوروز فرا مي‌رسد.
نوروز که مي‌آيد کوله‌باري از تازگي و طراوت را با خود مي‌آورد، بهار را مي‌آورد تا زمين و زمان به يکباره زنده شود، مهر و مهرباني را مي‌آورد تا انسان‌ها فارغ از همه دغدغه‌ها و روزمرگي‌ها و کدورت‌ها به ياد همديگر افتند و مهربانانه و به گراميداشت سنت زيبايي صله‌رحم راه خانه‌هاي همديگر در پيش گيرند و براي دقايقي کوتاه هم که شده است در کنار يکديگر آرام و قرار گيرند.
نوروز روز نو شدن است؛ نوروز که در راه است همه خوشحالند و به استقبال قدوم مبارک نوروز کارها و اقدامات بسياري صورت مي‌پذيرد. خانه‌ها را تميز مي‌کنند و رخت و لباس‌های نو مي‌شوند. اسباب پديرايي از ميهمان فراهم مي‌شود، رسوم کهن زنده مي‌شوند و زيبايي نوروز و بهار همه چيز را دربر مي‌گيرد.
اي کاش همه ما انسان‌ها اين نعمت خدادادي را پاس بداريم و از اين فرصت مهرباني و مهربان شدن بهره خود را برداريم تا در طول يکسال پيش رو که قرار است با همت و تلاش و همدلي و يکرنگي در راه آباداني ميهن و خدمت به همديگر و بندگي خداي مهربان بکوشيم مهرباني نوروز و زيبايي و سخاوت بهار را فراموش نکنيم.
مهدي بهزادي تشنيزي
انتهای پیام/1026ج
روزها و هفته‌ها و ماه‌ها و سال‌ها از پي هم مي‌آيند و مي‌روند اما بسياري از ما غافل از آنيم که در حال از دست دادن چه سرمايه ارزشمندي هستيم و با گذر ايام از کودکي به نوجواني و جواني و در ادامه ميانسالي و کهن‌سالي مي‌رسيم.
ما آدم‌ها درحالي ايام را به سر مي‌بريم که در طول اين مسير پرفراز و نشيب براي برخي طولاني و براي عده‌اي ديگر کوتاه است مشکلات، سختي‌ها، رنج‌ها، خوبي‌ها و... را پشت سر مي‌نهيم.
گاهي اوقات نگاهي به پشت سر مي‌اندازيم و آنچه را که در طي مدت زمان زندگي‌مان بدست آورده‌ايم يا از دست داده‌ايم را مروري کوتاه مي‌کنيم و بسي جاي تاسف است که بسياري از ما بر آنچه از کف داده‌ايم و آنچه بدست آورده‌ايم متاسف مي‌شويم و معدود افرادي هم هستند که با مرور گذشته نه تنها ناراحت و غمگين نمي‌شوند که لبخندي از رضايت بر لب‌هاي‌شان نقش مي‌بندد.
با وجود همه اين موارد اما خوب يا بد لحظات مي‌آيند و مي‌روند، انسان‌ها دسته به دسته در دنيا زندگي مي‌کنند و مي‌روند و تنها از خود خاطره‌اي، يادي و يا قاب عکسي بر جاي مي‌گذارند.
در اين دنياي پر از سختي‌ها و مشکلات و... اما کسي هست که هواي بندگانش را دارد، خداي بزرگ، مهربان و بخشنده در کنار همه رنج‌ها و سختي‌هايي که البته خود انسان‌ها باعث و دليل همه آنها هستند دنيا را پرساخته از نعمت‌هايي که حتي ما نمي‌توانيم اسامي اين نعمت‌ها را بيان کنيم چه رسد به آنکه بخواهيم همه اين نعمت‌ها را شکر گوييم.
هرچه را که مي‌بينيم و نمي‌بينيم، آنچه را که داريم و نداريم و هر چيزي را که مي‌شناسيم و نمي‌شناسيم آفريده و مخلوق خداوند حکيم است که بدليلي آن را آفريده است و وجودش براي ديگر آفريده‌ها نعمت و برکت است. با وجود همه نعمت‌ها و آفريده‌ها اما انسان که خود آفريده خالق کل جهان است بدليل برخورداري از نعمت عقل از توانايي بهره‌برداري از ديگر آفريدگان و مخلوقات خداوند لايزال بهرمند شده است تا چند صباحي که در اين دنيا مي‌آيد و مي‌رود بتواند ضمن امکان برخورداري از آرامش و آسايش بندگي خداوند را نيز به جاي آورد.
اما انسان که از آغازين روز خلقت خود و به واسطه نيروهاي خداداي خود نظير عقل و هوش و قدرت انتخاب و ... و همچنين وجود نيروهاي وسوسه‌انگیز و گمراه‌کننده نظير شيطان گاهي راه را از بي‌راه تميز نمي‌دهد و با وجود همه رهنمودهاي الهي و فرستادگان خداوند بزرگ و کتاب‌هاي آسماني همه چيز را فراموش مي‌کند و در ورطه روزمرگي و خودبرتربيني غوطه‌ور مي‌شود تا اينکه از پس ايام نوروز فرا مي‌رسد.
نوروز که مي‌آيد کوله‌باري از تازگي و طراوت را با خود مي‌آورد، بهار را مي‌آورد تا زمين و زمان به يکباره زنده شود، مهر و مهرباني را مي‌آورد تا انسان‌ها فارغ از همه دغدغه‌ها و روزمرگي‌ها و کدورت‌ها به ياد همديگر افتند و مهربانانه و به گراميداشت سنت زيبايي صله‌رحم راه خانه‌هاي همديگر در پيش گيرند و براي دقايقي کوتاه هم که شده است در کنار يکديگر آرام و قرار گيرند.
نوروز روز نو شدن است؛ نوروز که در راه است همه خوشحالند و به استقبال قدوم مبارک نوروز کارها و اقدامات بسياري صورت مي‌پذيرد. خانه‌ها را تميز مي‌کنند و رخت و لباس‌های نو مي‌شوند. اسباب پديرايي از ميهمان فراهم مي‌شود، رسوم کهن زنده مي‌شوند و زيبايي نوروز و بهار همه چيز را دربر مي‌گيرد.
اي کاش همه ما انسان‌ها اين نعمت خدادادي را پاس بداريم و از اين فرصت مهرباني و مهربان شدن بهره خود را برداريم تا در طول يکسال پيش رو که قرار است با همت و تلاش و همدلي و يکرنگي در راه آباداني ميهن و خدمت به همديگر و بندگي خداي مهربان بکوشيم مهرباني نوروز و زيبايي و سخاوت بهار را فراموش نکنيم.
مهدي بهزادي تشنيزي
انتهای پیام/1026ج