وجود نظام هاي سياسي سکولار و بي اعتنا به حاکميت خداوند در سرنوشت مردم، ارمغان نفي فرهنگ غدير در اعصار مختلف مي باشد.
۰
تاریخ انتشارشنبه ۱۹ مهر ۱۳۹۳ - ۱۱:۳۱
کد مطلب : ۱۸۲۳۵
واقعۀ غدير: نعمتي الهي براي استقرار حاکميت ديني در جامعه
به گزارش جهان بین نیوز، حادثۀ تاريخي غدير به عنوان مهمترين حرکت تاريخي براي حاکميت امام معصوم در استمرار اسلام و با دستور خدا در ۱۸ ذيحجه سال ۱۰ هجري بنيان‌گذاري شد، ولي جرياني متنقذ و قدرتمند با برنامه ريزيِ به زعم خود حساب شده، غدير را در سقيفه دفن کرد و حاکميت ديني را از جامعه زدود، در تشريح خيانت آشکار اصحاب سقيفه مي توان گفت، تنها در خلافت دستگاه بني اميه بيش از صد سال لعن به حضرت علي (ع) بر جهان اسلام تحميل گرديد و کشتار شيعيان آن حضرت در دستور کار خلفاي اُموي و عباسي و.. قرار گرفت که با هدف محو آثار بي پايان غدير انجام گرفت تا هيچ جا اثري از آن حضرت در تاريخ اسلام نماند زيرا فريبکاران نگران استمرار حکومت ناب و متعالي اميرالمومنين علي (ع) در آيندۀ تاريخ بودند،ولي به لطف و عنايت خدا در توطئه هاي خودناکام ماندند.
بايد اذعان نمود رهبري متعالي حکومت اسلامي که با واقعۀ غدير از سوي خداوند به عنوان نعمت بزرگ الهي به مردم ارزاني گرديد، با کارشکني اصحاب سقيفه و در حدود ۲۵سال به تأخير افتاد، ليکن سرانجام حضرت علي(ع) حكومت و رهبري بر مردم را پذيرفتند و نزديک به پنچ سال دو جبهۀ علوي مبتني بر حاکميت دين و دستگاه بني اميه بر مبناي تفکر اشرافي روبه روي هم قرارگفتند.
از يک سو حکومت حضرت علي (ع) که بر مبناي تعادل و ديانت و تقوا و مبتني بر حاکميت حکم خدا بر تمام روابط اجتماعي و فردي جامعه شکل گرفته بود قرار داشت و در سوي ديگر حکومت معاويه بود که حکومتش بر مبناي احياء اشرافيتِ قبل از اسلام و نيز با تأثير پذيري از فرهنگ رُميِ شام اداره مي شد.
تقابل اين دو گروه با رهبري متفاوت رهبران خود در طول تاريخ قابل مشاهده مي باشد، لذا واقعۀ غدير و فرهنگ منبعث از آن حاکي از تمايز هميشگي ميان اين دو تفکر مي باشد، اين جاست که مي توان دريافت وجود نظام هاي سياسي سکولار و بي اعتنا به حاکميت خداوند در سرنوشت مردم، ارمغان نفي فرهنگ غدير در اعصار مختلف مي باشد.
ليکن درخشش آشکار حکومت ديني با فرماندهي حضرت علي(ع)در مقابل حکومت غير ديني با فرماندهي معاويه که براي ادامه زمامداري خود از حيله‌گري و تبليغات دروغ و ترويج هوس، اِبايي نداشت مي تواند به عنوان يکي از مهمترين کارکردهاي فرهنگ غدير مورد نظر قرار گيرد، زيرا ماهيت رهبري حضرت علي(ع) بر مبناي تحقق حاکميت ديني شکل گرفت و بر خلاف رهبران حکومت هاي اشرافي که مردم خود را صرفاً مشغول آب و نان دنيا مي کنند، توجه به همۀ ابعاد دنيوي و اخروي مردم و انذار انسانها مبني بر موقتي بودن زندگي زميني و ضرورت اجتناب از مشغوليت به تجملات و تلاش براي آباداني آخرت به عنوان بدهي ترين وِيژگي رهبري متعالي آن حضرت مي باشد، که اين نعمت بزرگ در پرتو فرهنگ ناب غدير صورت پذيرفته است.
لذا بايد گفت مردم که بر مبناي فطرت خود به نيازهاي واقعي خود اشراف دارند قطعا به دنبال حاکميت دين در پرتو امامت مي باشند، ليکن مردم دوران صدر اسلام با سيطرۀ۲۵سالۀ اصحاب سقيفه و اعمال تفکر اشرافي بر آنان ،خود را از درک همۀ ابعاد اسلام ناب و اصيل به رهبري اميرالمومنين حضرت علي(ع) محروم ساختند، ليکن شکل گيري انقلاب اسلامي که بايد از آن به عنوان استمرار حاکميت ديني ياد نمود در صورت الگو گيري روز افزون از رهبري متعالي حضرت علي (ع) و ديگر امامان معصوم (ع)، مي تواند به عنوان مقدمه اي موثر و بسيار مهم براي تحقق حکومت ناب ديني و اسلامي حضرت بقيه الله(عج) در عصر ظهور مطرح گردد ،که انجام اين مهم تنها در پرتو شناخت ابعاد بي نظير فرهنگ غدير امکان پذير مي باشد.
انتهاي پيام/
مهدي نجفي
بايد اذعان نمود رهبري متعالي حکومت اسلامي که با واقعۀ غدير از سوي خداوند به عنوان نعمت بزرگ الهي به مردم ارزاني گرديد، با کارشکني اصحاب سقيفه و در حدود ۲۵سال به تأخير افتاد، ليکن سرانجام حضرت علي(ع) حكومت و رهبري بر مردم را پذيرفتند و نزديک به پنچ سال دو جبهۀ علوي مبتني بر حاکميت دين و دستگاه بني اميه بر مبناي تفکر اشرافي روبه روي هم قرارگفتند.
از يک سو حکومت حضرت علي (ع) که بر مبناي تعادل و ديانت و تقوا و مبتني بر حاکميت حکم خدا بر تمام روابط اجتماعي و فردي جامعه شکل گرفته بود قرار داشت و در سوي ديگر حکومت معاويه بود که حکومتش بر مبناي احياء اشرافيتِ قبل از اسلام و نيز با تأثير پذيري از فرهنگ رُميِ شام اداره مي شد.
تقابل اين دو گروه با رهبري متفاوت رهبران خود در طول تاريخ قابل مشاهده مي باشد، لذا واقعۀ غدير و فرهنگ منبعث از آن حاکي از تمايز هميشگي ميان اين دو تفکر مي باشد، اين جاست که مي توان دريافت وجود نظام هاي سياسي سکولار و بي اعتنا به حاکميت خداوند در سرنوشت مردم، ارمغان نفي فرهنگ غدير در اعصار مختلف مي باشد.
ليکن درخشش آشکار حکومت ديني با فرماندهي حضرت علي(ع)در مقابل حکومت غير ديني با فرماندهي معاويه که براي ادامه زمامداري خود از حيله‌گري و تبليغات دروغ و ترويج هوس، اِبايي نداشت مي تواند به عنوان يکي از مهمترين کارکردهاي فرهنگ غدير مورد نظر قرار گيرد، زيرا ماهيت رهبري حضرت علي(ع) بر مبناي تحقق حاکميت ديني شکل گرفت و بر خلاف رهبران حکومت هاي اشرافي که مردم خود را صرفاً مشغول آب و نان دنيا مي کنند، توجه به همۀ ابعاد دنيوي و اخروي مردم و انذار انسانها مبني بر موقتي بودن زندگي زميني و ضرورت اجتناب از مشغوليت به تجملات و تلاش براي آباداني آخرت به عنوان بدهي ترين وِيژگي رهبري متعالي آن حضرت مي باشد، که اين نعمت بزرگ در پرتو فرهنگ ناب غدير صورت پذيرفته است.
لذا بايد گفت مردم که بر مبناي فطرت خود به نيازهاي واقعي خود اشراف دارند قطعا به دنبال حاکميت دين در پرتو امامت مي باشند، ليکن مردم دوران صدر اسلام با سيطرۀ۲۵سالۀ اصحاب سقيفه و اعمال تفکر اشرافي بر آنان ،خود را از درک همۀ ابعاد اسلام ناب و اصيل به رهبري اميرالمومنين حضرت علي(ع) محروم ساختند، ليکن شکل گيري انقلاب اسلامي که بايد از آن به عنوان استمرار حاکميت ديني ياد نمود در صورت الگو گيري روز افزون از رهبري متعالي حضرت علي (ع) و ديگر امامان معصوم (ع)، مي تواند به عنوان مقدمه اي موثر و بسيار مهم براي تحقق حکومت ناب ديني و اسلامي حضرت بقيه الله(عج) در عصر ظهور مطرح گردد ،که انجام اين مهم تنها در پرتو شناخت ابعاد بي نظير فرهنگ غدير امکان پذير مي باشد.
انتهاي پيام/
مهدي نجفي
مرجع : سلام لردگان