دست دلالان باید از سفره ی کشاورزان کوتاه شود تا سود اصلی تولید به جیب کشاورز رود

در زندگی ما انسان ها کار های متعددی نیاز است و برای اینکه بتوانیم جامعه ای ساخت یافته و رو به رشد داشته باشیم نیاز است که مشاغل مفید و مثمر ثمر در آن اجتماع مورد توجه و حمایت قرار گیرد.

اگرچه مشاغل بسیاری در حال حاضر در جوامع مختلف وجود دارد و لازم است به همه ی آنها توجه گردد اما شغل کشاورزی و در کنار آن دامداری به عنوان مادر همه ی مشاغل و زیر بنای وجود همه ی تمدن های کهن و دیرینه توجهی بیشتر را می طلبد.

آنچه مسلم است ما انسان ها برای آنکه بتوانیم به زندگی خود ادامه دهیم باید از امکانات اولیه زندگی برخوردار شویم و نیاز به آب و غذا در صدر همه ی نیاز های مادی ما قرار دارد.

کشاورزی اولین و مهمترین محل تولید غذای انسان ها یکی از مشاغلی است که عمری به دارازای خلقت انسان ها در زمین دارد،شغلی است که پیامبران و امامان از دیرباز بدان اشتغال داشته اند و شغلی است که اگر روزی نباشد بی شک تولیدات کشاورزی نیز وجود نخواهند داشت و شاید امنیت غذایی تک تک ما انسان ها به خطر افتد، آنچه در اینجا قصد تحلیل و بررسی آن را داریم اهمیت این شغل شرف نیست چرا که همگان بر اهمیت آن واقف اند و بحث مورد نظر ما در اصل بیان زحمت های کشاورزانی است که با عشق و ایثار به این شغل اشتغال دارند و بهره ای بسیار کمتر از آن چیزی را که باید بدست آورند کسب می کنند .

برای تولید هر محصول کشاورزی چند عامل دخالت دارند ،زمین، آب،شرایط آب و هوایی،بذر محصولات،زمان ،نیروی انسانی و ..... که هر کس که قصد اشتغال به شغل شریف کشاورزی را داشته باشد باید به نوعی همه ی عوامل مذکور را تحت کنترل خود داشته باشد تا موفق شود .

کشاورز با هزار زحمت و تحمل رنج و مشقت های فراوان و طاقت فرسا،تحمل هزینه های سنگین همچون هزینه های آماده سازی زمین،هزینه ی ادوات کشاورزی،هزینه ی نیروی انسانی ، مواجهه با آفات و خطرات مختلف همچون سرمازدگی و گرما زدگی و بی آبی در مدت زمانی که اغلب بیش از ۳ماه است اقدام به تولید محصول کشاورزی می کند و در نهایت با تدابیری که به کار می بندد و اقداماتی که انجام می دهد محصولی را آماده و به بازار عرضه می نماید.

کشاوزران با توجه به اینکه در طول مدت کاشت و داشت محصول با هزینه های بسیار روبرو شده اند لذا در مرحله برداشت از سرمایه ی کافی جهت انبار کردن محصولات تولید شده خود برخوردار نیبستد و در زمان برداشت محصولات خود ناگزیر از فروش محصولات خود به هر قیمتی هستند .

اغلب کشاورزان همگام برداشت محصولاتشان بدلیل هزینه های مختلف در پروسه ی کاشت داشت و برداشت بدهکار شده اند و ناگزیر از فروش محصول خود هستند تا با دریافت وجه دمحصولات از زیر بار بدهی خارج شوند اما....

خرید های تضمینی و البته دلالان دو گزینه ایست که پس از تولید محصول کشاورزی پیش روی کشاورز قرار می گیرد اما پولی که در نتیجه ی آن عاید کشاورزان می گردد آن چیزی نیست که مصرف کننده ی نهایی می پردازد .

اغلب محصولات کشاورزی پس از آنکه از کشاورزان خریداری شد یا توسط دولت به انبار ها منتقل می شوند تا در زمان لازم جهت تامین نیاز های مردم راهی بازار شوند و مانع از اخلال در بازار شوند یا اینکه توسط دلالان خریداری می شوند و اغلب متاسفانه احتکار می شوند.

دلال فقط به فکر سود خود است و هیچ غصه ای برای نیاز مردم و وضع بازار ندارد،منتظر کمبود کالا در بخشی از جامعه است تا محصولات احتکار شده اش را تا چندین برابر قیمت واقعی به مردم عرضه کند و در واقع دلال است که نرخ ارزاق مردم را تامین می کند و در این شرایط کنترل اوضاع از دست تولید کننده که کشاورز است و ناظر که دولت است خارج می شود و تا مردم دولت بخود بیایند ناگهان تورم با رشدی چند درصدی مواجه شده است .

شاید زمان آن رسیده باشد کشاورزان از سود اصلی تولید محصول خود برخوردار شوند و دیگر نیازی به وجود دلالان در کشور نباشد،شاید زمان آن رسیده باشد که دولت با چتر حمایتی خود به داد کشاورزان برسد و دست دلالان را از سفره ی این بلند همتان کوتاه کند و این میسر نمی شود جز با بالا بردن توان کشاورز و توجه وِیژه به شغل شریف کشاورزی.

شاید کم کم زمانی فرارسیده باشد که کشاورز به عنوان متولی شغل شریف کشاورزی با حمایت و مدیریت دولت بتواند محصولاتش را تولید کند و آنگاه دولت با توجه به نیاز مردم، خرید تضمینی محصولات کشاورزی را البته با قیمت هایی که نیاز مالی کشاورزان را برطرف و ارزش محصولات کشاورزی حفظ شود را انجام دهد و مانع از دست اندازی دلالان سود جو بر بازار تولیدات کشاورزی شود .

مهدی بهزادی