درد دلهای یک پستچی

سوژه این هفته را اختصاص دادیم به ماموران زحمتکش اداره پست که شاید کمتر مورد توجه قرار می گیرند و اجر کار آنها در گمنامی است. با اینکه در کار مهمی بر عهده آنها است ولی کمتر از آنها سخن گفته می شود. بر این اساس به سراغ یکی از پستچی های شهر رفتیم و پای درد دل او نشستیم، چهره سوخته او نشان از زحمات زیادی بود که سالها زیر نور آفتاب برای رساندن امانت های ما به دستمان کشیده بود.

از او خواستیم از مشکلات کاری اش بگوید، نامه رسان چهارمحالی که حدود 20 سال سابقه کار داشت پاسخ داد: متاسفانه در اداره پست برخی قوانین به طور کامل اجرا نمی شوند و مسولان تبعیض قائل می شوند بعد از گذشت چندین سال از خدمت یک پستچی و بالا رفتن سن، انگیزه ای برای پستچی وجود ندارد که شاید در اداره ارتقاء پیدا کند و از پستچی بودن به قسمت های اداری برود، البته این موضوع شامل همه نمی شود.

نیروهای نامه رسان معمولا با موتور سیکلت در سرمای شدید یخبندان تا گرمای طاقت فرسای تابستان حداقل 8 الی 10 ساعت کار می کنند و وظایف خود را باید انجام دهند، توقعات هم از آنها زیاد است، هم از طرف مردم و هم از طرف مسئولین اداره، که این موضوع هم سلامتی شخص را به خطر می اندازد و هم نگرانی و استرس خانواده ها را به دنبال دارد.

مسئولین به فکر امکانات رفاهی نامه رسان ها نیستند، در گذشته لا اقل در زمستان و سرما گرمکن ها یا بادگیری به ماموران پست می دادند و این چندسالی است که از این موضوع خبری نیست.

از دیگر موضوعات مهم ناهماهنگی فرم مناسب و یکپارچه اداری در خانواده پستچی های کشور است که مامور اداره پست را از دیگران متمایز کند.

شیرین ترین لحظات شما چه زمانی است:

شیرین ترین لحضات موقعی است که مدارک یا نامه ای را به دستی شخصی می رسانیم که با دیده آن خوشحال می شود و خنده بر لب مردم نقش می گیرد.مثلا چند سال پیش کیف یکی از پزشکان شهر را دزدیده بودند و تمام مدارک شخصی حتی پروانه پزشکی و سند ماشین او در آن کیف بود که بعد از چند وقت مدارکش را در صندوق پست انداخته بودند که من آنها را به دستش رساندم که خیلی خوشحال شد، و فردای آن روز با پاکت شیرینی به اداره آمد و تشکر کرد.

تلخ ترین خاطره ها چه زمانی است:

چون کار ما طوری است که موتور سیکلت کوچه ها و خیابان ها را روزانه باید طی کنیم و نامه رسانی کنیم طبیعتا زمین خوردن ها و اتفاقات دیگر همراه کارمان است، چند سال پیش که رئیس اداره، من را برای انجام دادن ماموریتی به یکی از نقاط شهر فرستاده بود تصادف کردم و از ناحیه پا صدمه دیدم و راهی بیمارستان شدم، متاسفانه رئیس وقت اصلا سراغم را نگرفت و احوالی از من نپرسید که چه بلایی بر سر من آمده است، در صورتی که آن ماموریت اصلا وظیفه من نبود و ایشان بنده را فرستاده بود و...

به طور کلی نحوه برخورد مردم با شما چگونه است؟

خوب مردم توقع دارند بر اساس مسائل مسائل کار خودش سریعتر کارش انجام شود، بعضی ها شرایط ما را درک می کنند و منطقی برخورد می کنند ولی بعضی از مردم ناملایماتی نسبت به ما دارند، البته نسبت به گذشته برخوردها خیلی بهتر شده است.

تا به حال نارضایتی یا درگیری از طرف مردم داشته اید؟

بله پیش می آید، با توجه به حجم بالای نامه ها، قبض ها و... و کم بودن نیروی کاری، بعضی وقت ها اتفاق می افتد، حتی پیش آمده که در گوش ما هم زده اند، باز در اینجا لازم است بگویم در مواقعی که شاید یک پستچی مورد تعرض قرار گیرد یا به او توهینی شود از طرف ادارات معمولا پشتیبانی نمی شود.

اگر دوباره جوان شوید و شرایط پستچی شدن داشته باشید، بازهم پستچی بودن را انتخاب می کنید؟

بله باز هم پستچی بودن را انتخاب می کنم به چند دلیل: پستچی در حال کار کردن با اشخاص متفاوتی برخورد می کند که باعث بالا رفتن تجربه شخصی می شود.2- از وظایف مهم پستچی امانت داری است که هم در دین سفارش زیادی شده و هم لذت بخش است.