چرا برخی با ماه رمضان قهرند...؟

 بار الهی تو را هزاران سپاس که باز هم به بندگان این فرصت را ارزانی داشتی تا بتوانند بهره ای از دریای بی کران و خوان بی انتهای الطافت ببرند و به شکرانه آن چند صباحی را به نام روزه دار به سر برند...

و اما چه زیباست بی مقدمه نگاشتن که افسوس از رمضان امسال شهر ما...! آری! رمضان امسال شهر ما فرق دارد، به کامی برخی ها و مایه غم و اندوه خیلی ها....

سن مان که کوچک تر بود برای رمضان قداستی می دانستیم و برای روزه داران احترامی. آرزویمان این بود که سحر گاهی بشود نزدیک و ما هم بر سر سفره حق در کنار خانواده بیدار بشویم... نمازی با شکم پر از سحری بخوانیم و صبح را آغاز کنیم...گرچه به ظهر نرسیده لبانمان می خشکید اما خودمان را تا غروب نگه می داشتیم و اما...

حال رمضان مان چه شده است که حتی بزرگترهایمان هم تاب ندارند چند ساعتی تشنه باشند؟ می دانید سختی رمضان امسال چیست؟تشنگی نیست...! شانزده ساعت گرسنگی نیست! سختی اش این است که برخی ها روزه داران را مسخره می کنند...و این مصیبت است...

سختی اش این است که بستنی فروش محله ما مثل سابق دستگاه بستنی سازی اش را داخل گذاشته و مثل گذشته ننوشته: "به دلیل آغاز ماه مبارک رمضان روزه خواری ممنوع"!!! ننوشته...!

سختی اش این است که بوی ساندویچ و کباب بره و نان تنوری از اول سحر تا انتهای روز نوازنده روزه داران است و انگار نه انگار که ماه خداست...

سختی اش ان است که آن مرد به همراه دختر کوچکش طوری بستنی لیس می زند که انگار اگر نخورد عمرش به سر می آید...

سختی اش آن است که بوی قلیان که فکر کنم در ملاء عام ممنوع بود هنوز در ماه "رمضان شهر ما" به مشام می رسد...

چه بگویم از سختی های امثال که جوانک می گوید آزادیست! این چه آزادییست؟

ناگفته ها بسیارند از پیرمردی که با زبان روزه سحر را شب می کند و آخرش می گوید حیف که روز تمام شد...و ...
پیرمردی همین حوالی که با وجود 22سال بیماری، و اینکه پزشکش به او گفته روزه برای دیابتی ها خوب نیست، اما از ترس خدا و نشکستن قبح روزه خواری، همچنان روزه می گیرد...

نوزده روز از رمضان امسال شهر ما گذشت و هنوز هیچ کداممان به هیچ روزه خواری نگفته یم عزیزم، روزه خواری حرام است...چرا؟

نویسنده : امین شعبان بیدله