بار دیگر گروه های مخالف دچار افتراق و انشقاق شدید شدند و اکنون شاهد درگیری و تنش شدید میان گروهی برای چگونگی ورود به صحنه انتخابات آتی هستیم.هم اینک در درون اردوگاه مخالفان انقلاب گروه هایی چون؛ گروهک منافقین، گروهک های تجزیه طلب قومی (پژاک، جندالشیطان و...)، گروهک لیبرال و سلطنت طلب، گروهک چپ مارکسیستی، گروهک ملی ـ مذهبی و نهضت آزادی، گروه خارج نشین فتنه سبز، فرقه های ضاله مذهبی (بهائیت، وهابیت، دراویش و...) قرار دارند. اختلافات و رقابت ها و خصومت ها آن قدر در درون این اردوگاه شدت دارد که واقعاً نمی توان روند واحدی را برای آنان ترسیم کرد.با وجود تشتت آرا در این اردوگاه به نظر می رسد اهداف مشترکی را برای تأثیرگذاری در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم دنبال می کنند:
اهداف راهبردی
با مواضع و اظهارات رسمی و غیر رسمی ضدانقلاب می توان اعلام کرد که آنان اهداف زیر را در عرصه انتخابات دنبال می کنند:
1- تبدیل کردن انتخابات به فرصتی برای براندازی نرم نظام اسلامی (حداکثری)
2- نفوذ در بدنه قدرت و پیگیری مطالبات از طریق گروه های مستعد همسو (میانی)
3- مشروعیت زدایی از نظام اسلامی (حداقلی)
ضدانقلاب در سال های اخیر به دنبال آن بوده که از شور و هیجان انتخاباتی به عنوان فرصتی برای ایجاد آشوب و بلوا و منازعه بهره برداری کرده و با حمایت از یک جناح و جریان، آن را نماد ضدیت با انقلاب و نظام معرفی کند و در صورت به قدرت رسیدن آن، پیروزی ضدانقلاب را فریاد زند شکست گزینه مورد حمایت ایشان نیز در صورت امکان با دنبال کردن سناریوهای کودتای مخملی همراه خواهد بود.اگر این راهکارها جواب ندهد، ضدانقلاب به دنبال آن است که به نوعی به سیاست گذشته خود که کاستن از مشارکت سیاسی و به واسطه آن نامشروع خواندن نظام اسلامی است را دنبال نماید که احتمال این امر با توجه به عدم حضور گزینه های نامزدهای حداکثری جریان اصلاحات افزایش یافته است.
روش ها
عناصر ضدانقلاب در طول چند ماهه گذشته برای تحقق اهداف خود به روش های زیر تمسک جسته اند:
1- فشار بر نظام برای پذیرش نظارت های بین المللی بر انتخابات. 2- بی اعتبارسازی سازوکارهای انتخابات. 3- زیر سوال بردن سلامت انتخابات. 4- بی ثبات سازی و ناامن جلوه دادن انتخابات. 5- تلاش برای ممانعت از بازگشت بخش معتدل اصلاح طلبان به درون نظام. 6- سیاه نمایی و بزرگ نمایی مشکلات برای تأثیرگذاری بر فضای انتخابات. 7- تخریب جریان ها و نامزدهای همسو با نظام. 8- تخریب سپاه و بسیج و دیگر نهادهای انقلابی و متهم کردن آن ها به دخالت در انتخابات. 9- تخریب رهبری
ضعف ها و ناکامی ها
ضدانقلاب هر چند در تلاش است تا اهداف مذکور را با شیوه ها و تاکتیک های فوق دنبال کند، اما در این مسیر آن قدر ناتوان است که نباید آن را به عنوان بازیگر صحنه انتخابات به شمار آورد. بلکه نقش آن نقش تبعی است که تنها در سایه بازی بازیگران داخلی است که ممکن است فرصت تأثیرگذاری و نقش آفرینی پیدا نماید. تشتت و اختلافات گسترده، منفعت طلبی گروه های مختلف، پیشینه و کارنامه سیاه گروه های ضدانقلاب، بی اعتباری نزد افکار عمومی و نداشتن پایگاه اجتماعی در جامعه، هوشیاری نظام اسلامی نسبت به ترفندها و سناریوهای ضدانقلاب، عدم حضور گزینه های حاشیه ساز در عرصه انتخابات، دوقطبی نشدن فضای انتخابات با توجه به حضور متکثر نامزدها با سلایق مختلف، عمده ترین نقاط ضعف این اردوگاه است که آنان را به شدت در انتخابات آتی منفعل ساخته است.
سناریوهای سوخته
ضدانقلاب برای تحقق اهداف خود هرچند ناتوان و کم امید است، اما در مجموع در این چندماه گذشته برنامه ها و سناریوهایی را برای فعال شدن در عرصه انتخابات طرح ریزی کرده بود:
1- مشارکت به منظور طرح ریزی و عملیاتی کردن کودتای مخملی: ضدانقلاب همچنان به آشوب و تنش در انتخابات دل خوش داشت، از این رو در تلاش بود تا در صورت امکان فتنه ای دیگر بیافریند و البته در این میدان میان سناریوی آنان و بیگانگان و برخی ایادی داخلی نوعی هم پوشانی و تقسیم کار مشاهده می شد. با توجه به سیر تحولات انتخاباتی و قرار داشتن نظام اسلامی در وضعیت کاملاً باثبات، می توان گفت که این سناریو تا میزان قابل توجهی مهار شده و ناکام مانده است و ضدانقلاب ناامیدانه به این مسئله می نگرد.
2- مشارکت و حمایت از یک نامزد خاص: بخشی از عناصر مخالف نظام برای دخالت در انتخابات به حضور نامزدی از میان اصلاح طلبان دل خوش کرده بودند. حمایت از او فرصتی بود تا با حضور در صحنه انتخابات بتوانند در مسیر تحولات انتخاباتی تأثیرگذار باشند. عملکرد شورای نگهبان و تأیید هشت گزینه با گرایش های مختلف سیاسی و با سوابق مثبت انقلابی و دارای مرزبندی با ضدانقلاب، این جریان را در این سناریو نیز مأیوس کرده است. افراد حاضر در صحنه بحمدالله اگر کمی هوشیار بوده و مبتنی بر باورهای خویش و منافع ملی عمل کنند، احتمال بهره برداری از ایشان برای ضدانقلاب به شدت کم بوده و شاهد انتخاباتی پرشور در درون گفتمان فراگیر انقلاب اسلامی خواهیم بود.
3- تحریم فعال و بی اعتبارسازی انتخابات: بی شک ضدانقلاب همچنان نیم نگاهی به تحریم انتخابات دارد و بخشی از آنان همچنان گزینه اول را بی اعتبارسازی نظام اسلامی می دانند که این موضوع در انتخابات خردادماه 29 نیز از جانب بخشی از گروه های ضدانقلاب دنبال می شود. این سناریو آنجایی تقویت شده که همان طور که اشاره گردید، سناریوهای اول و دوم ایشان رنگ باخته و مجالی برای ظهور و بروز ندارد. با توجه به این وضعیت بخش عمده ای از ضدانقلاب بر مسیر خط تحریم قدم خواهند زد.
4- در حوزه جنگ روانی: ضدانقلاب همسو با بیگانگان به دنبال دوقطبی سازی فضای انتخابات است و از مدت ها پیش در این مسیر گام برداشته است. این سناریو در قالب نام گذاری های مختلفی دنبال شده است که اولین آن سناریوی تبلیغاتی - جنگ روانی «انتخابات آزاد» بود.
به واقع می توان کلیدواژه «انتخابات آزاد» را رمز فتنه ای دانست که مدتی پیش از سوی برخی افراد تکرار شد. هدف از طراحی این سناریو از یک سو «مشروعیت زدایی از نظام اسلامی و تلاش برای کاهش مشارکت مردمی» از طریق «زیر سوال بردن سلامت انتخابات» بود و از سوی دیگر ایجاد فضای باز برای تأیید صلاحیت افرادی که فاقد صلاحیت لازم بودند. این سناریو در تلاش بود تا جامعه را به طرفدار و مخالفان «انتخابات آزاد» تقسیم کند تا به این شکل اصل برگزاری انتخابات را به حاشیه براند. متأسفانه غافلانی از درون گروه های سیاسی نیز با تکرار این واژه ها، برای مدتی آتش بیار این معرکه شدند، اما هشدار صریح رهبر معظم انقلاب کلامی پایانی بر این سناریو بود.معظم له خطاب به این مدعیان فرمودند: «آن کسانی که راجع به انتخابات توصیه هایی می کنند، حواس شان باشد به دشمن کمک نکنند، دائماً نگویند انتخابات باید آزاد باشد، از اول انقلاب 43 انتخابات داشتیم، کدامش آزاد نبوده است؟»
در پس طرح سناریوی «انتخابات آزاد» اهداف زیر دنبال می شد: 1- القای نبودن آزادی و فضای رقابت در انتخابات، 2- بی اعتبارسازی سازوکارهای انتخابات، 3- زیر سوال بردن سلامت انتخابات، 4- القای یأس و ناامیدی و ناکارآمدنمایی، 5- بی اعتبارسازی جریان ها و نامزدهای همسو با نظام، 6- القای مهندسی شدن انتخابات از سوی نظام، 7- هجمه علیه رهبری و القای دخالت و جانبداری در انتخابات، 8- سپاه هراسی و القا و متهم کردن سپاه و بسیج به دخالت در انتخابات.
امروز نیز سناریوی دیگری برای قطبی سازی در دستور کار ضدانقلاب و غرب قرار گرفته که باید نسبت به آن هوشیار بود. در این الگو تلاش می شود تا بخشی از نامزدهای انتخابات را «نماد سازش و مذاکره با آمریکا» و بخشی دیگر را «نماد مقابله و استقامت در برابر غرب و آمریکا» جلوه دهد این در حالی است که هرچند به طور طبیعی همه نامزدهای تأیید صلاحیت شده اختلاف نظراتی در سیاست خارجه و دیگر مسائل کشور خواهند داشت، اما همگی از نیروهای معتقد به نظام اسلامی هستند که خط قرمزها و منافع جمهوری اسلامی را شناخته و به آن پایبند می باشند. لذا «دوقطبی گفتمان سازش - گفتمان مقاومت»، دوقطبی کاذب و جعلی است که نباید اجازه داد که در انتخابات پیشرو شکل گرفته و مطلوب ضدانقلاب و دشمنان انقلاب اسلامی حاصل آید.
منبع: بصیرت
