یکی از راه های سلطه بیگانگان بر کشورها مخصوصا کشورهای اسلامی ،تسلط و سلطه از راه فرهنگ است.و دشمنان این نظام و ملت همواره در سالهای گذشته از تمامی ابزار های در دست خود برای تخریب فکری و فرهنگی جامعه های مد نظر خود خصوصا جوانان آن جامعه بهره می جوید. و امروز با اطمینان باید گفت که یکی از موثرترین راه های تسلط تهاجم فرهنگی تلقی می شود.از مهمترین عوامل تهاجم فرهنگی غرب ،تغییر شناخت ها و باورها،تغییر ارزش ها و گرایش هاست که در پی آن اعمال و رفتار و گفتارها تغییر می کند.بدحجابی و وجود زمینه های آن در جامعه ایران از جمله این عوامل است.و یکی از مهمترین زمینه های بدحجابی در جامعه عرضه لباس های متفاوت با فرهنگ و سنت کشور و دور از شان و منزلت یک مسلمان و مطابق با فرهنگ برهنگی و ترویج بی بندو باری و بدحجابی در جامعه و ترویج این امر منفور توسط پوشندگان چنین لباس هایی در جامعه است.. وطبق روایات و احادیث باید گفت:،رفتنبرکتازخانوادهوکمرنگشدنمعنویتراازسایرآثارسوءبدحجابیذکروتصریحمیکند: متاسفانهبدحجابیبسترهایانحرافاخلاقیوبلوغزودرسرافراهممیکند.
قانون ساماندهی مد و لباس شش ساله شد و به تدریج به سال هایی نزدیک می شود که باید نخستین نشانه های تاثیرش در جامعه دیده شود.اما امروز آنچه که در ویترین ها و در خیابان های شهر خودنمایی می کند شیوه پوششی است که در شبکه های فشن به نمایش درآمده و این نشان می دهد که طراحان غربی فعالیت بیشتر و هدفدارتری نسبت به سازمانها و وزارتخانه های مسوول اجرای این قانون داشته اند.نوع پوشش در ایران و نبود الگویی جذاب و در عین حال جامع که بتواند سلیقه های نوجوانان و بزرگسالان کشور را تامین کند از جمله حلقه های گم شده جامعه ایرانی-اسلامی است که به نظر می رسد نبود حمایتی موثر و عدم وجود دغدغه مسوولان به نایاب شدن این حلقه ،کمک شایانی کرده است.در جامعه غرب سبک پوشش به راحتی تغییر می کند ودر این میان هیچ گونه مشکلی نیزاز بابت بدپوشش وجود ندارد چراکه در آن کشورهای دین به گوشه کلیسا ها رانده شده و بی اخلاقی به سادگی در گوشه گوشه جامعه دیده می شوداما در ایران که دین به باورها و اصول زندگی مردم گره خورده است،نوع پوشش نیز باید جلوه ای از دین و باورهای اعتقادی مردم باشد چیزی که در سال های اخیر کم رنگ شده و پوشش غرب برآن سایه انداخته است.
قانون که اجرا نمی شود
یکی از وظایف خطیر نمایندگان مجلس شورای اسلامی ،پرکردن خلا های قانونی و به روز کردن قوانین بی استفاده و از کار افتاده،که انجام آنها با تدوین و تصویب قوانین میسر خواهد بود.اما نمایندگان باید این روزها به مساله ضمانت اجرایی شدن یک قانون قبل از تصویب ان و ابلاغ آن به دولت فکر و تامل کنند.و یا اینکه بر روند اجرایی شدن یانشدن ویاصحیح و درست اجراشدن مسائل حساس کشوربیش از پیش نظارت کنند ؛امری که در موضوع حساس پوشش د رو تولید لباس و واردات پوشاک در سالهای اخیر از طرف مسئولین مورد غفلت قرارگرفته است و دشمنان از همین روزنه حداکثر استفاده را می کنند.در سال 85 قانون ساماندهی مد و لباس در مجلس هفتم مصوب شد که آیین نامه اجرایی آن باید سه ماه بعد تدوین و ابلاغ می شداما .باوجودی که اعضای مجلس و شورای عالی انقلاب فرهنگی برتسریع اجرای قانون تاکید داشتند آیین نامه آن دو سال بعد و در تیرماه 87 تدوین شد و امروز چهارسال از آن زمان می گذرد که نتیجه اخلاقی آن برپایی چندین جشنواره مدولباس و نمایشگاه در پایتخت بوده و درنهایت نخستین جشنواره در اصفهان افتتاح می شود.کلان شهری که به واسطه شرایط خاص اجتماعی اش از جمله مهاجرپذیری و گردشگری به ملغمه ای از فرهنگ ها و پوشش ها تبدیل شده و ردپای پوشش غربی نیزدرآن به چشم می آید و به همین دلیل به شدت به اجرای این قانون و توسعه جشنواره های وابسته به ان احتیاج دارد شاید که بتوان پوشش هایی مناسب،اسلامی و البته جذاب در ویترین های شهر دید.ویترین هایی که این روزها هر چند بوی عید می دهند اما مدل های غربی در آن جلوه گری می کنند.از برگزاری این جشنواره ها چند سالی در پایتخت می گذرد و مسوولان ذی ربط بر تاثیرگذاری اجرای این قانون د رجامعه پای می فشاردند اما حقیقت این است که حداقل در اصفهان به غیر از تعداد معدودی مغازه در کنج میدان امام که لباس هایی با طرح سنتی می فروشند در هیچ مغازه ای از پوشش های اسلامی و آمیخته با سنت خبری نیست.
در این رابطه باید به سخنان مقام معظم رهبری د رخصوص سبک زندگی دینی اشاره کردکه معتقد است که زندگی دینی افراد شامل لباس و ظاهر آنها هم می شود و بنابراین افراد جامعه نباید از الگوی غرب پیروی کرد و باید متناسب با الگوهای دینی جامعه اسلامی زندگی کرد.
همیشه پای یک بیگانه درمیان است!
در مطالب قبلی از فرصت طلبی دشمنان و بیگانگان صحبت کردیم و گفتیم همیشه از جایی بزرگ ترین ضربه را می خوریم که با هوشیاری همیشگی دشمنان این نظام وغفلت و بی توجهی برخی مسئولین در پاره ای از موضوعات روبرو شویم.حال می خواهیم یک نمونه از ورود هوشیارانه دشمنان را برای شما بیان کنیم و تاسف بخوریم (البته همراه با جبران در اسرع وقت) از غفلت برخی هم وطنان که ناخواسته یا خواسته کشور ار به سمت چالش و بحرران پیش می برند.چادر همچنان حجاب برتر است و بیگانگان به سادگی از این امر سوء استفاده کرده اند تا سایه استعمار خود را بر زنان ایرانی بگسترانند.هنوز در کشوری که سالیانه بیش از 30 میلیون قواره جادر مصرف می شود.توانایی تولید چادر وجود ندارد تا زنان ایرانی که چادر را با افتخار برگزیده اند،نگران بالا و پایین شدن نرخ ارز باشند.امروز قیمیت چادر مشکی معمولی با کیفیت نه چندان مرغوب به 90 هزار تومان رسیده و چادرهایی که نام مارک های خارجی را یدک می کشند تا 800 هزار تومان در هرقواره به فروش می رسند.
اما جای تعجب اینجاست که چادر هم به سمت و سوی مدرفته و امروز آنچه که در مغازه ها به صورت برش دارو در جنس های ساتن و برق دار عرضه می شود نه تنها پوشش نیست بلکه نگاه نامحرم را هم به خود جلب می کند.طراحان این مدل چادرها نه تنها این مطلب را نمی پذیرند که اعتقاد دارند تنها هدفشان جذاب کردن حجاب برای جلب توجه دختران است.باید گفت که این افراد فلسفه حجاب را نمی دانند که اگر می دانستند متوجه می شدند که حجاب و عفاف خود به تنهایی جذاب است.
کی گفته مدل های پوشش ما غربی است!(پس چی هستند؟)
این جمله ای است که چندی پیش رییس اتحادیه پوشاک دوخته فروشان گفت. حال پای صحبت رییس اتحادیه پوشاک دوخته فروشان می نشینیم و قضاوت با شما! این رییس اتحادیه به عنوان کسی که بخش تولید لباس شهر ،حوزه مسوولیت او به شمار می رود از دانشجویانی می گوید که با دستی خالی قدم در راه تولید لباس گذاشته اند.خطا بخش که از موفقیت کارهای این دانشجویان و جذب بازار با تردید سخن می گوید،معتقد است که این طراحان جوان باید از حمایت و پشتوانه لازم بهره مند شوند.اما به نظر می رسد مشکل اصلی بازار پوشاک ،عدم ارتباط میان طراحی ،تولید ،توزیع و مصرف است و هریک ساز خود را می زنند.در بهترین حالت ممکن،تولید کنندگان نیاز سنجی کرده و مطابق نیاز و توجه عموم جامعه طرح ارایه می دهند که با توجه به فعالیت ماهواره ها کاملا واضح است که سلیقه جامعه به چه سمت و سویی در حال حرکت است.از سوی دیگر تولید کنندگان به دلیل نبود سرمایه لازم حاضر نیستند ریسک کرده و طرح های ارایه شده در جشنواره های مد ولباس را به تولید انبوه و صنعتی برسانند. نکته حائز اهمیت این است که مسئولین امر قائل به این نیستند که مدل های ارائه شده در ویترین های مغازه غربی هستند اما نظر مردم برخلاف این است.مدل هایی که حتی عده ای از خانواده هااز روی شرم و حیا حاضر نیستند دست فرزندان خود را بگیرند و جلوی این ویترین ها به تماشای این مدل ها با ایستادند و حتی یک لحظه هم پوشیدن چنین مدل هایی از لباس و مانتو را از فکر خود خطور بدهند.
اگر بخواهیم دلیل وجود چنین مدل هایی را در مغازه ها به وفور ببینیم می توان به چند عامل اشاره کرد:از جمله تغییر سلیقه ها و افکار و باورها و ارزش ها در نگاه برخی از مردم جامعه ایرانی که البته با تلاش دشمنان این نظام این عده هم روز به روز افزایش می یابد.تا زمانی که در جامعه خواهان و مشتاق و در اصطلاح بازاریان مشتری برای این مدل ها ،وجود داشته باشد،عده ای سود جو نیز به تولید آن ها می پردازند.از جمله عوامل دیگر می توان به حضور عواملی و افرادی سازماندهی شدهدر بدنه نساجی وتولید لباس ها و شبکه پخش و توزیع آنها در بازار توسط ضد انقلابیون و بدخواهان این ملت اشاره کرد. از جمله عوامل دیگر به شکل گیری کارگاه ها و اقتصادهای زیر زمینی در حوزه پوشاک ،مصرف گرایی وسیع در سطح جامعه و هجوم و ترویج فرهنگ غرب توسط ماهواره ها و اجناس قاچاق،دست به دست یکدیگر داده اند تا به همراه ضعف مدیریتی و بی توجهی مسئولین ذی ربط ،قانون ساماندهی مد و لباس به اهدافش نرسد،قانونی که تصور می شد از یک سو از هجمه پوشاک غربی و پوشش های نامتعارفی که این روزها از مانتو به سمت پیراهن های چسبان و کوتاه با مدل هایی نامناسب و البته با قیمتی کمتر از مانتوهای معمول و بلند در حرکت است،بکاهد و هم جذابیت و سادگی را به پوشش های زنان برگرداند.اما تاکنون نه تنها این اتفاق نیفتاده،بلکه امید طراحان برای ارایه الگو های نو و رساندن آن به تولید انبوه را با یاس مواجه کرده است.
ساحا اصفهانی
