به نقل از خبر آنلاین ، نتایج تحقیق صورت گرفته در دانشگاه علوم اجتماعی دانشگاه تهران نشان می دهد، رابطه جنسی "پیش از ازدواج " در ایران در حال افزایش است، در حالی که سیاست غالب نادیده گرفتن آن است. یافته های این پژوهش نشان می دهد، که مواردی چون احساس نیاز، حس کنجکاوی و کسب تجربه، شبکه روابط اجتماعی و گروه دوستی سوژه، بیکاری و شرایط اقتصادی، افزایش سن ازدواج از جمله مهم ترین عوامل پیدایش و گسترش این روابط هستند.
البته این روند تنها مربوط به ایران نمی شود و در کشور های دیگر به مراتب زودتر از کشور ایران صورت گرفته است. به طوریکه مطالعات جامعه شناسی خانواده حکایت از تغییرات گسترده ای در این حوزه در طی نیم قرن اخیر درسراسر جهان دارد. به طوریکه گسترش رابطه جنسی پیش از ازدواج محصول انقلاب جسنی در اواخر دهه 1960 میلادی در جوامع غربی است. در این پژوهش که از سوی اساتید علوم اجتماعی دانشگاه علوم اجتماعی دانشگاه تهران صورت گرفته است، از میان مردانی که مورد مصاحبه قرار گرفته اند، جوان ترین آنها 21 ساله و مسن ترین آنها 33 ساله بوده است. همچنین ماینگین سن افراد مصاحبه شونده در حدود 27 سال بوده است. در مورد وضعیت تحصیلی مصاحبه شوندگان 53 درصد از پاسخگویان دارای تحصیلات دیپلم و پایین تر و 47 درصد نیز دارای تحصیلات دانشگاهای بودند که از این میان ، بیشترین میزان فراوانی مربوط به مردان با تحصیلات دیپلم با 35 درصد و بعد از آن ، مردان با مدرک لیسانس با 23 درصد از کل پاسخگویان است. همچنین نزدیک به 70 درصد از پاسخگویان غیر شاغل و دارای مشاغل پاره بودند که در نتیجه آن، از درآمد بالایی برخوردار نبودند و تنها حدود 30 درصد پاسخگویان دارای شغل تمام وقت و درآمد مشخص فردی بودند. از سوی دیگر از بین پاسخگویان غیر شاغل 23 درصد آنها را دانشجویان تشکیل می دادند. "تیپ شناسی" روابط جنسی قبل از ازدواج
همچنین در این پژوهش سوژه ها بر حسب نوع رابطه شان در سه دسته کلی روابط صیقه ای، روابط آزاد و روابط شبه هم بالینی می توان طبقه بندی شده است که به شرح زیر است: روابط صیغه ای: این گونه روابط در سوژه هایی مشاهده می شود که پایبندی مذهبی بالاتری داشته اند. این افراد معتقد بودند که ازنظر شرعی مجاز هستند و میتوانند تحت هر شرایط خاصی با زنان غیر شوهر دار رابطه بر قرار کنند. روابط آزاد : این سوژه ها برخلاف دسته اول اعتقادی به جنبه های دینی محدودیت های آن در برقراری رابطه هایشان نداشتنه اند.آنها غیر از پارک هاو خیابان و معرفی دوستان و شبکه های اجتماعی از امکاناتی همچون تلفن، چت و اینترنت برای پیدا کردن افراد مورد نظرشان بهره می گیرند. روابط شبه هم بالینی: این افراد مانند دسته دوم اعتقادی به جنبه های دینی و محدودیت های آن ندارند و ولی در عین حال برخلاف دسته قبلی با هر دختر ویا زنی رابطه بر قرار نمی کنند. آنها بیشتر به دنبال دخترانی هم سن و سال خود یا روحیات مشابه بودند تا بتوانند علاوه بر رابطه جنسی رابطه عاطفی نیز برقرار می کنند.