گذري به صحن و سرای امام زاده حليمه و حکيمه خاتون (ع) شهرکرد

به گزارش جهانبین نیوز به نقل از بام ايران خبر؛ بقعه امام زادگان حلیمه و حکیمه خاتون از بناهاي قديمي و تاريخي شهرکرد به شمار مي رود و در هسته مرکزي و بافت قديمي شهر قرار دارد. با اين که از بانيان اوليه اين امام زاده تاريخ و سندي دقيق در دست نيست، ولي از مندرجات کتاب هاي تاريخي و آثار تاريخي و قبرها و ساختمان هاي اطراف، مي توان دريافت که اين اثر تاريخي و مذهبي مربوط به قبل از دوره ي اتابکان لرستان بوده است و آنان نيز در عمران آن همت گماشته اند. بعدها بقعه رو به خرابي و ويراني گذاشته بود تا اين که در زمان صفوي و دوران کريم خان زند و دوره ي قاجار، پس از تعميرات گوناگون به اين وضع فعلي باقي مانده است و با همت بزرگان و علماء و اهالي محل و به دستور «مسير سيد محمد امام جمعه» تجديد بنا شده بود.

سبک فعلي ساختمان امام زاده يادگاري از دوره قاجاريه که بازسازي و مرمت اساسي شده است

بناي اين امام زاده شامل بخش هاي مختلفي چون ايوان ورودي، سردر، هشتي، صحن، ايوان اصلي، بقعه و بناهاي الحاقي است. ايوان اصلي امام زاده شامل چهار ستون سنگي کتيبه دار و طاق هاي معلق هلالي است که سطح خارجي آن کاشي کاري شده است. پلان بقعه هشت ضلعي و داراي گنبد آجري دو پوش است که در زير گنبد نقاشي هاي بسيار زيادي با موضوعات گل و مرغ و تلفيقي از آيات قرآني ديده مي شود.

سر در اين امام زاده رو به طرف مشرق و داراي ايواني است که بر روي دو ستون سنگي جلوخان قرار دارد. در ورودي امام زاده دو لنگه از چوب چنار و زنجيري به آن آويزان است که به آن دخيل مي بندد. اطراف ايوان و سردر با کاشي هاي گل و بوته خشتي هفت رنگ مفروش شده و در بالاي در، سنگ لوحه اي اشعار بر روي آن کنده کاري شده که عيناً بر اطراف ستون هاي سنگي تالار داخلي امام زاده نيز تکرار گرديده است. در دو طرف ايوان در دو سکوي سنگي پارچه اي به ابعاد ۷۰/۰ × ۲ متر نيز زينت بخش مي باشد. دهليز آن مربع شکل و رو به روي در ورودي بر بدنه يکي از طاقچه ها لوحه سنگي است که اشعار از «ميرزا سويف ضياء» مربوط به سال ۱۳۴۰ بر روي آن نوشته شده است.

اشعار میرزا سویف ضیاء بر بدنه لوحه سنگی امام زادگان حلیمه و حکیمه خاتون

ساختمان اصلي امام زاده در سمت مغرب واقع شده و شامل يک تالار وسيع طولاني است که بر روي چهار ستون سنگي استوار است و در اطراف گلويي آن اشعار زيبايي به خط نستعليق «سيد مصطفي نبوي» ـ خطاط معروف محل ـ حجاري گرديده و در دو طرف ديوار نقاشي هاي مذهبي و حوادث کربلا بر روي گچ ترسيم شده است.

در قسمت خروجي سقاخانه اي است که در نبش آن دو سنگ قبر تاريخ ۱۰۲۳ و ۱۰۱۳ قمري نصب شده است. يک کتيبه ي سنگي نيز در سمت چپ دالان امام زاده در يکي از اتاقچه ها نصب شده که ظاهراً بيان کننده تذکره ي اين دو معصوم حليمه و حکيمه خاتون بنت سيد ابراهيم مجاب ابن سيد محمد ابن امام موسي کاظم (ع) است.

در کتيبه اي ديگر اين اشعار نوشته شده است:
«ستون خانه تقديس مقتداي انام امام جمعه دهکرد مرجع احکام
رواق صحن، دو معصوم را چو ديد خراب ز جان و دل پي تعمير او نمود اقدام
سمي سيد بطحي محمد آن که بود سليل شاه ولايت پناه گاه انام
شدند اهل ولايت ز جان و دل حاضر پس اطاعت فرمانش از خواص و عوام
هزار و سيصد و سي بود که از پي هجرت رواق صحن دو معصوم پاک گشت تمام»
داخل رواق که به مساحت ۸×۸ متر و هشت ضلعي است در وسط ضريح مشبک فلزي قرار دارد که تقريباً دو متر در دو متر ابعادش مي باشد و در داخل آن دو قبر متصل به هم واقع شده و بر روي محجر چوبي آن تاريخ ۱۲۸۶ قمري خوانده مي شود.

درهاي رواق شامل سه دهنه که با درهاي شيشه رنگيني بالا و به نام اُرسي ساخته شده و در طرفين دو برگ ورودي و خروجي است و بر روي در دست راست و چپ مطالبي درباره باني آن «حاجيه خورشيد بيگم» نوشته شده است.

ولي تاريخ تعمير آن مربوط به سال ۱۳۳۰ قمري است. به طور کلي مساحت بقعه ۷۰ متر مربع و مساحت کل بنا ۷۵۰ متر مربع است. مساحت فعلي مجموعه عرصه و اعياني امام زاده ۲۰۰۰ متر مربع است.
به لحاظ ويژگي هاي معماري و تاريخي اين بنا به شماره ي ۲۵۸۹ در تاريخ ۱۳۷۸/۱۱/۲۷ در فهرست آثار ملي کشور به ثبت رسيده است.

انتهاي پيام/530ب