به
جهانبین نیوز به نقل از
پيرغار ما را چه رسد كه با اين قلمهاي شكسته و بيانهاي نارسا در وصف شهيدان و جانبازان و مفقودان و اسيراني كه در جهاد في سبيل الله جان خود را فدا كرده و يا سلامت خويش را از دستدادهاند يا به دست دشمنان اسلام اسير شدهاند، مطلبي نوشته يا سخني بگوييم؟ زبان و بيان ما عاجز از ترسيم مقام بلندپايه عزيزاني است كه براي اعتلاي کلمه حق و دفاع از اسلام و كشور اسلامي جانبازي نمودهاند
. روز 26 مرداد 1369، ميهن اسلامي شاهد حضور پرستوها سبکبالي بود كه پس از سالها زندان در اسارتگاه، قدم به خاك پاك ميهن اسلامي خود ميگذاشتند. قاصدك آزادي در چنين روزي پيامآور رهايي شده و اين پرستوها از بند رسته به آغوش گرم ملت خود بازگشتند. ميهن اسلامي، چراغاني بود و شعف و سروري وصفناپذير از حضور اين رسولان انقلاب و جنگ، سراسر ايران را فراگرفته بود
. مسئله اسارت طولاني اين ملت بهنوبه خود امتحان ديگري بود كه ملت ما با موفقيت آن را به انجام رسانده و اسراي ما همانند ملت ايران از خود آزادمردي نشان دادند و سرانجام با موفقيت و سرافرازي به وطن بازگشتند
.نخستين واکنش اسراي سرافراز، بوسه بر خاک ايران و ريختن اشک شوق بود اسراى سرافراز ايرانى از چند نقطه مرزى با تشريفات وارد کشور شدند و نخستين واکنش آنان، بوسه بر خاک ايران و ريختن اشک شوق بود. زيارت مرقد مطهر حضرت امام خمينى (ره) و همچنين بيعت با جانشين خلف وى حضرت آيت الله خامنه اى، از نخستين برنامه ها و اقدامات مشترک آزادگان سرافراز ايرانى بود
. مقام معظم رهبرى درباره آزادگان چنين فرموده اند: «يکى از چيزهايى که شمارا، دلهايتان را زنده نگه میداشت، پر اميد نگه مىداشت، ياد آن چهره و روحيه پرصلابت امام عزيزمان بود. آن بزرگوار هم خيلى به ياد اسرا بودند
«. حال پدرى را که فرزندانش به اين شکل از او دور شده باشند، راحت می شود فهميد...
شما در دوران اسارت، شرايط سختى را گذرانديد، اما درعينحال با حفظ دين و اعتقادات و دلبستگي خود به اسلام، امام و انقلاب، موجب افتخار و آبرومندى ملت خود در برابر دشمن شديد
.ثبت وقايع اسارت، پلى است براى انتقال فرهنگ اسارت آزادگان، گنجينه هاى ارزشمندى هستند که در درون آن، فرهنگ انسانساز دوران اسارت نهفته است. ثبت وقايع اسارت، پلى است براى انتقال فرهنگ اسارت از درون اردوگاهها به شهرهاى ميهن اسلامىمان، ايران
. روز
26 مرداد سال 1369، ميهن اسلامى شاهد حضور آزادگان سرافرازى بود که پس از سال ها اسارت در زندان ها و اسارتگاههاي مخوف رژيم بعث عراق، قدم به خاک پاک ميهن اسلامى خود گذاشتند
. آزادگان، با ايمان راسخ خود در برابر همه فشارهاى جسمى و روحى دشمنان ايستادند و روابط اجتماعى جامعه کوچک اردوگاهى خود را بر پايه اخلاق حسنه بنا نهادند و از شکنجه هاى مزدوران بعث هراسى به خود راه ندادند
. آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضىترين کسان به قضاى الهى بودند آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضى ترين کسان به قضاى الهى بودند. اينان سينه هايى فراختر از اقيانوس داشتند که از همه جا و همه کس بريده و به خدا پيوسته بودند، آزاده ناميده شدند چون از قيد نفس و نفسيات رهايى يافته بودند
. در پايان بايد يادى هم از سرور آزادگان، مرحوم حجتالاسلام و المسلمين ابوترابي داشته باشيم که به عنوان مرشد اردوگاه ها نقشى کليدى در وحدت و انسجام آزادگان، روحيه بخشى و تحمل سختى ها داشتند و به 40 هزار آزاده ايرانى درس حماسه و غيرت دادند.
انتهاي پيام1026ج /590پ