برنامه‌های مقطعی اگرچه لازم و برای حفظ شعائر مفیدند اما کافی نبوده و آنچنان که باید تاثیرگذار نیستند. روحانیون باید با استفاده از تریبونی که در اختیار دارند در ترویج و تبلیغ فرهنگ عفاف و حجاب بکوشند و همچنین حوزه‌های علمیه و مراجع عظام نیز می‌توانند با انتشار مقالات، کتب و پاسخگویی به بسیاری از سوالات در میان مردم و همچنین بررسی مسائل به صورت عقلانی، منطقی و تذکر دادن نسبت به پیامدهای منفی بدحجابی در جامعه به سالم‌سازی محیط و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب بپردازند.
۰
تاریخ انتشارچهارشنبه ۲۱ تير ۱۳۹۶ - ۰۹:۱۷
کد مطلب : ۳۵۳۴۴
نقش مسئولین در فرهنگ‌سازی حجاب و عفاف چیست؟
به گزارش جهانبین نیوز؛ نهادینه‌سازی فرهنگ حجاب و عفاف به‌عنوان یکی از ضرورت‌های باورهای دینی مستلزم برنامه‌ریزی صحیح در سه حوزه فرد، خانواده و جامعه است.
نقش حکومت اسلامی در ایجاد و ترویج این باور انکارناپذیر بوده و در نگاهی عمیق‌تر، ضروری و اساسی است، پیش از برنامه‌ریزی صحیح باید عناصر مفهومی چون فرد انسانی، خانواده و جامعه را در زمینه فعالیت علمی و فرهنگی به خوبی شناخته و جایگاه هر یک را بررسی کرد، سپس در سه مرحله نهادینه‌سازی، گسترش فرهنگ و حفظ و پاسداری از باورهای ترویج شده و در یک کلام یعنی تعمیق، ترویج و حفظ با استفاده از ابزار و شیوه‌های کاملاً مدرن و مؤثر به فعالیت پرداخت.
برای اجرایی و عملیاتی شدن هر یک از این مراحل، نیازمند حرکت جمعی و پویا در نهادهای فرهنگی اعم از خصوصی و دولتی هستیم که اگر این هم‌سویی در سطح فراگیر صورت نگیرد، به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید و گستره عمل فرهنگی همچون گذشته، به گروه و دوره خاصی محدود خواهد شد.
بنابراین، برای نهادینه‌سازی، گسترش و حفظ فرهنگ حجاب و عفاف باید از همه توانایی‌ها، اختیارات و امکانات موجود در نهادهای کشور بهره گرفت. آموزش و پرورش، حوزه‌ها، دانشگاه‌ها، نهادهای اقتصادی و فرهنگی و حتی بهداشتی کشور در رسیدن به هدف موردنظر نقش بسزایی دارند. به‌ویژه آموزش و پرورش در همه دوره‌ها در رأس همه نهادها نقش دارد.
باتوجه به اینکه آموزش و پرورش جمعیت بالایی از فرزندان این سرزمین را در خود جای داده نقش مهمی در ترویج و توسعه فرهنگ حجاب و عفاف دارد. در حقیقت اساسیترین و ماندگارترین راهکار برای تقویت فرهنگ حجاب و عفاف اقدام در دوره تحصیلی دانش‌آموزان است، البته دراین خصوص کارهای بسیاری صورت گرفته اما نتیجهای که ما در سطح جامعه می‌بینیم نشان میدهد که این اقدامات کافی نیست و باید برای انتقال ارزشها به دانش آموزان به دنبال راهکارهای ظریفی بود.
حرکت اصولی و روشمند در نهادینه‌سازی، گسترش و حفظ فرهنگ حجاب و عفاف را به پنج مرحله می‌توان تقسیم کرد:
۱. احساس ضرورت مردم برای ایجاد تحول در فرهنگ عمومی حجاب و عفاف؛
۲. تلاش برای حل مسئله و گسترش اعتراض مردم به مسئولان و متولیان فرهنگ دینی؛
۳. حرکت دولت و برنامه‌ریزی در چهار سطح: شناخت کارشناسانه موضوع، آسیب‌شناسی موضوع، بررسی راه‌های حل موضوع و ارائه راه حل‌های مناسب به مراجع صلاحیت‌دار قانونی مانند قوه مقننه (به صورت لوایح قانونی)؛
۴. اجرای برنامه‌های تصویب شده از سوی قوه مقننه و برنامه‌ریزی درباره اهداف جزئی و اجرایی برای رسیدن به هدف کلی؛
۵. تغییر وضع موجود و ایجاد وضعیت مطلوب در زمینه حجاب و عفاف، با بهره‌مندی از اختیارات دولت.
در این میان نقش دولت در این فرهنگ‌سازی بسیار پررنگ است، وظایفی همچون درک ضرورت نهادینه‌سازی و گسترش فرهنگ حجاب؛ هدایت نیروهای دولتی برای نهادینه‌سازی و گسترش فرهنگ حجاب در سه حوزه فرد، خانواده و جامعه؛ پشتیبانی مالی و معنوی از برنامه‌سازان و هدایت‌گران جامعه و ایجاد بستری مناسب برای فعالیت‌های هدفمند فرهنگی در عرصه دین؛ نظارت بر نهادهای فرهنگی و دینی و فضای حاکم بر جامعه؛ برخورد آگاهانه و متناسب با اصول روان‌شناختی و جامعه‌شناسی با متخلفان در این عرصه و توجه به ورودی‌های فرهنگی و در اختیار گرفتن گلوگاه‌های اصلی و همکاری با سازمان‌هایی مانند صدا و سیما برای جایگزین کردن برنامه‌های گوناگون و جذاب و متناسب با باورهای دینی به جای فرآورده‌های ضدفرهنگی را می‌توان از مهم‌ترین وظایف دولت برشمرد.
راهکار اجرایی برای حل معضل بی‌حجابی چیزی جز طرح اقدام گسترده محلی در محله‌ها و محیط‌های محدود، برای جلوگیری از هجوم فرهنگ بی‌عفتی در بافت‌های کوچک جامعه و واکسینه کردن مردم عادی در برابر این ویروس فرهنگی نیست. هم‌زمان با این طرح می‌توان در شهرها و استان‌های بزرگ نیز به درمان و مبارزه با عوامل بی‌عفتی پرداخت و با نهادینه‌سازی باور دینی در دوره‌های پیش‌دبستانی، دبستان و راهنمایی و گسترش دادن این باور در همه سطح‌های سنی و قشربندی‌های اجتماعی، فرهنگ عفاف و حجاب را در جامعه حفظ کرد.
برنامه‌های مقطعی اگرچه لازم و برای حفظ شعائر مفیدند اما کافی نبوده و آنچنان که باید تاثیرگذار نیستند. روحانیون باید با استفاده از تریبونی که در اختیار دارند در ترویج و تبلیغ فرهنگ عفاف و حجاب بکوشند و همچنین حوزه‌های علمیه و مراجع عظام نیز می‌توانند با انتشار مقالات، کتب و پاسخگویی به بسیاری از سوالات در میان مردم و همچنین بررسی مسائل به صورت عقلانی، منطقی و تذکر دادن نسبت به پیامدهای منفی بدحجابی در جامعه به سالم‌سازی محیط و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب بپردازند تا با برنامه‌ای منسجم و منظم فرهنگ حجاب و عفاف در کشور نهادینه شود.
انتهای پیام/1026ج
نقش حکومت اسلامی در ایجاد و ترویج این باور انکارناپذیر بوده و در نگاهی عمیق‌تر، ضروری و اساسی است، پیش از برنامه‌ریزی صحیح باید عناصر مفهومی چون فرد انسانی، خانواده و جامعه را در زمینه فعالیت علمی و فرهنگی به خوبی شناخته و جایگاه هر یک را بررسی کرد، سپس در سه مرحله نهادینه‌سازی، گسترش فرهنگ و حفظ و پاسداری از باورهای ترویج شده و در یک کلام یعنی تعمیق، ترویج و حفظ با استفاده از ابزار و شیوه‌های کاملاً مدرن و مؤثر به فعالیت پرداخت.
برای اجرایی و عملیاتی شدن هر یک از این مراحل، نیازمند حرکت جمعی و پویا در نهادهای فرهنگی اعم از خصوصی و دولتی هستیم که اگر این هم‌سویی در سطح فراگیر صورت نگیرد، به نتیجه مطلوب نخواهیم رسید و گستره عمل فرهنگی همچون گذشته، به گروه و دوره خاصی محدود خواهد شد.
بنابراین، برای نهادینه‌سازی، گسترش و حفظ فرهنگ حجاب و عفاف باید از همه توانایی‌ها، اختیارات و امکانات موجود در نهادهای کشور بهره گرفت. آموزش و پرورش، حوزه‌ها، دانشگاه‌ها، نهادهای اقتصادی و فرهنگی و حتی بهداشتی کشور در رسیدن به هدف موردنظر نقش بسزایی دارند. به‌ویژه آموزش و پرورش در همه دوره‌ها در رأس همه نهادها نقش دارد.
باتوجه به اینکه آموزش و پرورش جمعیت بالایی از فرزندان این سرزمین را در خود جای داده نقش مهمی در ترویج و توسعه فرهنگ حجاب و عفاف دارد. در حقیقت اساسیترین و ماندگارترین راهکار برای تقویت فرهنگ حجاب و عفاف اقدام در دوره تحصیلی دانش‌آموزان است، البته دراین خصوص کارهای بسیاری صورت گرفته اما نتیجهای که ما در سطح جامعه می‌بینیم نشان میدهد که این اقدامات کافی نیست و باید برای انتقال ارزشها به دانش آموزان به دنبال راهکارهای ظریفی بود.
حرکت اصولی و روشمند در نهادینه‌سازی، گسترش و حفظ فرهنگ حجاب و عفاف را به پنج مرحله می‌توان تقسیم کرد:
۱. احساس ضرورت مردم برای ایجاد تحول در فرهنگ عمومی حجاب و عفاف؛
۲. تلاش برای حل مسئله و گسترش اعتراض مردم به مسئولان و متولیان فرهنگ دینی؛
۳. حرکت دولت و برنامه‌ریزی در چهار سطح: شناخت کارشناسانه موضوع، آسیب‌شناسی موضوع، بررسی راه‌های حل موضوع و ارائه راه حل‌های مناسب به مراجع صلاحیت‌دار قانونی مانند قوه مقننه (به صورت لوایح قانونی)؛
۴. اجرای برنامه‌های تصویب شده از سوی قوه مقننه و برنامه‌ریزی درباره اهداف جزئی و اجرایی برای رسیدن به هدف کلی؛
۵. تغییر وضع موجود و ایجاد وضعیت مطلوب در زمینه حجاب و عفاف، با بهره‌مندی از اختیارات دولت.
در این میان نقش دولت در این فرهنگ‌سازی بسیار پررنگ است، وظایفی همچون درک ضرورت نهادینه‌سازی و گسترش فرهنگ حجاب؛ هدایت نیروهای دولتی برای نهادینه‌سازی و گسترش فرهنگ حجاب در سه حوزه فرد، خانواده و جامعه؛ پشتیبانی مالی و معنوی از برنامه‌سازان و هدایت‌گران جامعه و ایجاد بستری مناسب برای فعالیت‌های هدفمند فرهنگی در عرصه دین؛ نظارت بر نهادهای فرهنگی و دینی و فضای حاکم بر جامعه؛ برخورد آگاهانه و متناسب با اصول روان‌شناختی و جامعه‌شناسی با متخلفان در این عرصه و توجه به ورودی‌های فرهنگی و در اختیار گرفتن گلوگاه‌های اصلی و همکاری با سازمان‌هایی مانند صدا و سیما برای جایگزین کردن برنامه‌های گوناگون و جذاب و متناسب با باورهای دینی به جای فرآورده‌های ضدفرهنگی را می‌توان از مهم‌ترین وظایف دولت برشمرد.
راهکار اجرایی برای حل معضل بی‌حجابی چیزی جز طرح اقدام گسترده محلی در محله‌ها و محیط‌های محدود، برای جلوگیری از هجوم فرهنگ بی‌عفتی در بافت‌های کوچک جامعه و واکسینه کردن مردم عادی در برابر این ویروس فرهنگی نیست. هم‌زمان با این طرح می‌توان در شهرها و استان‌های بزرگ نیز به درمان و مبارزه با عوامل بی‌عفتی پرداخت و با نهادینه‌سازی باور دینی در دوره‌های پیش‌دبستانی، دبستان و راهنمایی و گسترش دادن این باور در همه سطح‌های سنی و قشربندی‌های اجتماعی، فرهنگ عفاف و حجاب را در جامعه حفظ کرد.
برنامه‌های مقطعی اگرچه لازم و برای حفظ شعائر مفیدند اما کافی نبوده و آنچنان که باید تاثیرگذار نیستند. روحانیون باید با استفاده از تریبونی که در اختیار دارند در ترویج و تبلیغ فرهنگ عفاف و حجاب بکوشند و همچنین حوزه‌های علمیه و مراجع عظام نیز می‌توانند با انتشار مقالات، کتب و پاسخگویی به بسیاری از سوالات در میان مردم و همچنین بررسی مسائل به صورت عقلانی، منطقی و تذکر دادن نسبت به پیامدهای منفی بدحجابی در جامعه به سالم‌سازی محیط و ترویج فرهنگ عفاف و حجاب بپردازند تا با برنامه‌ای منسجم و منظم فرهنگ حجاب و عفاف در کشور نهادینه شود.
انتهای پیام/1026ج