حرف‌های اخیر رهبری چه زمانی که حرف از "آتش به اختیار" به میان آوردند و چه زمانی که آن را تفسیر کردند نشان از آن دارد که دیگر عرصه، عرصه دست به کار شدن خود مردم است.
۰
تاریخ انتشاريکشنبه ۱۱ تير ۱۳۹۶ - ۰۹:۱۴
کد مطلب : ۳۵۱۹۶
فرمان "آتش به اختیار" رهبر، مردم را در عرصه فرهنگ به میدان می‌آورد
به گزارش جهانبین نیوز؛ رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز عید سعید فطر به روشنی تبیین کردند که "آتش به اختیار" چه چیزی هست و چه چیزی نیست از نظر ایشان "آتش به اختیار" منحصر در کارهای فرهنگی ایجابی است ایشان در این باره گفتند؛ "آتش به اختیار به معنی کارفرهنگی خودجوش و تمیز است؛ معنایش این است که در تمام کشور، جوان‌ها و صاحبان اندیشه و فکر، صاحبان همّت، خودشان با ابتکار خودشان، کارهای فرهنگی را پیش ببرند، منافذ فرهنگی را بشناسند و در مقابل آنها، کار انجام بدهند."
برای رهبری همیشه موضوع فرهنگ مهم بوده است. اولویتی که ایشان به فرهنگ داده‌اند، همیشه درجه یک بوده است. این موضوع تازگی هم ندارد. چه در دوران سازندگی که تمرکز دولت و کشور بر روی اقتصاد بود و چه در سایر دوره‌ها، همیشه و همیشه تریبون حسینیه امام خمینی (ره) به موضوعاتی حول فرهنگ مردم اختصاص داشته است.
اگر نگاهی به روند این موضوع در سخنان رهبری داشته باشیم، می‌بینیم که اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد که اصلاح‌طلبان سر کار بودند و سخن از تساهل و تسامح می‌زدند و تمرکز دولت بر جامعه‌ی مدنی بود، نگرانی از مغفول ماندن موضوع مهم فرهنگ سخن نخست آیت الله خامنه‌ای بود. اما وقتی اصولگرایان به سر کار آمدند، ابتدا برداشت این بود که تفاوتی در رویکرد دولت‌مردان به فرهنگ نیز ایجاد شود. جلوتر اما سخنان رهبر نشان می‌داد که هنوز نگرانی فرهنگی‌اش برطرف نشده و بلکه بیشتر هم شده است. دیگر امید از هر دو جناح بریده شده بود و باید راه‌های دیگر امتحان می‌شد.
همان حوالی مجموعه‌های مختلف نیمه‌دولتی و نیمه‌مردمی مخصوصا در نهادهای انقلابی شکل گرفت تا بلکه آنها بتوانند کاری از پیش ببرند. هزینه‌های زیادی هم شد و پروژه‌های بزرگی کلید خورد. اما باز هم این خود فرهنگ بود که نادیده گرفته می‌شد و حجمه‌های فرهنگی دشمن به تلاش‌های کم و زیاد این‌ها می‌چربید.
هرچند رهبری در طی این سال‌ها همیشه مردم را هم مخاطب سخنان خود قرار می‌داد و در محافل مختلف سخن از این بود که خود مردمی که انقلاب کردند باید انقلاب را نگه دارند، اما دیگر کار به جایی رسید که باید این موضوع به وضوح و پشت میکروفن گفته می‌شد.
حرف‌های اخیر رهبری چه زمانی که حرف از "آتش به اختیار" به میان آوردند و چه زمانی که آن را تفسیر کردند نشان از آن دارد که دیگر عرصه، عرصه دست به کار شدن خود مردم است. جوانان و دانشجویان، بسیجیان و مسجدی‌ها، زنان و دختران و هر کسی که دلش برای نظام و انقلاب و اسلام می‌سوزد، باید خود را موظف بداند و آن حرکت فرهنگی که تشخیص می‌دهد را انجام دهد.
تجربه نشان داده که هرگاه فرهنگ دست مردم بوده به نتایج خوبی منجر شده است. به این می‌رسد این بار هم شاید کمی دیر، اما این مردم‌اند که گوش به فرمان رهبرشان هر یک نقش یک سردار را در این جنگ فرهنگی ایفا خواهند کرد.
از نظر رهبر انقلاب، "آتش به اختیار" هیچ ربطی به درگیری‌های سیاسی ندارد: ایشان فرمودند؛ "آتش به اختیار، به معنای بی‌قانونی و فحّاشی و طلبکار کردن مدّعیانِ پوچ‌اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست. نیروهای انقلابی بیش از همه باید مراقب نظم کشور، مراقب آرامش کشور، مراقب عدم سوءاستفاده دشمنان از وضعیّت کشور، و مراقب حفظ قوانین باشند."
پرهیز از دمیدن در آتش جنجال‌های سیاسی مساله‌ای است که بارها رهبرانقلاب در مقاطع حساس، از جوانان مومن انقلابی خصوصا دانشجویان درخواست کرده بودند؛ توصیه اکید رهبرانقلاب در فتنه کوی دانشگاه ۱۳۷۸ جز فرمان آتش بس سیاسی چه می‌تواند باشد؟ "وقتی جوان مملکت هوشیارانه، با تدبیر، با حلم و با توجه به موقعیّت‌ها، حرف بزند و تصمیم بگیرد و عمل کند، کشور گلستان خواهد شد. وقتی هیجانات کور، پا وسط بگذارند، دشمن فوراً استفاده خواهد کرد. بارها گفته‌ام، باز هم تکرار می‌کنم؛ من معتقدم که جوان مملکت بایستی در همه میدان‌ها حضور و آمادگی داشته باشد؛ منتها با انضباط. این‌گونه حرکاتی که ملاحظه شد کسانی به دانشگاه حمله کنند، ناشی از بی‌انضباطی است؛ با هر نامی انجام گیرد، غلط و محکوم است. اگر با نام دفاع از دین هم انجام گیرد، غلط است؛ اگر با نام دفاع از ولایت هم انجام گیرد، غلط است. مگر من بارها نگفته‌ام در اجتماعات کسانی که مخالفند، هیچ کس نباید رفتارخشونت‌آمیز داشته باشد؛ چون این، دشمن را خوشحال می‌کند. بارها ما این حرف را گفتیم، چرا گوش نکردند؟! چرا گوش نمی‌کنند؟! حتّی اگر یک حرفی که خون شما را به جوش می‌آورد به زبان آورند-مثلاً فرض کنید اهانت به رهبری کردند-باز هم باید صبر و سکوت کنید. اگر عکس مرا هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید. نیرویتان را برای آن روزی که کشور به آن نیازمند است، برای آن روزی که نیروی جوان و مؤمن و حزب‌الّلهی باید در مقابله با دشمن بایستد، حفظ کنید."
این یعنی امروز کشور و انقلاب نیازمند به کارگیری نیروی جوان مومن حزب اللهی در کارهای فرهنگی خودجوش و تمیز است نه اینکه جوان مومن انقلابی خود را درگیر فضای بیهوده و بی‌ثمر زد و خورد سیاسی کند.
انتهای پیام/1028ج
برای رهبری همیشه موضوع فرهنگ مهم بوده است. اولویتی که ایشان به فرهنگ داده‌اند، همیشه درجه یک بوده است. این موضوع تازگی هم ندارد. چه در دوران سازندگی که تمرکز دولت و کشور بر روی اقتصاد بود و چه در سایر دوره‌ها، همیشه و همیشه تریبون حسینیه امام خمینی (ره) به موضوعاتی حول فرهنگ مردم اختصاص داشته است.
اگر نگاهی به روند این موضوع در سخنان رهبری داشته باشیم، می‌بینیم که اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد که اصلاح‌طلبان سر کار بودند و سخن از تساهل و تسامح می‌زدند و تمرکز دولت بر جامعه‌ی مدنی بود، نگرانی از مغفول ماندن موضوع مهم فرهنگ سخن نخست آیت الله خامنه‌ای بود. اما وقتی اصولگرایان به سر کار آمدند، ابتدا برداشت این بود که تفاوتی در رویکرد دولت‌مردان به فرهنگ نیز ایجاد شود. جلوتر اما سخنان رهبر نشان می‌داد که هنوز نگرانی فرهنگی‌اش برطرف نشده و بلکه بیشتر هم شده است. دیگر امید از هر دو جناح بریده شده بود و باید راه‌های دیگر امتحان می‌شد.
همان حوالی مجموعه‌های مختلف نیمه‌دولتی و نیمه‌مردمی مخصوصا در نهادهای انقلابی شکل گرفت تا بلکه آنها بتوانند کاری از پیش ببرند. هزینه‌های زیادی هم شد و پروژه‌های بزرگی کلید خورد. اما باز هم این خود فرهنگ بود که نادیده گرفته می‌شد و حجمه‌های فرهنگی دشمن به تلاش‌های کم و زیاد این‌ها می‌چربید.
هرچند رهبری در طی این سال‌ها همیشه مردم را هم مخاطب سخنان خود قرار می‌داد و در محافل مختلف سخن از این بود که خود مردمی که انقلاب کردند باید انقلاب را نگه دارند، اما دیگر کار به جایی رسید که باید این موضوع به وضوح و پشت میکروفن گفته می‌شد.
حرف‌های اخیر رهبری چه زمانی که حرف از "آتش به اختیار" به میان آوردند و چه زمانی که آن را تفسیر کردند نشان از آن دارد که دیگر عرصه، عرصه دست به کار شدن خود مردم است. جوانان و دانشجویان، بسیجیان و مسجدی‌ها، زنان و دختران و هر کسی که دلش برای نظام و انقلاب و اسلام می‌سوزد، باید خود را موظف بداند و آن حرکت فرهنگی که تشخیص می‌دهد را انجام دهد.
تجربه نشان داده که هرگاه فرهنگ دست مردم بوده به نتایج خوبی منجر شده است. به این می‌رسد این بار هم شاید کمی دیر، اما این مردم‌اند که گوش به فرمان رهبرشان هر یک نقش یک سردار را در این جنگ فرهنگی ایفا خواهند کرد.
از نظر رهبر انقلاب، "آتش به اختیار" هیچ ربطی به درگیری‌های سیاسی ندارد: ایشان فرمودند؛ "آتش به اختیار، به معنای بی‌قانونی و فحّاشی و طلبکار کردن مدّعیانِ پوچ‌اندیش و مدیون کردن جریان انقلابی کشور نیست. نیروهای انقلابی بیش از همه باید مراقب نظم کشور، مراقب آرامش کشور، مراقب عدم سوءاستفاده دشمنان از وضعیّت کشور، و مراقب حفظ قوانین باشند."
پرهیز از دمیدن در آتش جنجال‌های سیاسی مساله‌ای است که بارها رهبرانقلاب در مقاطع حساس، از جوانان مومن انقلابی خصوصا دانشجویان درخواست کرده بودند؛ توصیه اکید رهبرانقلاب در فتنه کوی دانشگاه ۱۳۷۸ جز فرمان آتش بس سیاسی چه می‌تواند باشد؟ "وقتی جوان مملکت هوشیارانه، با تدبیر، با حلم و با توجه به موقعیّت‌ها، حرف بزند و تصمیم بگیرد و عمل کند، کشور گلستان خواهد شد. وقتی هیجانات کور، پا وسط بگذارند، دشمن فوراً استفاده خواهد کرد. بارها گفته‌ام، باز هم تکرار می‌کنم؛ من معتقدم که جوان مملکت بایستی در همه میدان‌ها حضور و آمادگی داشته باشد؛ منتها با انضباط. این‌گونه حرکاتی که ملاحظه شد کسانی به دانشگاه حمله کنند، ناشی از بی‌انضباطی است؛ با هر نامی انجام گیرد، غلط و محکوم است. اگر با نام دفاع از دین هم انجام گیرد، غلط است؛ اگر با نام دفاع از ولایت هم انجام گیرد، غلط است. مگر من بارها نگفته‌ام در اجتماعات کسانی که مخالفند، هیچ کس نباید رفتارخشونت‌آمیز داشته باشد؛ چون این، دشمن را خوشحال می‌کند. بارها ما این حرف را گفتیم، چرا گوش نکردند؟! چرا گوش نمی‌کنند؟! حتّی اگر یک حرفی که خون شما را به جوش می‌آورد به زبان آورند-مثلاً فرض کنید اهانت به رهبری کردند-باز هم باید صبر و سکوت کنید. اگر عکس مرا هم آتش زدند و یا پاره کردند، باید سکوت کنید. نیرویتان را برای آن روزی که کشور به آن نیازمند است، برای آن روزی که نیروی جوان و مؤمن و حزب‌الّلهی باید در مقابله با دشمن بایستد، حفظ کنید."
این یعنی امروز کشور و انقلاب نیازمند به کارگیری نیروی جوان مومن حزب اللهی در کارهای فرهنگی خودجوش و تمیز است نه اینکه جوان مومن انقلابی خود را درگیر فضای بیهوده و بی‌ثمر زد و خورد سیاسی کند.
انتهای پیام/1028ج