تولیدات صنایع دستی در استان ما غالبا بر دوش بانوان هنرمند استان است. اگر این موضوع یعنی اهتمام به تولیدات زنان استان از طریق صادرات صنایع دستی جدی گرفته شود علاوه‌بر توانمندسازی زنان و جدی شدن نقش زنان در شکوفایی اقتصاد و همچنین شکوفایی استعدادهای نهفته در بین بانوان استان، آمار بیکاری استان نیز کاهش می‌یابد.
۰
تاریخ انتشارسه شنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۶ - ۰۹:۵۰
کد مطلب : ۳۴۹۳۳
صنایع دستی و مشارکت اقتصادی زنان/ظرفیت زنان استان قربانی بی‌توجهی مسئولین
به گزارش جهانبین نیوز؛ توجه به جایگاه زنان در برنامه‌های پیشرفت کشور دارای اهمیت کلیدی است، زیرا مشارکت زنان در عرصه‌های گوناگون اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از شاخص‌های مهم پیشرفت انسانی و پایدار در تعیین درجه توسعه‌یافتگی یک کشور محسوب می‌شود.
نادیده گرفتن زنان به‌عنوان نیمی از منابع انسانی، چرخ توسعه جامعه را کند می‌کند. به‌منظور تحقق پیشرفت انسانی توجه به جایگاه نقش‌آفرین زنان در فرآیند پیشرفت کشور و تامین مطالبات این قشر عظیم در برنامه‌های پیشرفته و کلان کشور ضروری است.
بدون شک یکی از افتخارات هر ملت و کشوری، صنایع بومی و دستی آن کشور است. چراکه این صنعت و به عبارتی این هنر و صنعت بی‌بدیل و بی‌رقیب حاصل ذوق و هنر، سلیقه، ابتکار و خلاقیت هنرمندان و صنعتگران عزیزی است که صبورانه آداب، سنن و رسوم و در یک کلام پیام فرهنگی نسل‌ها را در محصولات تولیدی‌شان متجلی کرده و از آن پاسداری می‌نماید.
یکی از مهم‌ترین دستاوردهایی که صنایع دستی می‌تواند برای کشورهای در حال توسعه به ارمغان آورد، رویش و توسعه اقتصادی است. توسعه اقتصادی گام نخست برای دستیابی به سایر ابعاد توسعه نظیر توسعه اجتماعی و فرهنگی است. رشد اقتصادی به‌عنوان نخستین هدف کشورهای در حال توسعه که دارای صنایع دستی نیز هستند، مورد توجه قرار دارد. در زیر تاثیرات مهم صنایع دستی در توسعه اقتصادی مورد بررسی قرار می گیرد:
برای اقتصاد جوامع در حال توسعه‌ای مانند ایران مهم‌ترین چالش ایجاد فرصت‌های شغلی برای جمعیت جوان است. یکی از آنان توسعه اقتصادی با تکیه بر امکانات درونی، مانند صنایع دستی است که در کشور ما ریشه‌های عمیق و استوار در آداب و رسوم، سنت‌ها و در مجموع در فرهنگ مردمی ما دارد.
صنایع دستی به‌عنوان صنعتی کاملا بومی و غیروابسته که مواد اولیه آن به راحتی در داخل کشور قابل تامین است نیاز به سرمایه‌گذاری زیادی نداشته و به همین دلایل دارای ارزش افزوده بالا است. همچنین وجود تکنیک‌های ساده و آموزش راحت آن و نیز هماهنگی فرهنگ تولید آن با فرهنگ اصیل مردمی، آن را به صنعتی مناسب جهت اشتغال‌زایی بدل کرده است.
در ایران که با تنگنای سرمایه‌گذاری‌های کلان و بحران بیکاری مواجه است، توسعه صنایع دستی با سرمایه‌گذاری اندک، راه‌گشایی برای ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب و درآمدزاست. قابلیت استقرار صنایع دستی در شهر و روستا و در محیط‌های کوچک خانگی نه‌تنها می‌توند آن را به‌عنوان شغلی مستقل و منبع درآمدی برای نیروی کار درآورد، بلکه در روستاها به‌عنوان شغلی جانبی در فاصله زمانی میان کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی، درآمد مکملی را برای روستاییان تامین می‌کند. این امر می‌تواند برای رونق کشاورزی و دامپروری موثر باشد.
ایجاد شغل و درآمد پایدار برای روستائیان اقدامی برای ماندگاری آن‌ها در روستاها
امروزه به تجربه ثابت شده است که ایجاد امکانات رفاهی مانند آب، برق، گاز، تسهیلات آموزشی و بهداشتی به تنهایی نمی‌تواند سبب ماندن روستاییان در روستاها شود، بلکه عامل مهم آباد ماندن روستاها ایجاد شغل و درآمد پایدار برای ماه‌های بیکاری آنهاست، بویژه که امروزه با ورود ماشین‌آلات پیشرفته به عرصه کشاورزی، نیاز کمتری به نیروی انسانی نسبت به گذشته احساس می‌شود و این امر به نوبه خود سبب بیکاری بیشتر روستاییان شده و اسباب مهاجرت به شهرها و بدنبال آن ایجاد معضلات جدیدی را فراهم می‌آورد.
صنایع دستی می‌تواند در مناطق روستایی کشور و در نقاطی که فعالیت‌های کشاورزی کار اصلی و عمده مردم را تشکیل می‌دهد و نیز در مناطق عشایری که دامداری شغل اصلی و رایج است به‌عنوان فعالیتی دائمی و فصلی مطرح شود. در شهرها نیز می‌تواند بعنوان کار دائم و غیردائم گسترش یابد. ایجاد کارگاه‌های تولید صنایع دستی بصورت کارگاهی برای بسیاری از شهرنشینان می‌تواند ایجاد حرفه نماید.
گسترش صنایع دستی و استفاده از آن به‌عنوان عامل ایجاد شغل و درآمد در روستاها از اهمیت بالایی برخوردار است، چراکه ماندن در روستا یعنی تولید، رشد و شکوفایی و آمدن روستاییان به شهر به مفهوم مصرف و کاهش تولید است که این امر وابستگی بیشتر به واردات محصولات کشاورزی و تضعیف روزافزون کشاورزی داخلی و صنایع وابسته به آن را همراه خواهد داشت.
ارزش کار زنان روستایی و شهری چه در کشورهای توسعه‌یافته و چه در کشورهای در حال توسعه همواره از بعد تاریخی مورد غفلت قرار گرفته است، در این راستا فعالیت‌هایی که از سوی زنان در بازارهای محلی و نیز در خانه‌داری انجام می‌گیرد در اندازه‌گیری فعالیت‌های اقتصادی کشورها نادیده گرفته می‌شود.
اما مطالعات نشان می‌دهد که زنان مولدانی فعال بوده و در فرایند توسعه و ایجاد ثروت در جهان سهم مهمی دارند، بخصوص زنان روستایی در کشورهای در حال توسعه در پایداری نظام اقتصادی نقشی اساسی را ایفا می‌کنند. همچنین مطالعات نشان می‌دهد که مشارکت زنان در تولیدات صنایع دستی بیشتر از فعالیت آن‌ها در تولید محصولات غذایی بوده و اغلب بین ۷۵ تا ۸۰% افراد شاغل در بخش صنایع دستی را زنان تشکیل می‌دهند.
افزایش حضور زنان در تولید صنایع دستی سبب افزایش درآمد خانوار، بالا رفتن رفاه خانواده، کاهش فشار مالی بر سرپرست خانواده و ایجاد امنیت اقتصادی می‌شود. تولید صنایع دستی برای فروش محلی و خارجی به ابزاری مهم برای توانمند کردن اجتماعی و اقتصادی زنان تبدیل شده است. در این بین نکته‌ای که اکنون باید به آن توجه شود برنامه‌ای جامع و کامل است که در آن نه‌تنها به توانمندسازی ظرفیت زنان استان باید توجه شود که نهایتا باید از این ظرفیت برای پیشرفت استان و صنعتی‌سازی این توانمندی‌ها استفاده کرد که یکی از این موارد موضوع تولید صنایع دستی در استان است که همت مسئولین امر را می‌طلبد.
تولید صنایع دستی در روستاهای چهارمحال و بختیاری بر دوش زنان هنرمند است
تولیدات صنایع دستی در استان ما غالبا بر دوش بانوان هنرمند استان است. اگر این موضوع یعنی اهتمام به تولیدات زنان استان از طریق صادرات صنایع دستی جدی گرفته شود علاوه‌بر توانمندسازی زنان و جدی شدن نقش زنان در شکوفایی اقتصاد و همچنین شکوفایی استعدادهای نهفته در بین بانوان استان، آمار بیکاری استان نیز کاهش می‌یابد. تحقیقات نشان داده است که با بالا بردن توانمندی زنان و افزایش امنیت اقتصادی خانواده بسیاری از مشکلاتی خانوادگی که منجر به طلاق می‌شود از بین می‌رود.
این مهم تنها با برنامه‌ریزی منسجم و بلندمدت برای زنان استان و تلاش برای زنده نگهداشتن فرهنگ تولید ممکن است که مدیرانی خوش‌فکر، آشنا به مسائل و ظرفیت‌های بانوان و همچنین فرهنگ استان و دغدغه‌مند و دلسوز می‌طلبد.
انتهای پیام/1028ج
نادیده گرفتن زنان به‌عنوان نیمی از منابع انسانی، چرخ توسعه جامعه را کند می‌کند. به‌منظور تحقق پیشرفت انسانی توجه به جایگاه نقش‌آفرین زنان در فرآیند پیشرفت کشور و تامین مطالبات این قشر عظیم در برنامه‌های پیشرفته و کلان کشور ضروری است.
بدون شک یکی از افتخارات هر ملت و کشوری، صنایع بومی و دستی آن کشور است. چراکه این صنعت و به عبارتی این هنر و صنعت بی‌بدیل و بی‌رقیب حاصل ذوق و هنر، سلیقه، ابتکار و خلاقیت هنرمندان و صنعتگران عزیزی است که صبورانه آداب، سنن و رسوم و در یک کلام پیام فرهنگی نسل‌ها را در محصولات تولیدی‌شان متجلی کرده و از آن پاسداری می‌نماید.
یکی از مهم‌ترین دستاوردهایی که صنایع دستی می‌تواند برای کشورهای در حال توسعه به ارمغان آورد، رویش و توسعه اقتصادی است. توسعه اقتصادی گام نخست برای دستیابی به سایر ابعاد توسعه نظیر توسعه اجتماعی و فرهنگی است. رشد اقتصادی به‌عنوان نخستین هدف کشورهای در حال توسعه که دارای صنایع دستی نیز هستند، مورد توجه قرار دارد. در زیر تاثیرات مهم صنایع دستی در توسعه اقتصادی مورد بررسی قرار می گیرد:
برای اقتصاد جوامع در حال توسعه‌ای مانند ایران مهم‌ترین چالش ایجاد فرصت‌های شغلی برای جمعیت جوان است. یکی از آنان توسعه اقتصادی با تکیه بر امکانات درونی، مانند صنایع دستی است که در کشور ما ریشه‌های عمیق و استوار در آداب و رسوم، سنت‌ها و در مجموع در فرهنگ مردمی ما دارد.
صنایع دستی به‌عنوان صنعتی کاملا بومی و غیروابسته که مواد اولیه آن به راحتی در داخل کشور قابل تامین است نیاز به سرمایه‌گذاری زیادی نداشته و به همین دلایل دارای ارزش افزوده بالا است. همچنین وجود تکنیک‌های ساده و آموزش راحت آن و نیز هماهنگی فرهنگ تولید آن با فرهنگ اصیل مردمی، آن را به صنعتی مناسب جهت اشتغال‌زایی بدل کرده است.
در ایران که با تنگنای سرمایه‌گذاری‌های کلان و بحران بیکاری مواجه است، توسعه صنایع دستی با سرمایه‌گذاری اندک، راه‌گشایی برای ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب و درآمدزاست. قابلیت استقرار صنایع دستی در شهر و روستا و در محیط‌های کوچک خانگی نه‌تنها می‌توند آن را به‌عنوان شغلی مستقل و منبع درآمدی برای نیروی کار درآورد، بلکه در روستاها به‌عنوان شغلی جانبی در فاصله زمانی میان کاشت، داشت و برداشت محصولات کشاورزی، درآمد مکملی را برای روستاییان تامین می‌کند. این امر می‌تواند برای رونق کشاورزی و دامپروری موثر باشد.
ایجاد شغل و درآمد پایدار برای روستائیان اقدامی برای ماندگاری آن‌ها در روستاها
امروزه به تجربه ثابت شده است که ایجاد امکانات رفاهی مانند آب، برق، گاز، تسهیلات آموزشی و بهداشتی به تنهایی نمی‌تواند سبب ماندن روستاییان در روستاها شود، بلکه عامل مهم آباد ماندن روستاها ایجاد شغل و درآمد پایدار برای ماه‌های بیکاری آنهاست، بویژه که امروزه با ورود ماشین‌آلات پیشرفته به عرصه کشاورزی، نیاز کمتری به نیروی انسانی نسبت به گذشته احساس می‌شود و این امر به نوبه خود سبب بیکاری بیشتر روستاییان شده و اسباب مهاجرت به شهرها و بدنبال آن ایجاد معضلات جدیدی را فراهم می‌آورد.
صنایع دستی می‌تواند در مناطق روستایی کشور و در نقاطی که فعالیت‌های کشاورزی کار اصلی و عمده مردم را تشکیل می‌دهد و نیز در مناطق عشایری که دامداری شغل اصلی و رایج است به‌عنوان فعالیتی دائمی و فصلی مطرح شود. در شهرها نیز می‌تواند بعنوان کار دائم و غیردائم گسترش یابد. ایجاد کارگاه‌های تولید صنایع دستی بصورت کارگاهی برای بسیاری از شهرنشینان می‌تواند ایجاد حرفه نماید.
گسترش صنایع دستی و استفاده از آن به‌عنوان عامل ایجاد شغل و درآمد در روستاها از اهمیت بالایی برخوردار است، چراکه ماندن در روستا یعنی تولید، رشد و شکوفایی و آمدن روستاییان به شهر به مفهوم مصرف و کاهش تولید است که این امر وابستگی بیشتر به واردات محصولات کشاورزی و تضعیف روزافزون کشاورزی داخلی و صنایع وابسته به آن را همراه خواهد داشت.
ارزش کار زنان روستایی و شهری چه در کشورهای توسعه‌یافته و چه در کشورهای در حال توسعه همواره از بعد تاریخی مورد غفلت قرار گرفته است، در این راستا فعالیت‌هایی که از سوی زنان در بازارهای محلی و نیز در خانه‌داری انجام می‌گیرد در اندازه‌گیری فعالیت‌های اقتصادی کشورها نادیده گرفته می‌شود.
اما مطالعات نشان می‌دهد که زنان مولدانی فعال بوده و در فرایند توسعه و ایجاد ثروت در جهان سهم مهمی دارند، بخصوص زنان روستایی در کشورهای در حال توسعه در پایداری نظام اقتصادی نقشی اساسی را ایفا می‌کنند. همچنین مطالعات نشان می‌دهد که مشارکت زنان در تولیدات صنایع دستی بیشتر از فعالیت آن‌ها در تولید محصولات غذایی بوده و اغلب بین ۷۵ تا ۸۰% افراد شاغل در بخش صنایع دستی را زنان تشکیل می‌دهند.
افزایش حضور زنان در تولید صنایع دستی سبب افزایش درآمد خانوار، بالا رفتن رفاه خانواده، کاهش فشار مالی بر سرپرست خانواده و ایجاد امنیت اقتصادی می‌شود. تولید صنایع دستی برای فروش محلی و خارجی به ابزاری مهم برای توانمند کردن اجتماعی و اقتصادی زنان تبدیل شده است. در این بین نکته‌ای که اکنون باید به آن توجه شود برنامه‌ای جامع و کامل است که در آن نه‌تنها به توانمندسازی ظرفیت زنان استان باید توجه شود که نهایتا باید از این ظرفیت برای پیشرفت استان و صنعتی‌سازی این توانمندی‌ها استفاده کرد که یکی از این موارد موضوع تولید صنایع دستی در استان است که همت مسئولین امر را می‌طلبد.
تولید صنایع دستی در روستاهای چهارمحال و بختیاری بر دوش زنان هنرمند است
تولیدات صنایع دستی در استان ما غالبا بر دوش بانوان هنرمند استان است. اگر این موضوع یعنی اهتمام به تولیدات زنان استان از طریق صادرات صنایع دستی جدی گرفته شود علاوه‌بر توانمندسازی زنان و جدی شدن نقش زنان در شکوفایی اقتصاد و همچنین شکوفایی استعدادهای نهفته در بین بانوان استان، آمار بیکاری استان نیز کاهش می‌یابد. تحقیقات نشان داده است که با بالا بردن توانمندی زنان و افزایش امنیت اقتصادی خانواده بسیاری از مشکلاتی خانوادگی که منجر به طلاق می‌شود از بین می‌رود.
این مهم تنها با برنامه‌ریزی منسجم و بلندمدت برای زنان استان و تلاش برای زنده نگهداشتن فرهنگ تولید ممکن است که مدیرانی خوش‌فکر، آشنا به مسائل و ظرفیت‌های بانوان و همچنین فرهنگ استان و دغدغه‌مند و دلسوز می‌طلبد.