به گزارش
جهانبین نیوز؛ انقلاب اسلامی با پشتوانه مردمی بسیار بالا به پیروزی رسید و همین پشتوانه مردمی توانسته تا به امروز به بقاء و دوام آن کمک نماید و البته هشت سال دفاع مقدس نیز با جاننثاری همین مردم به افتخاری بزرگ برای ملت ایران بدل شد، لیکن نباید فراموش کنیم که مهمترین و عظیمترین قشر حامی انقلاب و مدافع جمهوری اسلامی را مستضعفین و محرومین تشکیل میدهند، هرچند که انگیزه حمایت از انقلاب و شرکت در دفاع مقدس مادی نبوده و نیست؛ لیکن اگر انقلاب مستضعفان در نهایت ثمره عمیق و وسیعی برای محرومین و مستضعفان نداشته باشد بلاشک از مسیر اصلی خود فاصله گرفته است.
اقشار مرفه و متوسط شهری به بالا، بنابه دلایل متعدد عمدتاً گرایشهای غربگرایانه دارند هر چند در میان آنها هم عدهای جزء مدافعان انقلاب اسلامی هستند اما عمدتاً علت حمایت و همراهی آنها با نظام اسلامی وجود امنیت در کشور است که مسیر رفاه را برای آنها هموار میکند. اما جریان مستضعف و محروم جامعه امروز به چه میزان پیوستگی و دلبستگی خود را با نظام اسلامی حفظ کرده است؟ پاسخ به این سؤال مهم میتواند مبنای بسیاری از برنامهریزیها و عملکردهای آینده باشد.
در آستانه انتخابات ریاست جمهوری و تعیین سکاندار دوازدهم کشور، اکنون باید اولویتهای دولت آینده را بررسی کرد تا مردم بتوانند فرد مورد اعتماد را براساس اولویتهای کشور انتخاب کنند. اکنون توسعه حاشیه شهرها، امواج شدید بیکاری و رکود بهویژه در سالهای اخیر بیانگر آن است که اوضاع برای اقشار کمبرخوردار بسیار مشقتبار است و اندکی کنکاش در اوضاع روستاها و شهرهای کوچک و حاشیۀ شهرهای بزرگ سریع شما را به این نتیجه خواهد رساند که با وجود خدمات بسیار زیاد انجام شده پس از انقلاب اسلامی، جمعیت زیادی از کشور دچار فقر هستند؛ و همین یعنی زنگ خطر جدی برای مسئولان و مدیران کشور البته بار اصلی اقتصاد در کشور بر عهدۀ قوه مجریه است و این قوه در دورههای مختلف کارنامه موفقی در حوزه اقتصاد از خود بجای نگذاشتهاند و هرکدام آسیبهایی را در این حوزه به دوره بعدی تحویل دادهاند؛ اما نیک میدانیم قضاوت نهایی افکار عمومی از ناکارآمدی دولتهای گذشته و فعلی در حوزه اقتصاد اصل نظام را هم مورد چالش قرار خواهد داد.
موفقیت نظام اسلامی و بهویژه فرماندهی کل قوا در حفظ امنیت کشور و فراهم آوردن فضای مناسب برای شکوفایی اقتصادی از دید مردم دور نمیماند ولیکن باید اذعان داشت که کوچک شدن سفره مردم در سالهای اخیر و تغییر سبک زندگی، توأمان سرمایۀ اجتماعی نظام را هدف قرار داده است.
انقلاب مستضعفان و محرومان در برابر اشراف و طاغوت و استبداد با پرچمداری فقیه و عارف و سیاستمدار و عالم وارسته به ثمر رسید و همیشه همین دوقطبی در کشور به نحوی باقی ماند و پیشرفتها و تولید ثروتهای انجام شده و پدید آمدن زیرساختهای لازم برای تعالی و رشد کشور نتوانست فقر و محرومیت را ریشهکن و یا به حداقل خود برساند.
حالا کشور مقتدر ایران قصد عزیمت به سمت تمدن اسلامی و اثرگذاریهای بیشتر در عرصه بینالمللی دارد و برای گذر از پیچ تاریخی نیاز به شتابدهندهای از جنس پدید آمدن سرمایهای اجتماعی نوین برای انقلاب اسلامی دارد.
بدون تولید سرمایه اجتماعی جدید گذر از این مرحله مهم و تاریخساز بسیار دشوارمینماید و بدون تردید تعمیق و گسترش سرمایه اجتماعی نظام اسلامی در گرو مبارزه با فساد و رفع فقر و اصلاحات اساسی در کشور است.
پس از قریب چهار دهه از انقلاب به شدت نیازمند رفع آسیبهای رسوب شده در ساختارهای اصلی کشور داریم. سیستمی شدن فساد و گسترش نابرابریها اجتماعی و گسترش آسیبهای اجتماعی موانع اساسی رشد و تعالی جمهوری اسلامی است.
عزم راسخ، شجاعت و صداقت در بیان آسیبها و تصمیم و همت جدی برای رفع آنها حتماً با همراهی و حمایت مردم مواجه خواهد شد و این به معنای تولید سرمایه اجتماعی جدیدی برای ایران اسلامی خواهد بود که قدرت ملی ما را دوچندان نموده و زمینههای گذر از بحرانهای منطقهای و بینالمللی را فراهم خواهد ساخت.
امروز رسالت اصلی دولت منتخب گام برداشتن در همین راستا است یعنی محرومیتزدایی. به معنای دیگر محرومیتزدایی باید موضوع اصلی قوه مجریه باشد و در رأس اولویتهای تمام مسئولان و مدیران قرار گیرد. و این بدان معناست که باید دولتی را برگزید که دغدغه مستضعفین و اقشار کمبرخوردار را در راس سیاستها و برنامههای دولت خود قرار دهد.
انتهای پیام/1028ج